Τρίτη Ηλικία: Οι κοινωνικοί παράγοντες επηρεάζουν τη μελλοντική υγεία ενός ατόμου, αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει πρακτικός τρόπος να συνοψίσουμε την προγνωστική τους επίδραση. Ερευνητές του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης (MGH) και του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο έκαναν πρόσφατα μια ολοκληρωμένη καταγραφή των κοινωνικών χαρακτηριστικών των ηλικιωμένων ενηλίκων και την παρουσίασαν σε μια σύντομη έρευνα που μπορεί να προβλέψει τη μακροζωία. Το έργο, το οποίο δημοσιεύεται στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, θα έχει εφαρμογές σε κλινικά, πληθυσμιακά και ερευνητικά περιβάλλοντα.
Για τη μελέτη, η ομάδα ανέλυσε πληροφορίες από 8.250 ενήλικες ηλικίας ≥65 ετών. Εντός τεσσάρων ετών από την αρχική συνέντευξη, το 22% είχε πεθάνει. Οι μέθοδοι πρόβλεψης με ένα εργαλείο μηχανικής μάθησης που ονομάζεται LASSO άντλησαν από 183 πιθανούς κοινωνικούς προγνωστικούς παράγοντες για να αποκαλύψουν οκτώ που προέβλεπαν τον θάνατο εντός τεσσάρων ετών: κακή καθαριότητα της γειτονιάς, χαμηλός αντιληπτός έλεγχος της οικονομικής κατάστασης, συνάντηση με τα παιδιά λιγότερο από κάθε χρόνο, μη εργασία έναντι αμοιβής, μη δραστηριοποίηση με τα παιδιά, μη εθελοντισμός, αίσθημα απομόνωσης και αντιμετώπιση με λιγότερη ευγένεια ή σεβασμό. “Συχνά υπερτονίζουμε τη σημασία των ιατρικών καταστάσεων όταν σκεφτόμαστε τη μακροζωία. Αυτή η έρευνα αποδεικνύει ότι η κοινωνική μας ζωή είναι εξίσου σημαντική με τις ιατρικές παθήσεις”, λέει ο επικεφαλής συγγραφέας Sachin J. Shah, MD, MPH, ιατρός-επιστήμονας στο MGH και στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ. “Από τα δεδομένα μας, αναπτύξαμε μια έρευνα 10 ερωτήσεων που χρησιμοποιεί την ηλικία, το φύλο και τα κοινωνικά χαρακτηριστικά για την πρόβλεψη της μακροζωίας. Αυτή η έρευνα προβλέπει επίσης άλλα αποτελέσματα που είναι σημαντικά για τους ηλικιωμένους, όπως η ανεξάρτητη διαβίωση”. “Η μη συνεκτίμηση των κοινωνικών κινδύνων μπορεί να ενισχύσει τις κοινωνικές ανισότητες”, δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Kenneth E. Covinsky, MD, MPH, κλινικός ερευνητής στο Τμήμα Γηριατρικής του UC San Francisco.
“Το Medicare τιμωρεί τα νοσοκομεία για υπερβολικές επανεισαγωγές, όπως καθορίζεται από ένα μοντέλο προσαρμογής κινδύνου. Αγνοώντας τους κοινωνικούς παράγοντες, το Medicare τιμωρεί τα νοσοκομεία που εξυπηρετούν κοινωνικά περιθωριοποιημένες κοινότητες”. Ο Shah και οι συνάδελφοί του εργάζονται επί του παρόντος για να επικυρώσουν τα ευρήματά τους μέσω πρόσθετων μελετών και να ενσωματώσουν την έρευνά τους -την οποία αποκαλούν Δείκτη Κοινωνικής Αδυναμίας (Social Frailty Index) – στην ιατρική έρευνα. Έχουν, επίσης, καταστήσει τον Δείκτη Κοινωνικής Αδυναμίας διαθέσιμο στο διαδίκτυο για να τον χρησιμοποιήσουν και άλλοι. Οι κλινικοί γιατροί μπορούν να χρησιμοποιήσουν τον δείκτη για να συμπληρώσουν τα ευρέως χρησιμοποιούμενα εργαλεία πρόβλεψης για να βοηθήσουν τους ηλικιωμένους να συμμετάσχουν σε προχωρημένο σχεδιασμό φροντίδας και να σταθμίσουν τις ιατρικές παρεμβάσεις, ωστόσο, θα πρέπει να αποφύγουν να χρησιμοποιήσουν τον δείκτη για να περιορίσουν τη φροντίδα ηλικιωμένων ενηλίκων με υψηλότερο από τον μέσο όρο κίνδυνο επειδή ένας ασθενής είναι “κοινωνικά εύθραυστος”. Αντ’ αυτού, το εργαλείο θα πρέπει να χρησιμοποιείται για τον εντοπισμό ατόμων υψηλού κινδύνου που θα μπορούσαν να επωφεληθούν από μέτρα που αντιμετωπίζουν τα κοινωνικά ζητήματα που επηρεάζουν την υγεία τους. Επίσης, οι ερευνητές και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής που εργάζονται σε τομείς που σχετίζονται με την υγεία και τη γήρανση μπορεί να βρουν πολλαπλές χρήσεις για τον δείκτη.
