Το ταξίδι της γήρανσης φέρνει μαζί του μια αναπόφευκτη πραγματικότητα για πολλούς: την αυξημένη συσσώρευση σωματικού λίπους. Αν και μεγάλο μέρος της κοινωνίας φαίνεται να επικεντρώνεται κυρίως στην αισθητική του υπερβολικού βάρους, οι γιατροί προσπερνούν τυχόν ανησυχίες για την αισθητική για να επικεντρωθούν στις επιπτώσεις στην υγεία των υποπροϊόντων λίπους στο σώμα. Τα λιπαρά οξέα είναι ένα από τα μοριακά δομικά στοιχεία που συνθέτουν τα λίπη.
Αν και είναι απαραίτητες για διάφορες σωματικές λειτουργίες, οι υπερβολικές ποσότητες λιπαρών οξέων στο σώμα μπορεί να είναι επιβλαβείς, μειώνοντας τη διάρκεια της υγείας και τη διάρκεια ζωής ενός ατόμου αυξάνοντας τον κίνδυνο χρόνιας νόσου, διαταράσσοντας τις μεταβολικές διεργασίες και προάγοντας τη φλεγμονή. Τα λιπαρά οξέα ελέγχονται τακτικά κατά τη διάρκεια ιατρικών εξετάσεων, όπως εξετάσεις αίματος που μετρούν το λιπιδικό προφίλ σας. Αλλά οι κλινικοί γιατροί και οι ερευνητές συχνά παραβλέπουν το άλλο βασικό συστατικό του λίπους παρά τις δυνητικά επιβλαβείς επιπτώσεις του: τη γλυκερίνη, μια ένωση που συνδέει τα λιπαρά οξέα για να δημιουργήσει ένα μόριο λίπους.
Και τα δύο αυτά υποπροϊόντα λίπους διαταράσσουν τη λειτουργία των κυττάρων και των οργάνων, αντικατοπτρίζοντας τις επιπτώσεις της γήρανσης. Στην πραγματικότητα, οι ερευνητές βλέπουν όλο και περισσότερο την παχυσαρκία ως καταλύτη για την επιτάχυνση της γήρανσης. Ο ρόλος που παίζουν τα λίπη στη γήρανση είναι ένας από τους στόχους της δουλειάς μου ως γονιδιωματικός και βιοχημικός. Η ερευνητική μου ομάδα και εγώ αναρωτηθήκαμε εάν η μείωση των επιβλαβών υποπροϊόντων λίπους θα μπορούσε να βοηθήσει στην επιβράδυνση της διαδικασίας γήρανσης και, κατά συνέπεια, στην αποτροπή κοινών ασθενειών.
Διάσπαση των υποπροϊόντων λίπους
Μελετώντας τρόπους παράτασης της διάρκειας ζωής και βελτίωσης της υγείας των ζώων του εργαστηρίου στην ύστερη ηλικία, οι συνάδελφοί μου και εγώ είδαμε ένα σταθερό μοτίβο: Όλες οι αντιγηραντικές παρεμβάσεις που δοκιμάσαμε οδήγησαν σε μειωμένα επίπεδα γλυκερίνης. Για παράδειγμα, όταν τοποθετείται σε δίαιτα περιορισμένων θερμίδων, ο νηματώδης Caenorhabditis elegans ζει περίπου 40% περισσότερο. Βρήκαμε ότι τα επίπεδα γλυκερίνης στο σώμα αυτών των μακρόβιων σκουληκιών ήταν χαμηλότερα από ό,τι σε σκουλήκια μικρότερης διάρκειας ζωής που δεν περιορίζονταν σε τροφή.
Ο περιορισμός των θερμίδων αύξησε επίσης τη δραστηριότητα ενός ενζύμου που είναι υπεύθυνο για τη διάσπαση της γλυκερίνης, ADH-1, στο έντερο και στους μύες τους. Είδαμε παρόμοια υψηλά επίπεδα δραστηριότητας ADH-1 σε άτομα που υποβλήθηκαν σε διατροφικό περιορισμό ή έλαβαν θεραπεία. Αυτό το εύρημα υποδηλώνει ότι μπορεί να υπάρχει ένας κοινός μηχανισμός που βασίζεται στην υγιή γήρανση σε όλα τα είδη, με την ADH-1 στον πυρήνα της.
Η έρευνα κατά της γήρανσης προκαλεί ενθουσιασμό και συζήτηση. Από τη μία πλευρά, τα οφέλη της υγιούς γήρανσης είναι ξεκάθαρα. Από την άλλη πλευρά, η παράταση της διάρκειας ζωής μέσω της υγιέστερης γήρανσης πιθανότατα θα εισαγάγει νέες κοινωνικές προκλήσεις. Εάν η διάρκεια ζωής που εκτείνεται στα 120 χρόνια γίνει ο κανόνας, οι κοινωνικές δομές, συμπεριλαμβανομένων των ηλικιών συνταξιοδότησης και των οικονομικών μοντέλων, θα πρέπει να εξελιχθούν για να φιλοξενήσουν έναν γηράσκοντα πληθυσμό. Τα νομικά και κοινωνικά πλαίσια σχετικά με τη φροντίδα των ηλικιωμένων και την οικογενειακή φροντίδα ενδέχεται να χρειάζονται αναθεώρηση.
Η γενιά εκείνων που έχουν παιδιά και ζωντανούς γονείς και παππούδες, μπορεί να βρουν τον εαυτό τους να νοιάζεται για ακόμη περισσότερες γενιές ταυτόχρονα. Η μεγαλύτερη διάρκεια ζωής θα απαιτήσει από την κοινωνία να ξανασκεφτεί και να αναδιαμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο ενσωματώνουμε και υποστηρίζουμε έναν ολοένα και πιο ηλικιωμένο πληθυσμό στις κοινότητές μας. Είτε μέσω ADH-1 είτε μέσω διατροφικών προσαρμογών, η αναζήτηση για τη λύση στην υγιή γήρανση δεν είναι απλώς ένα ιατρικό ταξίδι, αλλά ένα κοινωνικό ταξίδι.
