Η επιλεκτική αλαλία είναι μια αγχώδης διαταραχή που χαρακτηρίζεται από ένα σταθερό μοτίβο σιωπής σε συγκεκριμένες κοινωνικές καταστάσεις όπου αναμένεται ομιλία (για παράδειγμα, στο σχολείο ή στη δουλειά), ενώ το άτομο μπορεί να μιλήσει άνετα σε άλλες καταστάσεις (όπως στο σπίτι με στενή οικογένεια). Για να λάβετε μια διάγνωση, αυτό το μοτίβο πρέπει να παραμείνει για περισσότερο από ένα μήνα και δεν μπορεί να εξηγηθεί από άλλη επικοινωνία ή ψυχιατρική πάθηση.
Αυτή η έλλειψη λόγου επηρεάζει την εκπαίδευση, τις φιλίες και την εργασία του ατόμου. Η επιλεκτική αλαλία ξεκινά συνήθως από δύο έως πέντε χρόνια. Αν και η πάθηση γίνεται λιγότερο συχνή στην εφηβεία και την ενήλικη ζωή, εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, έχει σημαντική επίδραση στην ψυχική υγεία, την ευημερία και τις ευκαιρίες ζωής του ατόμου ως ενήλικος.
Το προκαλεί την επιλεκτική αλαλία;
Δεν υπάρχει καμία αιτία επιλεκτικής αλαλίας. Αντίθετα, αναπτύσσεται από την αλληλεπίδραση πολλών παραγόντων κινδύνου, όπως τα γονίδια, η ιδιοσυγκρασία, η ανάπτυξη του εγκεφάλου και το περιβάλλον του ατόμου. Έτσι, κάθε άτομο με επιλεκτική αλαλία είναι διαφορετικό. Το 2011, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια διαπίστωσαν ότι το ίδιο γονίδιο που συνδέεται με τον αυτισμό, τη γλωσσική εξασθένηση και τα χαρακτηριστικά άγχους σχετίζεται επίσης με την επιλεκτική αλαλία. Οι γονείς συχνά αναφέρουν οικογενειακό ιστορικό άγχους ή επικοινωνιακών δυσκολιών, κάτι που το υποστηρίζει.
Τα παιδιά με επιλεκτική αλαλία συχνά εμφανίζουν αυτό που είναι γνωστό ως ιδιοσυγκρασία «αναστολής της συμπεριφοράς». Τα άτομα με αυτό το ταμπεραμέντο τείνουν να δείχνουν φόβο και αποφυγή νέων ανθρώπων, καταστάσεων και αντικειμένων. Αυτά τα παιδιά συχνά αποφεύγουν να αναλαμβάνουν κινδύνους, γεγονός που μπορεί να εμποδίσει την πρόοδο κατά τη διάρκεια της θεραπείας, καθώς η κοινωνική επικοινωνία και η αλληλεπίδραση συνεπάγονται την ανάληψη κινδύνων. Μελέτες έχουν δείξει επίσης υψηλή εμφάνιση δυσκολιών επικοινωνίας, αυτισμού και αναπτυξιακών καθυστερήσεων στα άτομα με επιλεκτική αλαλία.
Οι ερευνητές έχουν προτείνει ότι η έλλειψη ομιλίας ορισμένων παιδιών μπορεί να ενισχύεται από σημαντικά άτομα στο περιβάλλον τους, όπως μέλη της οικογένειας και δάσκαλοι. Οι συγγραφείς του The Selective Mutism Resource Manual, που χρησιμοποιείται από πολλούς θεραπευτές στο Ηνωμένο Βασίλειο, προτείνουν ότι όταν αυτοί οι σημαντικοί άνθρωποι πιέζουν το παιδί να μιλήσει ή να επιτρέψει την αποφυγή της επικοινωνίας, διατηρούν ένα επιλεκτικό περιβάλλον αλαλίας.