Η διαγνωστική ακρίβεια είναι υψηλή στο τμήμα επειγόντων περιστατικών, με περίπου 5,7% των ασθενών να έχουν διαγνωστεί λανθασμένα, σύμφωνα με μια έκθεση που δημοσιεύθηκε στις 15 Δεκεμβρίου από τον Οργανισμό για την Έρευνα και την Ποιότητα της Υγείας. Ο David E. Newman-Toker, M.D., Ph.D., από το Evidence-based Practice Center του Πανεπιστημίου Johns Hopkins στη Βαλτιμόρη, και οι συνεργάτες του εξέτασαν διαγνωστικά σφάλματα ή βλάβες που σχετίζονται με εσφαλμένες διαγνώσεις σε τμήματα επειγόντων περιστατικών στις ΗΠΑ ή σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες.
Συμπεριλήφθηκαν συνολικά 279 μελέτες που αντιμετώπισαν τρία βασικά ερωτήματα. Σύμφωνα με την έκθεση, στις Ηνωμένες Πολιτείες, η διαγνωστική ακρίβεια είναι υψηλή στο τμήμα επειγόντων περιστατικών συνολικά, αλλά περίπου το 5,7% των ασθενών λαμβάνουν εσφαλμένη διάγνωση. Ως αποτέλεσμα αυτής της λανθασμένης διάγνωσης, ορισμένοι υποφέρουν από μια ανεπιθύμητη ενέργεια (περίπου 2,0%) και ορισμένες από αυτές τις ανεπιθύμητες ενέργειες είναι σοβαρές (περίπου 0,3%). Αυτά τα ποσοστά είναι ισοδύναμα με εκείνα της πρωτοβάθμιας περίθαλψης και της νοσοκομειακής περίθαλψης.
Συνολικά, πέντε παθήσεις ευθύνονται για το 39% των σοβαρών βλαβών που σχετίζονται με λανθασμένη διάγνωση (εγκεφαλικό επεισόδιο, έμφραγμα του μυοκαρδίου, ανεύρυσμα/τομή αορτής, συμπίεση/τραυματισμός νωτιαίου μυελού και φλεβική θρομβοεμβολή), ενώ οι κορυφαίες 15 παθήσεις αντιπροσώπευαν το 68%. Σημαντική διακύμανση παρατηρείται στα ποσοστά διαγνωστικών σφαλμάτων ανά νόσο, που κυμαίνονται από 1,5% για έμφραγμα του μυοκαρδίου έως 56% για απόστημα σπονδυλικής στήλης.
Για μια δεδομένη ασθένεια, η πιθανότητα σφάλματος αυξάνεται με μη ειδικά ή άτυπα συμπτώματα. Η ζάλη ή ο ίλιγγος αυξάνει τις πιθανότητες λανθασμένης διάγνωσης 14 φορές σε σχέση με τα κινητικά συμπτώματα για εγκεφαλικό. «Απαιτούνται επεκτάσιμες λύσεις για τη βελτίωση των διαγνωστικών διαδικασιών δίπλα στο κρεβάτι, και αυτές θα πρέπει να στοχεύουν στις πιο συχνά εσφαλμένες κλινικές παρουσιάσεις βασικών ασθενειών που προκαλούν σοβαρές βλάβες», γράφουν οι συγγραφείς.
