Θέλετε ποτέ να ουρλιάξετε κατά τη διάρκεια μιας ιδιαίτερα κακής ημέρας, αλλά μετά καταφέρατε να μην το κάνετε; Ευχαριστήστε τον ανθρώπινο εγκέφαλο και πώς ρυθμίζει τα συναισθήματα, κάτι που μπορεί να είναι κρίσιμο για την πλοήγηση στην καθημερινή ζωή. Καθώς αντιλαμβανόμαστε τα γεγονότα που εκτυλίσσονται γύρω μας, η ικανότητα να είμαστε ευέλικτοι και να επαναπροσδιορίζουμε μια κατάσταση επηρεάζει όχι μόνο το πώς νιώθουμε, αλλά και τη συμπεριφορά και τη λήψη αποφάσεων. Στην πραγματικότητα, ορισμένα από τα προβλήματα που σχετίζονται με την ψυχική υγεία σχετίζονται με την ανικανότητα των ατόμων να είναι ευέλικτα, όπως όταν οι επίμονες αρνητικές σκέψεις καθιστούν δύσκολη την αντίληψη μιας κατάστασης διαφορετικά.
Για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση τέτοιων ζητημάτων, μια νέα μελέτη του Dartmouth είναι από τις πρώτες του είδους της που διαχωρίζει τη δραστηριότητα που σχετίζεται με τη δημιουργία συναισθημάτων από τη ρύθμιση των συναισθημάτων στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο Nature Neuroscience. «Ως πρώην βιοϊατρικός μηχανικός, ήταν συναρπαστικό να αναγνωρίζουμε ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου που είναι καθαρά μοναδικές στη ρύθμιση των συναισθημάτων», λέει ο επικεφαλής συγγραφέας Ke Bo, μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Cognitive and Affective Neuroscience Lab (CANlab) στο Dartmouth. «Τα αποτελέσματά μας παρέχουν νέα εικόνα για το πώς λειτουργεί η ρύθμιση των συναισθημάτων εντοπίζοντας στόχους που θα μπορούσαν να έχουν κλινικές εφαρμογές».
Για παράδειγμα, τα συστήματα που εντόπισαν οι ερευνητές θα μπορούσαν να είναι καλοί στόχοι για διέγερση του εγκεφάλου για την ενίσχυση της ρύθμισης των συναισθημάτων. Χρησιμοποιώντας υπολογιστικές μεθόδους, οι ερευνητές εξέτασαν δύο ανεξάρτητα σύνολα δεδομένων μελετών fMRI που ελήφθησαν νωρίτερα από τον συν-συγγραφέα Peter Gianaros στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ. Η εγκεφαλική δραστηριότητα των συμμετεχόντων καταγράφηκε σε σαρωτή fMRI καθώς έβλεπαν εικόνες που ήταν πιθανό να προκαλέσουν αρνητική αντίδραση, όπως μια αιματηρή σκηνή ή τρομακτικά ζώα. Στη συνέχεια ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να ανασυνθέσουν το ερέθισμα δημιουργώντας νέα είδη σκέψεων για μια εικόνα για να την κάνουν λιγότερο αποστροφική, προτού παρουσιαστεί μια ουδέτερη εικόνα ακολουθούμενη από μια άλλη αντιπαθή εικόνα.
Εξετάζοντας τη νευρική δραστηριότητα, οι ερευνητές θα μπορούσαν να προσδιορίσουν τις περιοχές του εγκεφάλου που είναι πιο ενεργές όταν ρυθμίζονται τα συναισθήματα σε σχέση με όταν δημιουργούνται συναισθήματα. Η νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι η ρύθμιση των συναισθημάτων, γνωστή στη νευροεπιστήμη και ως «επανεκτίμηση», περιλαμβάνει συγκεκριμένες περιοχές του πρόσθιου προμετωπιαίου φλοιού και άλλες φλοιώδεις ιεραρχίες υψηλότερου επιπέδου των οποίων ο ρόλος στη ρύθμιση των συναισθημάτων δεν είχε προηγουμένως απομονωθεί με αυτό το επίπεδο ακρίβειας. Αυτές οι περιοχές εμπλέκονται σε άλλες γνωστικές λειτουργίες υψηλού επιπέδου και είναι σημαντικές για την αφηρημένη σκέψη και τις μακροπρόθεσμες αναπαραστάσεις του μέλλοντος.
