Όταν το σώμα βιώνει χρόνιο στρες, απελευθερώνονται αυξημένες ποσότητες κορτιζόλης, μιας ορμόνης του στρες. Η μακροχρόνια αυξημένη κορτιζόλη μπορεί να επηρεάσει την παραγωγή και τη λειτουργία των θυρεοειδικών ορμονών. Συγκεκριμένα, το στρες μπορεί να μειώσει την παραγωγή της ορμόνης TSH (θυρεοειδοτρόπος ορμόνη), η οποία είναι απαραίτητη για την ενεργοποίηση του θυρεοειδή ώστε να παράγει τις ορμόνες Τ3 και Τ4. Μειωμένα επίπεδα αυτών των ορμονών μπορεί να οδηγήσουν σε υποθυρεοειδισμό, μια κατάσταση όπου ο μεταβολισμός επιβραδύνεται και το άτομο μπορεί να αισθάνεται κόπωση, αύξηση βάρους και κατάθλιψη.
Επιπλέον, το χρόνιο στρες μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονή, η οποία με τη σειρά της μπορεί να προκαλέσει αυτοάνοσες αντιδράσεις. Οι αυτοάνοσες διαταραχές, όπως η νόσος του Hashimoto, όπου το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στον θυρεοειδή αδένα, είναι συχνά συνδεδεμένες με το χρόνιο στρες.
Το στρες μπορεί επίσης να επιδεινώσει τα συμπτώματα των θυρεοειδικών διαταραχών. Για παράδειγμα, τα άτομα με υπερθυρεοειδισμό μπορεί να βιώσουν αυξημένα επίπεδα άγχους και νευρικότητας, ενώ όσοι έχουν υποθυρεοειδισμό μπορεί να βιώσουν πιο έντονη κατάθλιψη και κόπωση.
Η διαχείριση του στρες είναι κρίσιμη για τη διατήρηση της υγείας του θυρεοειδούς. Τεχνικές χαλάρωσης όπως η γιόγκα, ο διαλογισμός και η τακτική σωματική άσκηση μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση των επιπέδων του στρες και στην προστασία του θυρεοειδούς. Επιπλέον, η διατροφή και η καλή υγιεινή του ύπνου είναι επίσης σημαντικές για τη στήριξη της λειτουργίας του θυρεοειδούς σε περιόδους στρες.