Θάλασσα: Μυστηρίωδη φαινόμενα του ωκεανού που παραμένουν ανεξήγητα [vid]

Your browser does not support the video tag. https://grx-obj.adman.gr/grx/creatives/sanofi/20876/better-understanding-insulin.mp4

Περισσότερα είναι γνωστά για την επιφάνεια του φεγγαριού απ’ ό,τι για τα βάθη του ωκεανού. Στην πραγματικότητα, 12 άτομα έχουν περπατήσει στο φεγγάρι, αλλά μόνο τρία έχουν φτάσει στην Τάφρο των Μαριαννών – το βαθύτερο μέρος του ωκεανού, σε βάθος περίπου 11 χιλιομέτρων. Ακολουθούν μερικές από τις πιο περίεργες ανακαλύψεις για τους ωκεανούς του πλανήτη.

• Μυστηριώδης ζωή κρύβεται εντός τους

Αν και το 94 τοις εκατό της ζωής στη Γη είναι υδρόβια, περίπου τα δύο τρίτα του συνόλου της θαλάσσιας ζωής παραμένουν άγνωστα. Νέα είδη ανακαλύπτονται συνεχώς, δημιουργώντας περισσότερα ερωτήματα σχετικά με τη θαλάσσια φύση. Μεταξύ αυτών ένα εντυπωσιακό κόκκινο είδος θαλάσσιου δράκου που ανακαλύφθηκε μόνο πρόσφατα – παρά το γεγονός ότι ζούσε σε ρηχά νερά στα δυτικά παράλια της Αυστραλίας.

• Απόκοσμοι ήχοι από τα βάθη των βυθών

Δεν είναι μόνο η χλωρίδα και η πανίδα των ωκεανών που παραμένουν μυστήρια για τους επιστήμονες, αλλά και μια πληθώρα ήχων από τα βάθη των ωκεανών που οι επιστήμονες δεν μπορούν να εξηγήσουν ακόμη με βεβαιότητα. Το “The Bloop” μπορεί να είναι ο πιο διάσημος υποβρύχιος ήχος, που τραβήχτηκε το 1997 μέσω υδροφώνων από την Εθνική Ωκεάνια και Ατμοσφαιρική Διοίκηση των ΗΠΑ (NOAA). Είναι ένας από τους πιο δυνατούς ήχους του ωκεανού που έχουν καταγραφεί ποτέ και ενώ ο θόρυβος μοιάζει με έναν υποβρύχιο σεισμό πάγων – ένα μεγάλο κάταγμα παγόβουνου – κανείς δεν ξέρει με σιγουριά τι προκάλεσε τον ήχο.

• Υποβρύχιες λίμνες και ποτάμια

Οι ωκεανοί έχουν υποβρύχιες λίμνες και ποτάμια. Πώς; Όταν το θαλασσινό νερό διαρρέει από τα παχιά στρώματα αλατιού, το αλάτι διαλύεται και σχηματίζει λιμναίες περιοχές στον πυθμένα της θάλασσας. Ο ΝΟΑΑ εξηγεί ότι το διαλυμένο αλάτι καθιστά επίσης το νερό σε αυτήν την περιοχή πυκνότερο, και ως εκ τούτου, θα εγκατασταθεί στα βαθουλώματα. Αυτές οι υποβρύχιες λίμνες και ποτάμια, γνωστές και ως δεξαμενές άλμης, είναι παρόμοιες με τις χερσαίες ομόλογές τους, καθώς έχουν ακτές, ακόμη και κύματα.