Η διαλειμματική προπόνηση υψηλής έντασης στο νερό, που συχνά ονομάζεται υδάτινο HIIT (AHIIT) βελτιώνει την ικανότητα άσκησης σε ενήλικες με χρόνιες παθήσεις και έχει παρόμοιο αντίκτυπο με την προπόνηση στη ξηρά (LBHIIT), προτείνει έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ανοιχτής πρόσβασης BMJ Open Sport & Exercise Medicine. Οι ερευνητές λένε ότι το AHIIT μπορεί να προσφέρει μια ασφαλή και πολύτιμη εναλλακτική λύση άσκησης για άτομα με χρόνιες παθήσεις που δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν LBHIIT.
Το HIIT είναι ένας τύπος διαλειμματικής προπόνησης που περιλαμβάνει σύντομες εκρήξεις κινήσεων υψηλής έντασης που ακολουθούνται από σύντομες περιόδους αποκατάστασης κινήσεων χαμηλότερης έντασης. Το HIIT θεωρείται ότι έχει περισσότερα οφέλη για την υγεία από την άσκηση μέτριας έντασης για άτομα με και χωρίς χρόνιες παθήσεις. Αυξάνει την αερόβια ικανότητα και την αντοχή ενώ είναι αποδοτικό στο χρόνο, καθιστώντας το μια ελκυστική επιλογή άσκησης.
Η άσκηση στο νερό μπορεί επίσης να βοηθήσει στην ανακούφιση της πίεσης στις αρθρώσεις, επιτρέποντας στους ανθρώπους να ολοκληρώσουν κινήσεις που δεν μπορούν να κάνουν στη στεριά, αλλά υπάρχουν αντικρουόμενα στοιχεία για τα φυσιολογικά της οφέλη. Για να διερευνήσουν την επίδραση του AHIIT, οι ερευνητές ανέλυσαν 18 δοκιμές που συνέκριναν πώς το AHIIT βελτίωσε την ικανότητα άθλησης των συμμετεχόντων (μετρούμενη με κατανάλωση οξυγόνου, τεστ βάδισης και τεστ φυσικής κατάστασης) με LBHIIT, μέτριας έντασης άσκηση στο νερό (AMICT) ή μη ομάδα ελέγχου.
Οι δοκιμές ήταν ποικίλης ποιότητας, αλλά οι ερευνητές μπόρεσαν να αξιολογήσουν τη βεβαιότητα των αποδεικτικών στοιχείων χρησιμοποιώντας το αναγνωρισμένο σύστημα GRADE. Συμπεριλήφθηκαν περίπου 868 συμμετέχοντες (74% γυναίκες) που είχαν μια σειρά παθήσεων, όπως πόνο στην πλάτη, αρθρίτιδα, χρόνια πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), διαβήτη τύπου 2 και σκλήρυνση κατά πλάκας. Μερικοί συμμετέχοντες είχαν περισσότερες από μία χρόνιες παθήσεις. Οι διαφορές μεταξύ των ομάδων εκφράστηκαν ως τυποποιημένες μέσες διαφορές (SMD). Γενικά, ένα SMD 0,2-0,5 υποδηλώνει μικρό αποτέλεσμα, 0,5-0,8 μέτριο αποτέλεσμα και 0,8 ή περισσότερο μεγάλο αποτέλεσμα.
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το AHIIT βελτίωσε μέτρια την ικανότητα άσκησης των συμμετεχόντων σε σύγκριση με τη μη άσκηση (SMD 0,78) και είχε μια μικρή ευεργετική επίδραση σε σύγκριση με το AMICT (SMD 0,45), αλλά δεν παρατηρήθηκε διαφορά στην ικανότητα άσκησης για το AHIIT σε σύγκριση με το LBHIIT. Υπήρχαν λιγότερες ανεπιθύμητες ενέργειες που αναφέρθηκαν στο AHIIT από ότι στο LBHIIT και τα ποσοστά συμμόρφωσης για το AHIIT κυμαίνονταν από 84% έως 100%.
Αυτή είναι μια μελέτη παρατήρησης και οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι ορισμένες από τις δοκιμές δεν περιελάμβαναν έναν τυφλό αξιολογητή, ο οποίος μπορεί να επηρέασε τα αποτελέσματα, και καμία από τις μελέτες δεν εξέτασε μακροπρόθεσμες βελτιώσεις στην ικανότητα άσκησης ή στην ποιότητα ζωής. Ωστόσο, η λεπτομερής στρατηγική αναζήτησης και η συμπερίληψη αρκετών χρόνιων παθήσεων, ανεπιθύμητων συμβάντων και συμμόρφωσης επέτρεψαν μεγαλύτερη κατανόηση του AHIIT σε διάφορους πληθυσμούς.
«Ένα βασικό εύρημα αυτής της μετα-ανάλυσης δείχνει ότι το AHIIT μπορεί να είναι εξίσου ωφέλιμο με το LBHIIT, το οποίο δίνει σε άτομα με χρόνιες παθήσεις άλλη επιλογή για αποτελεσματικό HIIT ή δυνητικά πιο επιτυχημένο περιβάλλον για να ξεκινήσουν και να συνεχίσουν με προπόνηση υψηλής έντασης», λένε οι ερευνητές. Προσθέτουν ότι η φυσική στήριξη και η άνωση του νερού «μπορεί να διευκολύνει αυτή την αποτελεσματικότητα». Και προτείνουν ότι η μελλοντική έρευνα θα πρέπει να εξετάσει τη σχέση μεταξύ της ικανότητας άσκησης και των βασικών αποτελεσμάτων που σχετίζονται με τον ασθενή, των φραγμών στο HIIT και της συνεχιζόμενης ανεξάρτητης δέσμευσης για άσκηση.