Μια νέα μελέτη συνδέει την παχυσαρκία με 21 γονίδια που σχετίζονται με τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί το Αλτσχάιμερ είναι συχνά πιο συχνό μεταξύ των ενηλίκων που παρουσίασαν παχυσαρκία στη μέση ηλικία, σύμφωνα με ερευνητές στο Κέντρο Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Σαν Αντόνιο.
Νόσος του Αλτσχάιμερ
Για να το μελετήσουν αυτό, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από περισσότερους από 5.600 συμμετέχοντες στη μακροχρόνια μελέτη Framingham Heart Study για να αναλύσουν 74 γονίδια που σχετίζονται με τη νόσο Αλτσχάιμερ. Από αυτά τα γονίδια, τα 21 ήταν είτε υποεκφρασμένα είτε υπερεκφρασμένα στην παχυσαρκία, διαπίστωσε η ερευνητική ομάδα. Η γονιδιακή έκφραση αναφέρεται στη διαδικασία με την οποία οι πληροφορίες που κωδικοποιούνται σε ένα γονίδιο μετατρέπονται σε λειτουργία του σώματος.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι 13 γονίδια που σχετίζονται με τη νόσο Αλτσχάιμερ συσχετίστηκαν με τον δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ), μια εκτίμηση του σωματικού λίπους με βάση το ύψος και το βάρος. Οκτώ γονίδια συσχετίστηκαν με την αναλογία μέσης-ισχίου. «Αρκετά από τα γονίδια σχετίζονταν πιο έντονα με την παχυσαρκία στη μέση ηλικία έναντι της τελευταίας ηλικίας, καθώς και με την παχυσαρκία στις γυναίκες έναντι των ανδρών», δήλωσε η αντίστοιχη συγγραφέας της μελέτης, Claudia Satizabal του Ινστιτούτου Glenn Biggs για τη νόσο του Αλτσχάιμερ και τις νευροεκφυλιστικές ασθένειες στο UT Health San. Αντόνιο.
Αυτά τα ευρήματα είναι παρόμοια με προηγούμενες έρευνες που υποστήριξαν επίσης ότι η παχυσαρκία στη μέση ηλικία μπορεί να είναι ένας παράγοντας στον κίνδυνο για τη νόσο του Αλτσχάιμερ στις γυναίκες, είπε ο Satizabal. Τα άτομα που αναπτύσσουν άνοια τείνουν να χάνουν βάρος περίπου πέντε έως 10 χρόνια πριν από την εμφάνιση της νόσου. Είναι πιθανό αυτό να είναι μια ανθυγιεινή απώλεια βάρους που οφείλεται στην ασθένεια.
«Πιστεύουμε ότι είναι πιο σημαντικό να αντιμετωπίσουμε την παχυσαρκία και να ξεκινήσουμε την υγιή απώλεια βάρους στη μέση ηλικία, στα 40 και στα 50, όταν η παχυσαρκία μπορεί να επηρεάζει την έκφραση των γονιδίων που μελετήσαμε», είπε ο Satizabal. Ενώ ο ΔΜΣ είναι ο κλασικός δείκτης για την παχυσαρκία, ορισμένες μελέτες υποδεικνύουν ότι η αναλογία μέσης προς τους γοφούς ή το λίπος της κοιλιάς είναι ένας πιο ευαίσθητος δείκτης βιοχημικών ανωμαλιών. Η παχυσαρκία είναι ένας από τους κύριους παράγοντες κινδύνου για καρδιακές παθήσεις και εγκεφαλικό.
Τα 21 γονίδια που συσχετίστηκαν με την παχυσαρκία σε αυτή τη μελέτη εμπλέκονται σε νευροφλεγμονή, προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο και εναπόθεση πρωτεΐνης αμυλοειδούς-βήτα στους νευρώνες, είπε ο πρώτος συγγραφέας της μελέτης Δρ. Σωκράτης Χαρίσης, ιατρός στο UT Health’s Long School of Medicine. Το ογδόντα πέντε τοις εκατό των ενηλίκων των ΗΠΑ προβλέπεται να είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι μέχρι το 2030, σημείωσαν οι συγγραφείς της μελέτης σε πανεπιστημιακό δελτίο ειδήσεων. Η άνοια θα επηρεάσει περίπου 131 εκατομμύρια ανθρώπους μέχρι το 2050, επομένως οι ερευνητές είπαν ότι είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τη σχέση μεταξύ της υγείας του εγκεφάλου και του σωματικού βάρους.
Οι συγγραφείς σημείωσαν ότι οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες στη μελέτη Καρδιάς Framingham είναι λευκοί άνθρωποι. «Πιστεύουμε ότι οι συσχετίσεις μεταξύ των γονιδίων που σχετίζονται με το Αλτσχάιμερ και της παχυσαρκίας μπορεί να είναι ακόμη πιο σχετικές στους Ισπανόφωνους, οι οποίοι έχουν υψηλότερο επιπολασμό της παχυσαρκίας, αλλά αυτό δεν έχει ακόμη δοκιμαστεί», είπε ο Satizabal. «Πρέπει να αυξήσουμε τη δειγματοληψία διαφορετικών πληθυσμών για να βρούμε περισσότερους γενετικούς δείκτες που σχετίζονται με την άνοια».
Οι ερευνητές σχεδιάζουν να επεκτείνουν τη βιοτράπεζα στο Ινστιτούτο Biggs. «Συλλέγουμε πληροφορίες και παρακολουθούμε ανθρώπους με την πάροδο του χρόνου», είπε ο Satizabal. Ο συν-συγγραφέας Dr. Sudha Seshadri, διευθυντής του Ινστιτούτου Glenn Biggs και μακροχρόνιος ερευνητής στο Framingham, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του στους συμμετέχοντες.
«Είμαι τόσο ευγνώμων για τον αλτρουισμό, τον χρόνο και τον κόπο που έκαναν οι εθελοντές συμμετέχοντες στην έρευνα στο Framingham και στο San Antonio», είπε ο Seshadri. «Είναι πραγματικά ανιδιοτελείς πρωταθλητές που μας βοηθούν να αποκαλύψουμε τα σκοτεινά μυστικά της άνοιας, να κατανοήσουμε πώς οι παράγοντες του τρόπου ζωής αλλάζουν τον κίνδυνο άνοιας και να βρούμε νέους τρόπους πρόληψης και θεραπείας της».