Ο καρκίνος του νεφρού είναι η τρίτη συχνότερη κακοήθεια του ουροποιητικού συστήματος και η πιο θανατηφόρα, κακοήθης νόσος του ουρογεννητικού. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, ο καρκίνος του νεφρού αναλογεί στο 2% των κακοήθων όγκων του ανθρώπου και προσβάλλει κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο περισσότερους από 400.000 ενήλικες. Το νεφροκυτταρικό καρκίνωμα παρουσιάζει περίπου δύο με τρεις φορές πιο αυξημένη συχνότητα στους άντρες από ότι στις γυναίκες. Η συχνότερη ηλικία εκδήλωσης της νόσου είναι μεταξύ 55 και 84 ετών ενώ πιο σπάνια εμφανίζεται σε άτομα ηλικίας κάτω των 45 ετών.
Στην Ελλάδα, ο καρκίνος του νεφρού είναι ο 9ος σε συχνότητα νέων διαγνώσεων με το ποσοστό της συχνότητας εμφάνισης του να φτάνει στους άνδρες το 14,1% και στις γυναίκες το 4.3% στο σύνολο των νέων διαγνώσεων από καρκίνο σύμφωνα με τα σύγχρονα επιδημιολογικά δεδομένα του 2018. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, εκτιμάται ότι 136.500 νέες περιπτώσεις του καρκίνου των νεφρών διαγνώστηκαν το 2018 και περίπου 54.700 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από την ασθένεια.
Το νεφροκυτταρικό καρκίνωμα είναι η συχνότερη μορφή καρκίνου των νεφρών στους ενήλικες, αφού περίπου 9 στους 10 καρκίνους νεφρού είναι νεφροκυτταρικά καρκινώματα. Αναπτύσσεται από τα κύτταρα των νεφρικών σωληναρίων, όταν κάποιο από αυτά υφίσταται μία αλλαγή στο γενετικό του πρόγραμμα με αποτέλεσμα την ανεξέλεγκτη αύξηση και πολλαπλασιασμό του. Όταν τα καρκινικά κύτταρα αυξηθούν σε μεγάλο βαθμό, σχηματίζεται ένας όγκος μέσα στο νεφρό. Στους παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη καρκίνου του νεφρού συγκαταλέγονται η παχυσαρκία, το ιστορικό υπέρτασης και το ιστορικό καπνίσματος. Οι άνδρες, το κάπνισμα, το αυξημένο σωματικό βάρος, η παρουσία προϋπάρχουσας νεφρικής νόσου, και κληρονομικοί/γενετικοί παράγοντες έχουν επίσης αναγνωρισθεί ως παράγοντες κινδύνου.
Δυστυχώς, ο καρκίνος του νεφρού είναι από τους καρκίνους που έχουν πολύ μικρή αναγνωρισιμότητα. Η κλινική του διάγνωση είναι αρκετές φορές δύσκολη, καθώς εμφανίζεται με ποικιλία συμπτωμάτων και αυτό δυσχεραίνει το έργο μας. Εφόσον εντοπιστεί ο καρκίνος του νεφρού, επόμενος και άμεσος έλεγχος που πραγματοποιούμε είναι αν βρίσκεται σε μεταστατικό στάδιο. Στην περίπτωση που δεν υπάρχει μεταστατική νόσος τότε προχωρούμε σε χειρουργική παρέμβαση. Αν υπάρχουν μεταστατικές εστίες τότε προχωρούμε σε συστηματική θεραπεία.
Ο μεταστατικός νεφροκυτταρικός καρκίνος είναι ένα νεόπλασμα μη ευαίσθητο στην χημειοθεραπεία ή/και την ακτινοβολία. Την τελευταία δεκαετία τα κύρια φάρμακα αντιμετώπισης της νόσου ήταν αντιαγγειογενετικοί παράγοντες σε μορφή χαπιών (TKIs, tyrosine kinase inhibitors) οι οποίοι αποτέλεσαν ένα πολύ μεγάλο βήμα στην θεραπευτική του νεφροκυτταρικού καρκινώματος. Παρόλα αυτά, δεν είχαμε καταφέρει να έχουμε μακρές υφέσεις της νόσου.
