Επιστημονικά Νέα

Πυγμαχία: Πώς αλλάζει η λειτουργία του εγκεφάλου μετά το τέλος των πολεμικών τεχνών;

Πυγμαχία: Πώς αλλάζει η λειτουργία του εγκεφάλου μετά το τέλος των πολεμικών τεχνών;
Πυγμαχία: Αφού παύσουν οι επαναλαμβανόμενοι τραυματισμοί στο κεφάλι, η γνωστική λειτουργία και τα μέτρα πάχους του εγκεφάλου σταθεροποιούνται και τα επίπεδα φωτός των νευρονημάτων στο αίμα μειώνονται.

Your browser does not support the video tag. https://grx-obj.adman.gr/grx/creatives/sanofi/20876/better-understanding-insulin.mp4

Αφού οι επαγγελματίες πυγμάχοι και οι πολεμικοί καλλιτέχνες σταματήσουν να αγωνίζονται ενεργά, η γνωστική λειτουργία και τα μέτρα πάχους του εγκεφάλου μπορεί να σταθεροποιηθούν και τα επίπεδα φωτός των νευροινιδίων του αίματος (NfL) μπορεί να μειωθούν, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο στις 14 Σεπτεμβρίου στο Neurology.


Εγκέφαλος και γνωστική λειτουργία

Ο Xiaowei Zhuang, από την κλινική του Κλίβελαντ στο Λας Βέγκας της Νεβάδα, και οι συνεργάτες του συνέκριναν τις διαχρονικές αλλαγές στη γνωστική λειτουργία και τις δομές του εγκεφάλου μεταξύ 45 ανδρών μαχητών που πέρασαν σε κατάσταση ανενεργού μάχης χωρίς περαιτέρω έκθεση σε επαναλαμβανόμενες κρούσεις στο κεφάλι (RHI) και 45 μαχητές που απομένουν ενεργό με συνεχή έκθεση σε RHI. Οι ερευνητές βρήκαν σημαντικά διαφορετικές διαμήκεις τροχιές μεταξύ μεταβατικών και ενεργών μαχητών σε σχέση με τη λεκτική μνήμη (P[false discovery rate, FDR] = 4,73E-04), την ψυχοκινητική ταχύτητα (PFDR = 4,73E-04), την ταχύτητα επεξεργασίας (PFDR = 3,90 E-02) και επίπεδα NfL.

Με την πάροδο του χρόνου, οι μαχητές σε μετάβαση εμφάνισαν βελτιωμένη γνωστική λειτουργία και μειωμένα επίπεδα NfL, ενώ οι ενεργοί μαχητές εμφάνισαν πτώση στη γνωστική απόδοση και σταθερά επίπεδα NfL. Πενήντα τέσσερις από τις 68 περιοχές του φλοιού που εξετάστηκαν έδειξαν μια σταθερά μεταβαλλόμενη τροχιά, με τα μέτρα πάχους να σταθεροποιούνται σε επίπεδο ομάδας για μαχητές που έχουν υποστεί μετάβαση και να μειώνονται διακριτικά με την πάροδο του χρόνου για τους ενεργούς μαχητές.

«Αυτή η μελέτη θα μπορούσε να είναι ένα σημείο εκκίνησης για τον εντοπισμό πιθανών προγνωστικών παραγόντων ατόμων που διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο μακροχρόνιων νευρολογικών καταστάσεων που σχετίζονται με RHI», γράφουν οι συγγραφείς.