Οι γονείς θα πρέπει να μιλούν στα μωρά τους χρησιμοποιώντας ομιλία τραγουδιού, όπως παιδικές ρίμες, το συντομότερο δυνατό, λένε οι ερευνητές. Αυτό συμβαίνει επειδή τα μωρά μαθαίνουν γλώσσες από ρυθμικές πληροφορίες, όχι φωνητικές πληροφορίες, στους πρώτους μήνες τους. Οι φωνητικές πληροφορίες – τα μικρότερα ηχητικά στοιχεία του λόγου, που τυπικά αντιπροσωπεύονται από το αλφάβητο – θεωρούνται από πολλούς γλωσσολόγους ως το θεμέλιο της γλώσσας. Τα νήπια πιστεύεται ότι μαθαίνουν αυτά τα μικρά ηχητικά στοιχεία και τα προσθέτουν μαζί για να κάνουν λέξεις. Αλλά μια νέα μελέτη δείχνει ότι οι φωνητικές πληροφορίες μαθαίνονται πολύ αργά και αργά για να συμβεί αυτό. Αντίθετα, η ρυθμική ομιλία βοηθά τα μωρά να μάθουν τη γλώσσα δίνοντας έμφαση στα όρια μεμονωμένων λέξεων και είναι αποτελεσματική ακόμη και τους πρώτους μήνες της ζωής τους.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Cambridge και το Trinity College του Δουβλίνου ερεύνησαν την ικανότητα των μωρών να επεξεργάζονται φωνητικές πληροφορίες κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους τους. Η μελέτη τους, που δημοσιεύτηκε σήμερα στο περιοδικό Nature Communications, διαπίστωσε ότι οι φωνητικές πληροφορίες δεν κωδικοποιούνταν με επιτυχία μέχρι την ηλικία των επτά μηνών και ήταν ακόμη αραιές στους 11 μήνες όταν τα μωρά άρχισαν να λένε τις πρώτες τους λέξεις. «Η έρευνά μας δείχνει ότι οι μεμονωμένοι ήχοι της ομιλίας δεν επεξεργάζονται αξιόπιστα πριν από περίπου επτά μήνες, παρόλο που τα περισσότερα βρέφη μπορούν να αναγνωρίσουν γνωστές λέξεις όπως «μπουκάλι» σε αυτό το σημείο», δήλωσε η νευροεπιστήμονας του Κέιμπριτζ, καθηγήτρια Usha Goswami. «Από τότε οι μεμονωμένοι ήχοι ομιλίας προστίθενται ακόμα πολύ αργά — πολύ αργά για να αποτελέσουν τη βάση της γλώσσας».
Οι ερευνητές κατέγραψαν μοτίβα ηλεκτρικής εγκεφαλικής δραστηριότητας σε 50 βρέφη ηλικίας τεσσάρων, επτά και έντεκα μηνών, καθώς παρακολουθούσαν ένα βίντεο μιας δασκάλας δημοτικού να τραγουδά 18 ρίμες σε ένα βρέφος. Ζώνες εγκεφαλικών κυμάτων χαμηλής συχνότητας τροφοδοτήθηκαν μέσω ενός ειδικού αλγόριθμου, ο οποίος παρήγαγε μια «ανάγνωση» των φωνολογικών πληροφοριών που κωδικοποιούνταν. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η φωνητική κωδικοποίηση στα μωρά εμφανίστηκε σταδιακά κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της ζωής, ξεκινώντας με τους ήχους των χειλιών (π.χ. d για το «μπαμπά») και τους ρινικούς ήχους (π.χ. m για τη «μούμια»), με το «διάβασμα» σταδιακά να φαίνεται περισσότερο όπως αυτή των ενηλίκων. Ο πρώτος συγγραφέας, ο καθηγητής Giovanni Di Liberto, γνωσιακός και επιστήμονας υπολογιστών στο Trinity College του Δουβλίνου και ερευνητής στο ADAPT Centre, είπε: «Αυτή είναι η πρώτη απόδειξη που έχουμε για το πώς η εγκεφαλική δραστηριότητα σχετίζεται με τις φωνητικές αλλαγές με την πάροδο του χρόνου ως απόκριση σε συνεχή ομιλία.”
Προηγουμένως, οι μελέτες βασίζονταν στη σύγκριση των απαντήσεων σε ανόητες συλλαβές, όπως “bif” και “bof”. Η παρούσα μελέτη αποτελεί μέρος του έργου BabyRhythm με επικεφαλής τον Goswami, το οποίο διερευνά πώς μαθαίνεται η γλώσσα και πώς σχετίζεται με τη δυσλεξία και την αναπτυξιακή γλωσσική διαταραχή. Ο Goswami πιστεύει ότι το κλειδί για την εκμάθηση της γλώσσας είναι η ρυθμική πληροφορία – η έμφαση ή η έμφαση σε διαφορετικές συλλαβές των λέξεων και η άνοδος και η πτώση του τόνου. Μια αδελφή μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Brain and Language, επίσης μέρος του έργου BabyRhythm, έδειξε ότι οι πληροφορίες της ρυθμικής ομιλίας επεξεργάζονταν τα μωρά σε ηλικία δύο μηνών – και οι ατομικές διαφορές προέβλεπαν μεταγενέστερα γλωσσικά αποτελέσματα. Το πείραμα διεξήχθη επίσης με ενήλικες που έδειξαν πανομοιότυπη «ανάγνωση» του ρυθμού και των συλλαβών στα μωρά.