Μύθος 1: Το σύνδρομο Τουρέτ προκαλεί πάντα ακατάπαυστα βρισίδια.
Ένας από τους πιο συνηθισμένους μύθους είναι ότι όλοι οι άνθρωποι με σύνδρομο Τουρέτ εκστομίζουν ακατάλληλες ή προσβλητικές λέξεις (γνωστός και ως “coprolalia”). Στην πραγματικότητα, μόνο το 10-15% των ατόμων με σύνδρομο Τουρέτ παρουσιάζουν coprolalia. Τα τικ μπορεί να είναι πολύ διαφορετικά και να περιλαμβάνουν ακούσιες κινήσεις (π.χ., συστροφή του κεφαλιού ή των χεριών), αλλά τα βρισίδια δεν είναι καθόλου κοινά.
Μύθος 2: Το σύνδρομο Τουρέτ είναι αποτέλεσμα κακής ανατροφής.
Το σύνδρομο Τουρέτ είναι μια νευρολογική διαταραχή που σχετίζεται με ανωμαλίες στη λειτουργία του εγκεφάλου, ειδικότερα στα τμήματα που ελέγχουν την κίνηση και τη συμπεριφορά. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι η κακή ανατροφή ή οι ψυχολογικές πιέσεις προκαλούν το σύνδρομο. Αν και οι περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν την ένταση των τικ, η αιτία του συνδρόμου είναι γενετική και νευρολογική.
Μύθος 3: Τα άτομα με σύνδρομο Τουρέτ είναι βίαια ή επιθετικά.
Αυτός ο μύθος είναι επίσης ανακριβής. Αν και τα τικ μπορεί να φαίνονται επιθετικά ή εκκεντρικά, τα άτομα με σύνδρομο Τουρέτ δεν είναι πιο επιθετικά από τον γενικό πληθυσμό. Τα τικ είναι ανεξέλεγκτα και δεν σχετίζονται με την επιθετικότητα ή την κακή διάθεση. Τα άτομα με Τουρέτ είναι συχνά πιο ευαίσθητα και κοινωνικά ευγενικά από όσο φαίνεται.
Μύθος 4: Το σύνδρομο Τουρέτ θεραπεύεται με φάρμακα.
Δεν υπάρχει πλήρης θεραπεία για το σύνδρομο Τουρέτ. Αν και υπάρχουν φάρμακα που μπορούν να μειώσουν την ένταση των τικ, η θεραπεία εστιάζει κυρίως στη διαχείριση των συμπτωμάτων και στην υποστήριξη για την ψυχική ευημερία του ατόμου. Η συμπεριφορική θεραπεία μπορεί επίσης να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων.
Η κατανόηση του συνδρόμου Τουρέτ και η διάσπαση των μύθων που το περιβάλλουν είναι ζωτικής σημασίας για την υποστήριξη των ατόμων που ζουν με αυτή τη διαταραχή. Το σύνδρομο Τουρέτ είναι πολύπλοκο και ποικίλει από άτομο σε άτομο, και δεν πρέπει να συνδέεται με αρνητικά στερεότυπα ή παρανοήσεις.