Τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ (CDC) δημοσίευσαν πρόσφατα στοιχεία που δείχνουν ότι ένας στους τέσσερις Αμερικανούς πάσχει από οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ). Τώρα, τα δεδομένα από μια μεγάλη καναδική διαχρονική μελέτη δείχνουν ότι ακόμη και αυτές οι εκτιμήσεις για τον επιπολασμός της ΟΑ μπορεί να είναι πολύ χαμηλά.
Επιπλέον, τα στοιχεία δείχνουν ότι ο επιπολασμός της ΟΑ αυξάνεται στις νεότερες ομάδες, αναφέρουν η Elizabeth Badley, DPhil, Ομότιμη Καθηγήτρια, από την Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου του Τορόντο, Οντάριο, Καναδάς, και οι συνεργάτες της. Αναφέρουν ότι η παχυσαρκία είναι η κινητήρια δύναμη της αύξησης μεταξύ των νεότερων ομάδων. «Οι προβλέψεις που λαμβάνουν υπόψη μόνο την μεταβαλλόμενη ηλικιακή διάρθρωση του πληθυσμού μπορεί να υποτιμούν τις μελλοντικές τάσεις. Η κατανόησή μας για τις επιπτώσεις του ΔΜΣ [δείκτη μάζας σώματος] για ΟΑ είναι πιθανό να είναι υποτιμημένες,» γράφουν η Δρ Badley και οι συνεργάτες της.
Σύμφωνα με την Δρ Badley «Οι προβλέψεις του CDC βασίζονται σε ένα αυξανόμενο ποσοστό του πληθυσμού που είναι μεγαλύτερο και συνεπώς σε κίνδυνο για ΟΑ και άλλες χρόνιες νόσους – και στηρίζεται στην συγκεκριμένη κατανομή αυτών των χρόνιων ασθενειών κατά ηλικία και φύλο, λαμβάνοντας υπόψη την παχυσαρκία στην τρέχουσα επιδημιολογία της. Εάν το ποσοστό των παχύσαρκων ατόμων (συνολικά ή διαφορικά κατά ηλικία και φύλο) μεταβληθεί στον πληθυσμό τότε αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει τις προβλέψεις για χρόνιες νόσους που σχετίζονται με την παχυσαρκία (όπως η ΟΑ, ο διαβήτης και καρδιοπάθειες) – είτε προς τα πάνω ή προς τα κάτω».
Στη μελέτη, που δημοσιεύθηκε online στο Arthritis Care & Research, η Δρ Badley και οι συνεργάτες της ανέλυσαν διαχρονικά δεδομένα για 8817 άτομα από την καναδική Εθνική Έρευνα Υγείας Πληθυσμού των ετών 1994-2011. Μελέτησαν τέσσερις ομάδες συμπεριλαμβανομένων και ατόμων που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου (γεν 1935-1944), άτομα γεννηθέντα το 1945-1954, άτομα γεννηθέντα το 1955 – 1964, και άτομα γεννηθέντα το 1965-1974. Σε αντίθεση με άλλες μελέτες βάσει πληθυσμού που χρησιμοποιούν επαναλαμβανόμενες συλλογές δεδομένων, η Δρ Bradley και οι συνεργάτες της ήταν σε θέση να παρακολουθήσουν τα ίδια άτομα με την πάροδο του χρόνου.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η ομάδα διαπίστωσε ότι η επίπτωσης της ΟΑ αυξάνεται με την ηλικία. Μοντελοποίηση της επίδρασης των παραγόντων κινδύνου στο μοντέλο ηλικίας-κοόρτης έδειξε ότι μόνο ο ΔΜΣ και το κάπνισμα ήταν στατιστικά σημαντικοί παράγοντες. «Οι πιθανότητες να αναφέρουν ΟΑ αυξάνεται με την αύξηση των επιπέδων του ΔΜΣ,» γράφουν οι συγγραφείς. «Για παράδειγμα, εκείνοι που ήταν στην κατηγορία της σοβαρής παχυσαρκίας ήταν 2,5 φορές περισσότερο πιθανό να αναφέρουν ΟΑ από τα άτομα με φυσιολογικό σωματικό βάρος. Περαιτέρω, οι μη-καπνιστές (OR: 0,57, 95% CI: 0,51- 0,66) ήταν λιγότερο πιθανό να αναφέρουν ΟΑ από καπνιστές».
