Νέα ευρεία έρευνα υποδηλώνει ότι υπάρχει σχέση μεταξύ της χρήσης στατίνης και της πιθανότητας να γίνει διάγνωση οστεοπόρωσης, μια κατάσταση που αποδυναμώνει τα οστά. Συγκρίθηκαν τα ποσοστά διάγνωσης της οστεοπόρωσης σε χρήστες στατίνης με εκείνους που δεν είχαν χρησιμοποιήσει ποτέ στατίνες. Εξετάστηκε το αποτέλεσμα διαφόρων δόσεων λοβαστατίνης, πραβαστατίνης, ροσουβαστατίνης και σιμβαστατίνης. Η σύγκριση αποκάλυψε χαμηλότερα ποσοστά διάγνωσης οστεοπόρωσης μεταξύ των χρηστών στατίνης χαμηλής δόσης και υψηλότερα ποσοστά μεταξύ των χρηστών υψηλών δόσεων. Η ερευνητική ομάδα καθόρισε τη χρήση χαμηλής δόσης στατίνης μέχρι και τα 10 mg την ημέρα. Ωστόσο, με τις δόσεις των 20 mg και περισσότερο, αυτό αντιστράφηκε.
Οι περισσότερες προηγούμενες έρευνες σχετικά με την επίδραση των στατινών τείνουν να επικεντρώνονται στη μείωση του κινδύνου για καρδιαγγειακές παθήσεις. Υπάρχουν μελέτες, για παράδειγμα, που δείχνουν ότι με τη μείωση της LDL χοληστερόλης κάτω από τα 55 mg /dL στα άτομα υψηλού κινδύνου, οι στατίνες μπορούν να μειώσουν σημαντικά τα καρδιαγγειακά επεισόδια. Ωστόσο, αυτές οι μελέτες δεν έχουν διερευνήσει αρκετά την επίδραση των χαμηλών επιπέδων χοληστερόλης σε άλλες παθήσεις όπως είναι η οστεοπόρωση. Η χοληστερόλη είναι ένα δομικό στοιχείο για την παραγωγή βασικών ορμονών, συμπεριλαμβανομένων των ορμονών του φύλου, όπως τα οιστρογόνα και η τεστοστερόνη, που είναι ζωτικής σημασίας για την υγεία των οστών.
Ένα αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό της μελέτης ήταν η χρήση μιας προσέγγισης “μεγάλων δεδομένων” που απαιτούσε εξειδικευμένες δεξιότητες στατιστικής ανάλυσης. Ο συγγραφέας της μελέτης, Caspar Matzhold, από το Κέντρο Επιστήμης Πολυπλοκότητας (CSH) της Βιέννης στην Αυστρία, ήταν υπεύθυνος για την επεξεργασία και την ανάλυση του τεράστιου όγκου δεδομένων για την υγεία. Η συσχέτιση -τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες- υπήρχε ακόμα και μετά την εξάλειψη της επίδρασης άλλων παραγόντων που μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο οστεοπόρωσης, όπως το υπερβολικό βάρος, η ηλικία και ορισμένες ιατρικές παθήσεις