Η Άσκηση ως Ογκολογική Θεραπεία: Ο Adrián Castillo García, απόφοιτος στη φυσική δραστηριότητα και τις αθλητικές επιστήμες και ερευνητής στο Ινστιτούτο Βιοϊατρικής Έρευνας της Βαρκελώνης (IIBB) του Ισπανικού Εθνικού Ερευνητικού Συμβουλίου (CSIC), εξέτασε τις τελευταίες μελέτες που έδειξαν στοιχεία για τη σημασία της σωματικής άσκησης κατά τη θεραπεία του καρκίνου και ο πιθανός ρόλος της στη ρύθμιση του μικροπεριβάλλοντος του όγκου και της ανοσοποιητικής λειτουργίας. Στην εισήγησή του «Καρκίνος και σωματική άσκηση: Μια μάχη μεταξύ κυττάρων υψηλής απόδοσης», ο ειδικός σχολίασε τα σημεία σύνδεσης μεταξύ της φυσιολογίας της άσκησης και της φυσιοπαθολογίας του καρκίνου. Πιστεύει ότι αυτό είναι ένα αναδυόμενο πεδίο, που ξεκίνησε πριν από περισσότερα από 10 χρόνια και στο οποίο υπάρχουν πολλά πράγματα να ανακαλύψετε ακόμα.
“Θα πρέπει να διευρύνουμε αυτό το πεδίο μελέτης για να παρέχουμε κλινικούς λόγους για τους οποίους η σωματική άσκηση θα έπρεπε να είναι μια βασική θεραπεία σε ογκολογικούς ασθενείς”, δήλωσε ο Castillo.
«Ο καρκίνος είναι μια ασθένεια με σαφές μεταβολικό συστατικό και το μικροπεριβάλλον του όγκου καθορίζει εν μέρει την ανάπτυξη και την κακοήθεια της νόσου», συνέχισε. “Σε αυτό το πλαίσιο, γνωρίζουμε ότι η υποξία είναι ένα από τα κύρια αίτια της επιθετικότητας του όγκου, που οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο που ενθαρρύνει τις μεταλλάξεις του πρωκτού.
Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να μειωθούν τα επίπεδα υποξίας στην καταπολέμηση της νόσου.
Ο στόχος κάθε θεραπείας είναι η τροποποίηση του μικροπεριβάλλοντος του όγκου και η μεταβολική καταπολέμησή του με στόχο οι θεραπείες να είναι πολύ πιο αποτελεσματικές. “Με αυτή την έννοια και σύμφωνα με δεδομένα προκλινικής μελέτης, η σωματική άσκηση μπορεί να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα αυτών των θεραπειών. Συγκεκριμένα, έχει αποδειχθεί ότι έχει την ικανότητα να ρυθμίζει το περιβάλλον του όγκου, μειώνοντας την υποξία και μειώνοντας τη βιοδιαθεσιμότητα του γαλακτικού πλάσματος, ενός μεταβολίτη που υπάρχει σε αυτό το μικροπεριβάλλον σε υψηλά επίπεδα. Αυτό το ρυθμιστικό αποτέλεσμα μεταφράζεται σε βελτίωση της αποτελεσματικότητας της χημειοθεραπείας και άλλων ογκολογικών θεραπειών», πρόσθεσε.
Ο Castillo τόνισε τα αποτελέσματα μιας από τις πιο πρόσφατες μελέτες σχετικά με αυτό το θέμα, η οποία απέδειξε ότι η σωματική άσκηση, σε συνδυασμό με τη χημειοθεραπεία, μειώνει την εξέλιξη και τον όγκο του όγκου.
Τα αποτελέσματα τοποθετούν την άσκηση ως σημαντικό στοιχείο βελτιστοποίησης των κύριων θεραπειών που εφαρμόζονται σε αυτούς τους ασθενείς. «Επιπλέον, οι μόνες μελέτες που έγιναν σε ανθρώπους (συγκεκριμένα, στην περίπτωση του καρκίνου του παγκρέατος) αποδεικνύουν ότι η άσκηση αναδιαμορφώνει την αγγειακή δομή, ακόμη και όταν συνιστάται (σε μικρές δόσεις) να γίνεται στο σπίτι του ασθενούς».
Όσον αφορά τον πιο κατάλληλο τύπο άσκησης για την επίτευξη αυτού του αποτελέσματος, κατά τη γνώμη του Castillo, τα καλύτερα μιτοχόνδρια που είναι «ροδέλες» του γαλακτικού είναι αυτά που σχετίζονται με την άσκηση με αντίσταση, όπως η ποδηλασία.
«Ως εκ τούτου, η συνταγογράφηση δόσεων φυσικής δραστηριότητας σε καθορισμένη ένταση και όγκο μπορεί να είναι πολύ αποφασιστική για την καταπολέμηση του μικροπεριβάλλοντος του όγκου, αλλά αυτά τα προκαταρκτικά στοιχεία πρέπει να επιβεβαιωθούν σε δοκιμές σε ανθρώπους για να επικυρωθεί ο ρόλος της άσκησης ως θεραπείας ικανής να βελτιώσει την αποτελεσματικότητά της στις κύριες θεραπείες», κατέληξε ο Καστίγιο.