Η κοινωνική απομόνωση συνδέεται με χειρότερα αποτελέσματα για την υγεία, συμπεριλαμβανομένης της αυξημένης θνησιμότητας από κάθε αιτία, των καρδιαγγειακών προβλημάτων και των καταστάσεων ψυχικής υγείας. Προηγούμενη έρευνα έχει δείξει επίσης ότι το ψυχολογικό στρες είναι παράγοντας κινδύνου για την οστεοπόρωση και την κακή υγεία των οστών. Η κοινωνική απομόνωση, στενά συνδεδεμένη με τη μοναξιά, μπορεί να οδηγήσει σε ψυχολογική δυσφορία. Το πώς η κοινωνική απομόνωση επηρεάζει την υγεία των οστών, ωστόσο, παραμένει άγνωστο.
Πρόσφατα, οι ερευνητές ερεύνησαν πώς η κοινωνική απομόνωση επηρεάζει την υγεία των οστών σε αρσενικά και θηλυκά ποντίκια. Διαπίστωσαν ότι η κοινωνική απομόνωση συσχετίστηκε με απώλεια οστικής μάζας σε αρσενικά, αλλά όχι θηλυκά, ποντίκια. Η μελέτη παρουσιάστηκε στο ENDO 2023, την ετήσια συνάντηση της Endocrine Society στο Σικάγο. Ο Δρ Nahid Rianon, επίκουρος καθηγητής γηριατρικής στην Ιατρική Σχολή McGovern στο UTHealth Houston, αναφέρει σχετικά με τα ευρήματα.
«Αυτή η μελέτη αναφέρει ένα σημαντικό εύρημα σε ζώα. Μια μεταφραστική μελέτη για να δούμε ευρήματα σε ανθρώπους, ειδικά σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας που συχνά υποφέρουν από κοινωνική απομόνωση, θα ήταν σημαντικό να κατανοηθεί εάν ο κίνδυνος απώλειας οστού είναι υψηλότερος σε αυτήν την ευάλωτη ομάδα. Ο εντοπισμός των ατόμων που διατρέχουν κίνδυνο είναι το πρώτο βήμα για την πρόληψη ενός προβλήματος υγείας όπως η απώλεια οστικής μάζας που μπορεί να οδηγήσει σε κάταγμα και αναπηρία», είπε.
Η Δρ. Rebecca Mountain, μεταδιδακτορική υπότροφος στο Κέντρο Μοριακής Ιατρικής στο Ινστιτούτο Έρευνας MaineHealth, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, είπε επίσης: «[Τα ευρήματα] μπορεί επίσης να έχουν κλινικές επιπτώσεις καθώς παλεύουμε με τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία από την αύξηση της κοινωνικής απομόνωσης που σχετίζεται με την πανδημία COVID-19, αν και απαιτούνται μελλοντικές μελέτες για να κατανοήσουμε τις επιπτώσεις στους ανθρώπους».
Τα απομονωμένα ποντίκια είχαν χαμηλότερη οστική πυκνότητα
Για τη μελέτη, οι ερευνητές χώρισαν 32 αρσενικά και θηλυκά ποντίκια ηλικίας 16 εβδομάδων σε δύο ομάδες. Μια ομάδα προσομοίωσε την κοινωνική απομόνωση κρατώντας ένα ποντίκι ανά κλουβί. Στην άλλη ομάδα, κάθε κλουβί μοιράζονταν τέσσερα ποντίκια. Οι ερευνητές παρακολούθησαν τα ποντίκια για 4 εβδομάδες στις αντίστοιχες συνθήκες διαβίωσής τους. Τελικά, απομονωμένα αρσενικά ποντίκια παρουσίασαν μειώσεις στην οστική πυκνότητα. Τα οστά που περιέχουν λιγότερα μέταλλα είναι λιγότερο πυκνά και επομένως είναι πιο πιθανό να σπάσουν.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι το κλάσμα όγκου οστού και το πάχος του φλοιού οστού μειώθηκαν κατά 26% και 9%, αντίστοιχα, σε απομονωμένα αρσενικά ποντίκια. Και τα δύο μέτρα δείχνουν μειωμένη ποιότητα των οστών. Περαιτέρω ανάλυση αποκάλυψε ότι τα αρσενικά ποντίκια είχαν σημάδια μειωμένης αναδιαμόρφωσης των οστών, μια διαδικασία που περιλαμβάνει το σχηματισμό νέου οστού, το οποίο μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο κατάγματος.
Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι η οστική απώλεια που παρατηρήθηκε σε μεμονωμένους άνδρες ήταν παρόμοια με αυτή που παρατηρήθηκε σε προηγούμενες μελέτες μετά από ορχεκτομή (αφαίρεση των όρχεων) και ωοθηκεκτομή (αφαίρεση των ωοθηκών). Αντίθετα, τα θηλυκά ποντίκια στην τρέχουσα μελέτη δεν παρουσίασαν απώλεια οστικής μάζας μετά από κοινωνική απομόνωση.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν, ωστόσο, ότι τα απομονωμένα θηλυκά είχαν αυξημένη γονιδιακή έκφραση που σχετίζεται με την απορρόφηση των οστών, αν και η οστική τους μάζα δεν επηρεάστηκε. Η αυξημένη οστική απορρόφηση μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τα οστά να διασπώνται πιο γρήγορα από ό,τι μπορούν να ανανεωθούν, αυξάνοντας τον κίνδυνο κατάγματος.
Υποκείμενοι μηχανισμοί
Ο Δρ Mountain σημείωσε ότι οι ακριβείς μηχανισμοί για το πώς η κοινωνική απομόνωση μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια οστικής μάζας είναι άγνωστοι. Ωστόσο, η ομάδα της διερευνά διαφορετικές δυνατότητες, συμπεριλαμβανομένου του ρόλου των διαφόρων ορμονών του στρες και του συμπαθητικού νευρικού συστήματος του σώματος.
Ο Dr. William Buxton, πιστοποιημένος νευρολόγος και διευθυντής Νευρομυϊκής και Νευροδιαγνωστικής Ιατρικής και Πρόληψης Πτώσης στο Pacific Neuroscience Institute στο Providence Saint John’s Health Center στη Σάντα Μόνικα, μίλησε σχετικά με τους μηχανισμούς που κρύβονται πίσω από τις επιπτώσεις της κοινωνικής απομόνωσης στην υγεία των οστών. «Η πρώτη μου σκέψη σχετικά με τη σύνδεση είναι ότι ένας από τους καλύτερους τρόπους για τη διατήρηση της υγείας των οστών και την πρόληψη της οστεοπόρωσης είναι η ενασχόληση με ασκήσεις που φέρουν βάρος. Αν κάποιος είναι απομονωμένος είναι λιγότερο πιθανό να είναι έξω από το σπίτι του και ως εκ τούτου να είναι λιγότερο στα πόδια του», είπε.