Η έρευνα της UiB δείχνει ότι η τελειόμηνη γέννηση με βάρος μικρότερο από 3,5 κιλά σχετίζεται με υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης νευροαναπτυξιακών προβλημάτων όπως η εγκεφαλική παράλυση και ο αυτισμός. Στην ιατρική έρευνα είναι ευρέως γνωστό ότι η πρόωρη γέννηση ενέχει μεγαλύτερο κίνδυνο για προβλήματα υγείας αργότερα στη ζωή, συμπεριλαμβανομένων νευροαναπτυξιακών διαταραχών όπως η ΔΕΠΥ και ο αυτισμός. Ωστόσο, τα περισσότερα μωρά που αναπτύσσουν νευροαναπτυξιακές αναπηρίες γεννιούνται μέχρι τη λήξη. Η Marianna Cortese στο Τμήμα Κλινικής Ιατρικής θέλησε να μάθει εάν η γέννηση στην ώρα της αλλά με χαμηλότερο βάρος επηρέαζε τον κίνδυνο εμφάνισης αυτών των αναπηριών.
Λεπτομέρειες για την μελέτη
Εξέτασαν 1,8 εκατομμύρια γεννήσεις από το Ιατρικό Μητρώο Γεννήσεων στη Νορβηγία. Χρησιμοποιώντας τα μοναδικά προσωπικά αναγνωριστικά που είχαν εκχωρηθεί κατά τη γέννηση, συνέδεσαν τα δεδομένα με άλλα υποχρεωτικά υγειονομικά και διοικητικά μητρώα. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν να παρακολουθούν την υγεία των μωρών μέχρι την ενηλικίωση. Προσαρμόστηκαν για παράγοντες όπως το κάπνισμα της μητέρας, η οικογενειακή κατάσταση της μητέρας και η κατάσταση μετανάστη. Αυτοί οι παράγοντες είχαν μόνο ασήμαντο αντίκτυπο στο αποτέλεσμα:
“Σε σύγκριση με μωρά που γεννήθηκαν με βάρος μεταξύ 3,5-3,9 κιλά, το χαμηλότερο βάρος γέννησης συσχετίστηκε με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης μιας από τις παραπάνω νευροαναπτυξιακές αναπηρίες. Συμπεραίνουμε ότι το χαμηλότερο βάρος γέννησης μπορεί να είναι δείκτης νευροαναπτυξιακής (ΝΔ) αναπηρίας ανεξάρτητα από τον πρόωρο τοκετό”, λέει η Cortese.
Έως και 25 φορές μεγαλύτερος κίνδυνος
Η ισχυρότερη συσχέτιση ήταν για την εγκεφαλική παράλυση, με 25 φορές αυξημένες πιθανότητες για τα χαμηλότερα βάρη γέννησης. Ακολούθησαν 16 φορές για αναπηρίες όρασης/ακοής, 11 φορές για νοητική ανεπάρκεια και 7 φορές για σχιζοφρένεια. Για την επιληψία ο κίνδυνος ήταν 5,4 φορές και για τη διαταραχή του φάσματος του αυτισμού και άλλες διαταραχές συμπεριφοράς (συμπεριλαμβανομένης της ΔΕΠΥ) ήταν 3,5 φορές. “Παρά αυτές τις μεγάλες συσχετίσεις και τις αυξήσεις κινδύνου, το χαμηλό βάρος γέννησης εξηγεί μόνο ένα μικρότερο ποσοστό αναπηριών με μακροχρόνια νόσο (το μεγαλύτερο ποσοστό ήταν για διανοητική αναπηρία με 21%), που σημαίνει ότι πρόκειται για περίπλοκες πολυπαραγοντικές ασθένειες”.
Απέκλεισαν όλα τα μωρά με δυσπλασίες από τη μελέτη:
“Οι δυσπλασίες μπορεί να αποτελούν μέρος των συνδρόμων και σχετίζονται με νευροαναπτυξιακές αναπηρίες. Επομένως, αποκλείσαμε τα μωρά με δυσπλασίες για να ελαχιστοποιήσουμε την πιθανότητα τα αποτελέσματά μας να οφείλονται σε μωρά με δυσπλασίες”, λέει η Cortese. Ο μόνος παράγοντας που προσάρμοσαν για αυτό επηρέασε το αποτέλεσμα ήταν το έτος γέννησης: “Το έτος γέννησης θα μπορούσε να καταγράφει τάσεις που συμβαίνουν σε σχέση με άλλους παράγοντες κινδύνου, την εμφάνιση διαταραχών, αλλαγές στη φροντίδα κ.λπ. Θα μπορούσε να είναι δείκτης κάποιου προγεννητικού προβλήματος”.
Παρά την ισχυρή σύνδεση μεταξύ χαμηλού βάρους γέννησης και νευροαναπτυξιακών αναπηριών, οι ερευνητές δεν πιστεύουν ότι το χαμηλό βάρος γέννησης είναι ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου: “Πιστεύουμε ότι το χαμηλότερο βάρος γέννησης υποδηλώνει ότι μπορεί να συνέβη κάτι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης που οδήγησε σε πιο αργή ανάπτυξη και κατά συνέπεια σε χαμηλότερο βάρος γέννησης, και αυτό το γεγονός προδιαθέτει ή αυξάνει ταυτόχρονα τον κίνδυνο ορισμένων αναπηριών. Χαμηλό βάρος γέννησης θα μπορούσε έτσι να είναι δείκτης κάποιας προγεννητικής προσβολής ή προβλήματος”, λέει. Τα μωρά που γεννιούνται με μεγαλύτερο βάρος από το κανονικό έχουν επίσης αυξημένο κίνδυνο για τις ίδιες αναπηρίες.