ΝΕΑ ΥΓΕΙΑΣ

Ιγμορίτιδα: Άτυπες λοιμώξεις στη χρόνια παραρρινοκολπίτιδα

Ιγμορίτιδα: Άτυπες λοιμώξεις στη χρόνια παραρρινοκολπίτιδα
Θα πρέπει να διενεργείται λεπτομερής αναμνηστική και κλινική εξέταση του ασθενούς, ιδίως στην περίπτωση ανθεκτικών στη θεραπεία μορφών χρόνιας παραρρινοκολπίτιδας. Είναι, επίσης, σημαντικό να λαμβάνονται υπόψη άτυπες αιτίες και συνδέσεις νόσων (θεραπεία ριζικών σωλήνων, ασπεργίλλωμα) κατά την αντιμετώπιση της χρόνιας ιγμορίτιδας. Η διεπιστημονική διάγνωση και θεραπεία είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχή αντιμετώπιση αυτής της σπάνιας οντότητας", λένε οι ερευνητές.

Your browser does not support the video tag. https://grx-obj.adman.gr/grx/creatives/sanofi/20876/better-understanding-insulin.mp4

Ιγμορίτιδα: Μια νέα ερευνητική προοπτική δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Ογκοεπιστήμη (Oncoscience), με τίτλο “Σκεφτείτε έξω από το κουτί – άτυπες λοιμώξεις στη χρόνια παραρρινοκολπίτιδα” “Think outside the box-atypical infections in chronic sinusitis”. Οι φλεγμονές των παραρρινίων κόλπων αποτελούν κοινή κλινική εικόνα. Ο ετήσιος επιπολασμός της χρόνιας παραρρινοκολπίτιδας στην Ευρώπη ανέρχεται σε ποσοστό έως και 10%. Η ιγμορίτιδα μπορεί να διαχωριστεί σε οξεία και χρόνια μορφή.


Ειδικότερα, οι χρόνιες μορφές (διάρκειας >12 εβδομάδων) αποτελούν συχνά πρόκληση στο πλαίσιο της θεραπείας. Σε γενικές γραμμές, όλες οι διαταραχές αερισμού των παραρρινίων κόλπων (βλεννογόνος κώδωνας, αποκλίσεις του ρινικού διαφράγματος κ.λπ.,) αποτελούν παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη οποιασδήποτε μορφής ιγμορίτιδας. Επιπλέον, μια ανοσοανεπάρκεια ή συστηματικά νοσήματα σχετικά με το ανοσοποιητικό σύστημα προδιαθέτουν σε λοιμώξεις με άτυπα παθογόνα. Οι περισσότερες ιγμορίτιδες προκαλούνται από ιούς, μερικές φορές από βακτήρια και, σε σπάνιες περιπτώσεις, από μυκητιασικές λοιμώξεις. Επιπλέον, η ιγμορίτιδα μπορεί να διαφοροποιηθεί όσον αφορά τους προσβεβλημένους παραρρινικούς κόλπους. Εκτός από τις συντηρητικές θεραπευτικές επιλογές για τη χρόνια παραρρινοκολπίτιδα (ρινικά σπρέι γλυκοκορτικοειδών, αντιβιοτικά, αντιμυκητιασικά, ανοσοθεραπεία), μπορούν να εξεταστούν και χειρουργικές επεμβάσεις (λειτουργική ενδοσκοπική παραρρινοκολπίτιδα). Ωστόσο, η χρόνια ιγμορίτιδα τείνει προς ένα υψηλό ποσοστό υποτροπών. Ως εκ τούτου, σε πολλές περιπτώσεις επιτυγχάνεται μόνο ο έλεγχος των συμπτωμάτων. Στην πρόσφατη ερευνητική τους προοπτική, οι ερευνητές Florian Dudde, Kai-Olaf Henkel και Filip Barbarewicz από το Τμήμα Στοματικής και Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής του Στρατιωτικού Νοσοκομείου του Αμβούργου συζητούν τις ανθεκτικές στη θεραπεία μορφές χρόνιας ιγμορίτιδας με ασαφή αιτιολογία.

Οι συγγραφείς σημειώνουν ότι οι περιπτώσεις αυτές απαιτούν διεπιστημονική διάγνωση και θεραπεία, κάτι που κατάφεραν να καταδείξουν με σαφήνεια στο πρόσφατα δημοσιευμένο άρθρο τους. “Οι μυκητιασικές λοιμώξεις αποτελούν σπάνια αιτία ιγμορίτιδας. Θα πρέπει να διενεργείται λεπτομερής αναμνηστική και κλινική εξέταση του ασθενούς, ιδίως στην περίπτωση ανθεκτικών στη θεραπεία μορφών χρόνιας παραρρινοκολπίτιδας. Είναι, επίσης, σημαντικό να λαμβάνονται υπόψη άτυπες αιτίες και συνδέσεις νόσων (θεραπεία ριζικών σωλήνων, ασπεργίλλωμα) κατά την αντιμετώπιση της χρόνιας ιγμορίτιδας. Η διεπιστημονική διάγνωση και θεραπεία είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχή αντιμετώπιση αυτής της σπάνιας οντότητας”, λένε οι ερευνητές.