Ο χρόνιος βήχας, με συμπτώματα που διαρκούν περισσότερο από οκτώ εβδομάδες, επηρεάζει περίπου έναν στους δέκα ενήλικες και είναι ένας από τους πιο συχνούς λόγους για να αναζητήσει κάποιος ιατρική φροντίδα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, η θεραπεία του χρόνιου βήχα είναι συχνά δύσκολη και περίπλοκη.
Μια από τις μεγαλύτερες μελέτες για τον χρόνιο βήχα, και μία από τις πρώτες που εξετάζει τη χρήση οπιοειδών – γνωστών για την ικανότητά τους να καταστέλλουν τον βήχα – διαπίστωσε ότι το 20% των ασθενών με χρόνιο βήχα έλαβαν συνταγή για κατασταλτικά του βήχα που περιέχουν οπιοειδή. Η ερευνητική ομάδα υπό την καθοδήγηση του Dr. Michael Weiner από το Regenstrief Institute και το Indiana University School of Medicine βρήκε ότι οι πιθανότητες να συνταγογραφηθεί οπιοειδές ήταν διπλάσιες για ασθενείς με χρόνιο βήχα σε σύγκριση με αυτούς με μη χρόνιο βήχα. Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Therapeutic Advances in Respiratory Disease.
Ο χρόνιος βήχας είναι σύμπτωμα που μπορεί να οφείλεται σε ποικιλία αιτιών, όπως το άσθμα, η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, το «μεταρινικό στάξιμο», νευρολογικά προβλήματα ή αντίδραση σε κάποιο φάρμακο. «Η χρήση και η συνταγογράφηση οπιοειδών για χρόνιο βήχα είναι πραγματικά πολύ υψηλή. Από τη μελέτη μας μάθαμε ότι ορισμένες υποομάδες ήταν ιδιαίτερα πιθανό να λάβουν αυτά τα φάρμακα. Άτομα με χαμηλό εισόδημα και ηλικιωμένοι είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να τους χορηγηθούν αυτά τα φάρμακα», ανέφερε ο Dr. Weiner.
Παρά την αυξημένη χρήση, πάνω από το ένα τρίτο των ασθενών με χρόνιο βήχα είχαν τουλάχιστον τρεις συνταγές για οπιοειδή, ενώ μόνο μισό τοις εκατό των ασθενών είχαν πάνω από δέκα συνταγές. Αυτό δείχνει ότι τα οπιοειδή δεν χρησιμοποιούνται μακροπρόθεσμα στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων. Η έρευνα βασίστηκε σε ανώνυμα δεδομένα από ηλεκτρονικά αρχεία υγείας 23.210 ασθενών με χρόνιο βήχα και 229.538 ασθενών με μη χρόνιο βήχα. Ο Dr. Weiner υπογραμμίζει ότι η εξάρτηση από οπιοειδή για την αντιμετώπιση του χρόνιου βήχα ενισχύει την ανάγκη για νέες θεραπευτικές επιλογές. «Μπορεί να ανακαλύψουμε νέες χημικές ενώσεις με διαφορετικούς μηχανισμούς δράσης, λιγότερο εθιστικές και με λιγότερες παρενέργειες από τα οπιοειδή. Είμαι αισιόδοξος ότι το μέλλον για τη θεραπεία του χρόνιου βήχα θα είναι πιο φωτεινό από ό,τι ήταν στο παρελθόν».