Όσο περισσότεροι άνθρωποι είναι σε θέση να ενεργοποιήσουν αυτές τις περιοχές του εγκεφάλου που επιλέγουν τη ρύθμιση των συναισθημάτων, τόσο πιο ανθεκτικοί είναι να βιώσουν κάτι αρνητικό χωρίς να το αφήσουν να τους επηρεάσει προσωπικά. Αυτά τα ευρήματα βασίζονται σε άλλες έρευνες που συνδέουν αυτούς τους τομείς με την καλύτερη ψυχική υγεία και την ικανότητα αντίστασης στους πειρασμούς και αποφυγής του εθισμού στα ναρκωτικά. Τα αποτελέσματα έδειξαν επίσης ότι η αμυγδαλή, η οποία είναι γνωστή ως η σχετιζόμενη με την απειλή περιοχή του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνη για τα αρνητικά συναισθήματα και θεωρείται από καιρό ένα αρχαίο κέντρο απειλής υποφλοιώδους, ανταποκρίνεται στις αποκρουστικές εμπειρίες με τον ίδιο τρόπο, είτε οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις σκέψεις τους για να αυτο- ρυθμίζουν προς τα κάτω-ρυθμίζουν αρνητικά συναισθήματα ή όχι.
«Είναι πραγματικά ο φλοιός που είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία των συναισθηματικών αντιδράσεων των ανθρώπων, αλλάζοντας τον τρόπο που βλέπουμε και αποδίδουμε νόημα σε γεγονότα στο περιβάλλον μας», λέει ο Bo. Οι ερευνητές ενδιαφέρθηκαν επίσης να εντοπίσουν τις νευροχημικές ουσίες που αλληλεπιδρούν με τα συστήματα ρύθμισης των συναισθημάτων. Νευροδιαβιβαστές όπως η ντοπαμίνη και η σεροτονίνη διαμορφώνουν τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούν τα δίκτυα των νευρώνων και αποτελούν στόχους τόσο για παράνομες ουσίες όσο και για θεραπευτικές θεραπείες. Ορισμένοι νευροδιαβιβαστές μπορεί να είναι σημαντικοί για την ενεργοποίηση της ικανότητας αυτορρύθμισης ή «υπορρύθμισης».
Η ομάδα συνέκρινε τους εγκεφαλικούς χάρτες ρύθμισης συναισθημάτων από τα δύο σύνολα δεδομένων με χάρτες σύνδεσης νευροδιαβιβαστών από 36 άλλες μελέτες. Τα συστήματα που εμπλέκονται στη ρύθμιση των αρνητικών συναισθημάτων επικαλύπτονται με συγκεκριμένα συστήματα νευροδιαβιβαστών. «Τα αποτελέσματά μας έδειξαν ότι οι υποδοχείς για τα κανναβινοειδή, τα οπιοειδή και τη σεροτονίνη, συμπεριλαμβανομένου του 5H2A, ήταν ιδιαίτερα πλούσιοι σε περιοχές που εμπλέκονται στη ρύθμιση των συναισθημάτων», λέει ο ανώτερος συγγραφέας Tor Wager, Diana L. Taylor Distinguished Professor in Neuroscience και διευθυντής του Dartmouth. Κέντρο απεικόνισης εγκεφάλου στο Dartmouth.
«Όταν λαμβάνονται φάρμακα που δεσμεύονται σε αυτούς τους υποδοχείς, επηρεάζουν κατά προτίμηση το σύστημα ρύθμισης των συναισθημάτων, γεγονός που εγείρει ερωτήματα σχετικά με τις δυνατότητες τους για μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην ικανότητά μας να αυτορυθμιζόμαστε». Η σεροτονίνη είναι γνωστή για το ρόλο της στην κατάθλιψη, καθώς τα πιο ευρέως χρησιμοποιούμενα αντικαταθλιπτικά φάρμακα αναστέλλουν την επαναπρόσληψη της στις συνάψεις, οι οποίες μεταδίδουν σήματα από τον έναν νευρώνα στον άλλο.