Σχεδόν ένας στους επτά ηλικιωμένους πεθαίνει μέσα σε ένα χρόνο αφού υποβληθεί σε σοβαρή χειρουργική επέμβαση, σύμφωνα με μια σημαντική νέα μελέτη που ρίχνει φως στους κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι ηλικιωμένοι όταν κάνουν επεμβάσεις. Ιδιαίτερα ευάλωτοι είναι οι ηλικιωμένοι ασθενείς με πιθανή άνοια (33% πεθαίνουν μέσα σε ένα χρόνο) και αδυναμία (28%), καθώς και όσοι κάνουν επείγουσες χειρουργικές επεμβάσεις (22%). Η προχωρημένη ηλικία ενισχύει επίσης τον κίνδυνο: Οι ασθενείς που ήταν 90 ετών και άνω είχαν έξι φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από εκείνους των ηλικιών 65 έως 69 ετών.
Η μελέτη στο JAMA Surgery, που δημοσιεύτηκε από ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Yale, αντιμετωπίζει ένα αξιοσημείωτο κενό στην έρευνα: Αν και ασθενείς ηλικίας 65 ετών και άνω υποβάλλονται σε σχεδόν το 40% όλων των χειρουργικών επεμβάσεων στις ΗΠΑ, λεπτομερή εθνικά δεδομένα σχετικά με τα αποτελέσματα αυτών των επεμβάσεων είναι σε μεγάλο βαθμό λείπει. «Ως τομέας, δεν καταλάβαμε πραγματικά τα μακροπρόθεσμα χειρουργικά αποτελέσματα για τους ηλικιωμένους», δήλωσε ο Δρ Zara Cooper, καθηγητής χειρουργικής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ και διευθυντής του Κέντρου Γηριατρικής Χειρουργικής στο Brigham and Νοσοκομείο Γυναικών στη Βοστώνη.
Ιδιαίτερη σημασία έχουν οι πληροφορίες σχετικά με το πόσοι ηλικιωμένοι πεθαίνουν, αναπτύσσουν αναπηρίες, δεν μπορούν πλέον να ζήσουν ανεξάρτητα ή έχουν σημαντικά επιδεινωμένη ποιότητα ζωής μετά από σοβαρή χειρουργική επέμβαση. «Αυτό που θέλουν να μάθουν οι μεγαλύτεροι ασθενείς είναι «Πώς θα είναι η ζωή μου;» είπε ο Κούπερ. «Αλλά δεν μπορέσαμε να απαντήσουμε με δεδομένα τέτοιας ποιότητας στο παρελθόν». Στη νέα μελέτη, ο Δρ Thomas Gill και οι συνάδελφοι του Yale εξέτασαν δεδομένα ισχυρισμών από το παραδοσιακό Medicare και δεδομένα έρευνας από τη μελέτη National Health and Aging Trends που εκτείνεται από το 2011 έως το 2017.
Οι επεμβατικές επεμβάσεις που γίνονται σε χειρουργεία με ασθενείς υπό γενική αναισθησία μετρήθηκαν ως μεγάλες χειρουργικές επεμβάσεις. Παραδείγματα περιλαμβάνουν διαδικασίες για την αντικατάσταση σπασμένων ισχίων, τη βελτίωση της ροής του αίματος στην καρδιά, την αφαίρεση του καρκίνου του παχέος εντέρου, την αφαίρεση της χοληδόχου κύστης, τη διόρθωση των βαλβίδων της καρδιάς που διαρρέουν και την αποκατάσταση κήλης, μεταξύ πολλών άλλων. Οι ηλικιωμένοι τείνουν να αντιμετωπίζουν περισσότερα προβλήματα μετά τη χειρουργική επέμβαση:
- εάν έχουν χρόνιες παθήσεις όπως καρδιακή ή νεφρική νόσο
- εάν είναι ήδη αδύναμοι ή δυσκολεύονται να μετακινηθούν
- εάν διακυβεύεται η ικανότητά τους να φροντίζουν τον εαυτό τους
- και αν έχουν γνωστικά προβλήματα
Πριν από δύο χρόνια, η ομάδα του Gill διεξήγαγε έρευνα που έδειξε ότι ένας στους τρεις ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας δεν είχε επιστρέψει στο αρχικό επίπεδο λειτουργικότητας έξι μήνες μετά τη σοβαρή χειρουργική επέμβαση. Πιο πιθανό να αναρρώσουν ήταν οι ηλικιωμένοι που είχαν προαιρετικές χειρουργικές επεμβάσεις για τις οποίες μπορούσαν να προετοιμαστούν εκ των προτέρων. Σε μια άλλη μελέτη, που δημοσιεύτηκε πέρυσι στο Annals of Surgery, η ομάδα του διαπίστωσε ότι περίπου 1 εκατομμύριο σοβαρές χειρουργικές επεμβάσεις συμβαίνουν σε άτομα 65 ετών και άνω κάθε χρόνο, συμπεριλαμβανομένου ενός σημαντικού αριθμού κοντά στο τέλος της ζωής.
Αξιοσημείωτο είναι ότι τα δεδομένα που τεκμηριώνουν την έκταση της χειρουργικής επέμβασης στον ηλικιωμένο πληθυσμό έλειπαν μέχρι τώρα. «Αυτό ανοίγει κάθε είδους ερωτήματα: Αυτές οι χειρουργικές επεμβάσεις έγιναν για καλό λόγο; Πώς ορίζεται η κατάλληλη χειρουργική επέμβαση; Οι αποφάσεις για τη διενέργεια χειρουργικής επέμβασης λήφθηκαν αφού αναδεικνύονταν οι προτεραιότητες του ασθενούς και καθορίστηκε εάν η χειρουργική επέμβαση θα τις επιτύγχανε;» είπε ο Δρ Κλίφορντ Κο, καθηγητής χειρουργικής στην Ιατρική Σχολή του UCLA και διευθυντής του Τμήματος Έρευνας και Βέλτιστης Φροντίδας Ασθενών στο Αμερικανικό Κολλέγιο Χειρουργών.