Ερευνητές από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας (ANU) ανακάλυψαν μια ζωτική ένδειξη για το γιατί τα εμβόλια κατά της ελονοσίας συνεχίζουν να αποτυγχάνουν, κάτι που θα μπορούσε ενδεχομένως να αλλάξει τον τρόπο παρασκευής εμβολίων για τη θανατηφόρα ασθένεια. Η ελονοσία έχει τεράστια θνητότητα, ωστόσο η παρασιτική ασθένεια που εξαπλώνεται σε ανθρώπους από κουνούπια δεν έχει επί του παρόντος αποτελεσματικό εμβόλιο.
Οι ειδικοί της ANU από τη Σχολή Ιατρικής Έρευνας του John Curtin βρήκαν τώρα έναν τρόπο για ένα εμβόλιο να στοχεύσει καλύτερα την ασθένεια. Τα ευρήματά τους, που δημοσιεύθηκαν στο Cell Host & Microbe, δείχνουν πού πηγαίνουν λάθος τα εμβόλια κατά της ελονοσίας.
Τα αποτελεσματικά εμβόλια λειτουργούν δημιουργώντας αντισώματα κατά των μολυσματικών ασθενειών , επιτρέποντας στο ανοσοποιητικό σύστημα να παρέχει επιτυχώς μακροχρόνια προστασία. Ωστόσο, τα τρέχοντα εμβόλια κατά της ελονοσίας απέτυχαν να παράγουν αρκετή προστασία.
“Διαπιστώσαμε ότι η προστασία με βάση τα αντισώματα κατά της ελονοσίας είναι δύσκολο να επιτευχθεί καθώς το σώμα δεν μπορεί να παράγει αρκετά προστατευτικά αντισώματα μέσω του εμβολίου”, δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας Hayley McNamara.
“Ένας μηχανισμός αρνητικής ανάδρασης εμποδίζει το ειδικό αντίσωμα της ελονοσίας να φτάσει στα απαραίτητα προστατευτικά επίπεδα. Το επίπεδο προστασίας που απαιτείται για την καταπολέμηση της ελονοσίας δεν είναι βιώσιμο χρησιμοποιώντας τις τρέχουσες στρατηγικές εμβολίων και παραμένει μόνο λίγες εβδομάδες μετά τον πρώτο εμβολιασμό.” Η έρευνα δείχνει ότι το αρνητικό σύστημα ανατροφοδότησης μπορεί να ξεπεραστεί με τη στρατηγική προσαρμογή εμβολίων για να στοχεύσει μια ποικιλία των επιφανειακών πρωτεϊνών του παρασίτου.
“Χρησιμοποιώντας ένα νέο μοντέλο, βρήκαμε ότι ο αρνητικός μηχανισμός ανάδρασης μπορεί να ξεπεραστεί με στρατηγικό σχεδιασμό εμβολίων για την άμεση απόκριση αντισωμάτων έναντι διαφορετικών στόχων στο παράσιτο της ελονοσίας”, δήλωσε η κα McNamara.
Οι ευκολότερες ασθένειες για τον εμβολιασμό απαιτούν μόνο μικρές ποσότητες αντισωμάτων για προστασία. Ωστόσο, σύνθετες ασθένειες όπως η ελονοσία και ο HIV απαιτούν μεγάλες ποσότητες αντισωμάτων για την ανάπτυξη της ανοσίας. “Τα εμβόλια της ελονοσίας αποτυγχάνουν επειδή παρέχουν ανοσία μόνο έναντι μιας επιφανειακής πρωτεΐνης του παρασίτου”, δήλωσε η κα McNamara.
“Η έρευνά μας δείχνει ότι τα εμβόλια θα πρέπει αντ ‘αυτού να στοχεύουν μια σειρά από τις επιφανειακές πρωτεΐνες του παρασίτου προκειμένου να παρέχουν προστασία από την ελονοσία. Η μακροχρόνια ανοσία κατά της ελονοσίας δεν επιτυγχάνεται με τις τρέχουσες στρατηγικές εμβολιασμού.”