Η διαβίωση με χρόνιο σωματικό πόνο μπορεί να έχει βαθιές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία. Δεν είναι ασυνήθιστο για τα άτομα να αισθάνονται απογοητευμένα, αγχωμένα ή καταθλιπτικά όταν βιώνουν επίμονο πόνο. Ωστόσο, μια νέα μελέτη υποδηλώνει ότι ακόμη και μετά την υποχώρηση του σωματικού πόνου ή την επούλωση ή την αποκατάσταση μιας τραυματισμένης άρθρωσης, η βελτίωση της ψυχικής υγείας μπορεί να μην ακολουθήσει.
Χρόνιος σωματικός πόνος
Η μελέτη, που διεξήχθη από ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ουάσινγκτον στο Σεντ Λούις, είχε ως στόχο να διερευνήσει τη σχέση μεταξύ της σωματικής λειτουργίας, του πόνου και της ψυχικής υγείας. Παραδόξως, τα ευρήματα αποκάλυψαν ότι τα συμπτώματα άγχους βελτιώνονταν μόνο όταν οι ασθενείς παρουσίαζαν σημαντικές βελτιώσεις στη σωματική λειτουργία. Από την άλλη πλευρά, η κατάθλιψη δεν παρουσίασε ουσιαστική βελτίωση ακόμη και στις περιπτώσεις που η σωματική λειτουργία είχε βελτιωθεί σημαντικά.
Η Dr. Abby Cheng, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και επίκουρη καθηγήτρια ορθοπεδικής χειρουργικής, εξέφρασε την έκπληξή της για τα αποτελέσματα, καθώς συχνά συναντά ασθενείς των οποίων η σωματική υγεία έχει βελτιωθεί χωρίς αντίστοιχη βελτίωση της ψυχικής υγείας. Η μελέτη υπογράμμισε ότι ενώ οι ασθενείς μπορεί να βιώσουν κάποια ανακούφιση από το άγχος όταν παρατηρούν αξιοσημείωτες βελτιώσεις στη σωματική υγεία, η κατάθλιψη μπορεί να μην βελτιωθεί απαραίτητα υπό παρόμοιες συνθήκες. Οι αντιλήψεις των ασθενών για την ευημερία είναι πολύπλευρες και δεν ευθυγραμμίζονται πάντα με τις βελτιώσεις στη μείωση του πόνου ή τη σωματική λειτουργία.
Η έρευνα περιελάμβανε την ανάλυση δεδομένων από περισσότερους από 11.000 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία σε ορθοπεδικές κλινικές του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον για μια περίοδο σχεδόν επτά ετών. Οι ασθενείς κλήθηκαν να αναφέρουν πόσο τα ορθοπεδικά τους προβλήματα παρεμπόδιζαν διάφορες πτυχές της ζωής τους και επίσης να αξιολογήσουν την ψυχική τους υγεία και ευημερία.
Τα ευρήματα υπογραμμίζουν τη σημασία της εξέτασης της ολιστικής ευημερίας των ασθενών κατά την ιατρική περίθαλψη. Οι γιατροί θα πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι τα σωματικά προβλήματα μπορεί να είναι αλληλένδετα με τη διάθεση, το άγχος και την κατάθλιψη. Η αντιμετώπιση των ανησυχιών ενός ασθενούς και η παροχή ολοκληρωμένης φροντίδας απαιτεί μια ευρύτερη κατανόηση του ατόμου και των μοναδικών περιστάσεων του.
Ενώ προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η αντιμετώπιση των μυοσκελετικών προβλημάτων μπορεί να οδηγήσει σε κάποια βελτίωση των συμπτωμάτων ψυχικής υγείας, η συγκεκριμένη μελέτη υποδηλώνει μια πιο σύνθετη σχέση. Τα συμπτώματα άγχους που βελτιώνονται προσωρινά μετά τη χειρουργική επέμβαση μπορεί να επανεμφανιστούν μακροπρόθεσμα, αν και με διαφορετική εστίαση που δεν σχετίζεται με το ίδιο το ορθοπεδικό πρόβλημα.
Οι επιπτώσεις αυτής της μελέτης υπογραμμίζουν την ανάγκη οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης να υιοθετήσουν μια ασθενοκεντρική προσέγγιση που να αναγνωρίζει τη διασύνδεση της σωματικής και ψυχικής ευεξίας. Αναγνωρίζοντας το ευρύτερο πλαίσιο της εμπειρίας ενός ασθενούς, οι επαγγελματίες υγείας μπορούν να παρέχουν πιο ολοκληρωμένη φροντίδα και υποστήριξη, λαμβάνοντας υπόψη την πολύπλευρη φύση του πόνου και τον αντίκτυπό του στην ψυχική υγεία.