Ύπνος Υποξαιμία: Η σχετιζόμενη με τον ύπνο υποξαιμία είναι ο καλύτερος δείκτης του κινδύνου κολπικής μαρμαρυγής (AF) από τον ευρέως χρησιμοποιούμενο δείκτη άπνοιας-υπόπνοιας (AHI), σύμφωνα με νέα έρευνα. «Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν τη σημασία του να εξετάζουμε περισσότερο την υποξία όταν κάνουμε μια μελέτη ύπνου και προσπαθούμε να διαστρωματώσουμε τον καρδιαγγειακό κίνδυνο», δήλωσε η συνερευνήτρια Catherine Heinzinger, DO, από την κλινική Cleveland του Οχάιο, στο Medscape Medical News. «Υπήρξαν πολλές μελέτες που έδειξαν ότι ο υψηλότερος δείκτης άπνοιας-υπόπνοιας AHI, που υποδεικνύει πιο σοβαρή υπνική άπνοια, σχετίζεται με κολπική μαρμαρυγή.
Αλλά παθολογικά, είναι πολύ πιο λογικό ότι η υποξία ή τα προβλήματα ανταλλαγής αερίων είναι αποτέλεσμα της υπνικής άπνοιας. Αυτό θα επηρέαζε το καρδιαγγειακό σύστημα», είπε η Heinzinger.
Τα ευρήματα παρουσιάστηκαν στο SLEEP 2022, την 36η ετήσια συνάντηση των Συνδεδεμένων Επαγγελματικών Εταιρείών Ύπνου.Associated Professional Sleep Societies. Σημαντικός οδηγός; Αξιοποιώντας δεδομένα από μελέτες ύπνου που διεξήχθησαν στην κλινική του Κλίβελαντ, οι ερευνητές εξέτασαν την υπόθεση ότι η διαταραχή της αναπνοής στον ύπνο και, ειδικότερα, η υποξαιμία που σχετίζεται με τον ύπνο σχετίζονται με την ανάπτυξη κολπικής μαρμαρυγής, αφού ληφθούν υπόψη συγχυτικοί παράγοντες.
Μεταξύ 42.057 ασθενών χωρίς κολπική μαρμαρυγή κατά την έναρξη, οι 1947 το (4,6%) εμφάνισε κολπική μαρμαρυγή τα επόμενα 5 χρόνια. Σε ένα μοντέλο πολλαπλών μεταβλητών, για κάθε αύξηση 10 μονάδων στο ποσοστό χρόνου ύπνου με κορεσμό οξυγόνου μικρότερο από 90% (T90), η προσπίπτουσα Κολπική μαρμαρυγή AF αυξήθηκε κατά 6%.
Οι ασθενείς με την υψηλότερη T90 (11,6%) είχαν 28% μεγαλύτερο κίνδυνο για περιστατικό κολπικής μαρμαρυγής σε σύγκριση με ασθενείς αναφοράς με T90 μικρότερο από 0,1%.
Για κάθε μείωση 10 μονάδων στον ελάχιστο κορεσμό οξυγόνου (SaO2), ο κίνδυνος για Κολπική μαρμαρυγή AF αυξήθηκε κατά 9% και για κάθε μείωση κατά 10 μονάδες στο μέσο SaO2, ο κίνδυνος για κολπική μαρμαρυγή αυξανόταν κατά 30%.
Αντίθετα, για κάθε αύξηση 10 μονάδων στον δείκτη άπνοιας-υπόπνοιας AHI, ο κίνδυνος για Κολπική μαρμαρυγή AF αυξήθηκε μόνο κατά 2%.
Το γεγονός ότι τα αποτελέσματα ήταν παρόμοια και στα τρία μέτρα υποξαιμίας, T90 και ελάχιστο και μέσο SaO2, δείχνει «μεγάλη εσωτερική συνέπεια», είπε η Heinzinger.
Αν και ο δείκτης άπνοιας-υπόπνοιας AHI έδειξε επίσης θετική σχέση με την κολπική μαρμαρυγή, το μέγεθος αυτής της συσχέτισης ήταν σημαντικά μικρότερο από το μέγεθος της συσχέτισης μεταξύ των μέτρων υποξίας και της κολπικής μαρμαρυγής, σημείωσε.
Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι η υποξαιμία που σχετίζεται με τον ύπνο είναι ο «εξέχων οδηγός» στην ανάπτυξη της κολπικής μαρμαρυγής, είπε η Heinzinger. «Πιστεύουμε ότι οι μηχανισμοί πίσω από την υποξαιμία και την κολπική μαρμαρυγή σχετίζονται με δυσλειτουργία του αυτόνομου συστήματος, δηλαδή αυξήσεις συμπαθητικής δραστηριότητας και οξειδωτικό στρες στους ιστούς σε κυτταρικό επίπεδο που προκαλούν αλλαγές στο καρδιακό υπόστρωμα, όπως ίνωση, που στη συνέχεια οδηγεί σε αρρυθμία, ειδικά η κολπική μαρμαρυγή», πρόσθεσε. ‘Επιτακτική’ Παρατήρηση Σχολιάζοντας τα ευρήματα για το Medscape Medical News, ο Gregory M. Marcus, MD, Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Σαν Φρανσίσκο, σημείωσε ότι αν και η αποφρακτική άπνοια ύπνου είναι πλέον ένας «καλά εδραιωμένος παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη κολπικής μαρμαρυγής, δεν καταλαβαίνουμε ακόμη πώς ή γιατί συμβαίνει αυτό».
Το εύρημα αυτής της νέας μελέτης ότι η πιο σοβαρή υποξαιμία συμβάλλει στον κίνδυνο για κολπική μαρμαρυγή είναι «ιδιαίτερα επιτακτικό», δεδομένου ότι ο δείκτης άπνοιας-υπόπνοιας AHI στην ίδια κοόρτη έδειξε μια πολύ λιγότερο σημαντική σχέση με τη μελλοντική κολπική μαρμαρυγή AF, είπε ο Marcus, ο οποίος δεν συμμετείχε στην έρευνα.
Ωστόσο, σημείωσε ότι επειδή αυτή ήταν μια μελέτη παρατήρησης, «πρέπει να είμαστε προσεκτικοί πριν συνάγουμε αιτιώδεις σχέσεις». Για παράδειγμα, υπάρχουν τώρα στοιχεία ότι η ίδια η διαταραχή του ύπνου (όπως η αϋπνία), ακόμη και ανεξάρτητη από την αποφρακτική άπνοια ύπνου, μπορεί να προβλέψει την ανάπτυξη της κολπικής μαρμαρυγής, είπε ο Marcus.
«Ως εκ τούτου, ενώ αυτή η μελέτη παρέχει πολύτιμες νέες γνώσεις που δικαιολογούν μελλοντικές εκτιμήσεις, είναι πιθανό η υποξαιμία να είναι απλώς δείκτης ή επιφαινόμενο κάποιας άλλης αιτιολογικής διαδικασίας», πρόσθεσε.