Επιστημονικά Νέα

Ποιο είναι το κόστος μιας μακροπρόθεσμης κατ’ οίκον νοσηλείας;

Ποιο είναι το κόστος μιας μακροπρόθεσμης κατ’ οίκον νοσηλείας;
Your browser does not support the video tag. Το κόστος μιας μακροπρόθεσμης κατ’ οίκον νοσηλείας υποτιμάται, σε μεγάλο βαθμό, σύμφωνα με μια νέα μελέτη από αμερικανική ασφαλιστική εταιρεία. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι Αμερικανοί υποτιμούν το κόστος κατά περίπου 50%. Επιπλέον, τέσσερις στους πέντε ενήλικες έχουν μια μη ρεαλιστική προσδοκία του κόστους της κατ’ οίκον φροντίδας […]

Your browser does not support the video tag. https://grx-obj.adman.gr/grx/creatives/sanofi/20876/better-understanding-insulin.mp4

Το κόστος μιας μακροπρόθεσμης κατ’ οίκον νοσηλείας υποτιμάται, σε μεγάλο βαθμό, σύμφωνα με μια νέα μελέτη από αμερικανική ασφαλιστική εταιρεία. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι Αμερικανοί υποτιμούν το κόστος κατά περίπου 50%.


Επιπλέον, τέσσερις στους πέντε ενήλικες έχουν μια μη ρεαλιστική προσδοκία του κόστους της κατ’ οίκον φροντίδας υγείας. Περίπου το 30% των Αμερικανών πιστεύουν πως το κόστος για κατ’ οίκον φροντίδα υγείας είναι κάτω από 417 δολάρια τον μήνα, όμως η πραγματική δαπάνη είναι περίπου 3.861 δολάρια! Ποσό που είναι περίπου εννέα φορές πάνω από το αναμενόμενο κόστος. Υπάρχουν περιπτώσεις που μια μακροχρόνια κατ’ οίκον νοσηλεία μπορεί να φτάσει και τα 90.000 δολάρια το χρόνο (ο μέσος όρος είναι 46.000 δολάρια ετησίως).

Τα ίδια ποσά, πάνω κάτω, χρειάζονται και στα γηροκομεία. Ένα μονόκλινο δωμάτιο κοστίζει κατά μέσο όρο πάνω από 92.000 δολάρια ετησίως (1,2% πιο ακριβό σε σχέση με έναν χρόνο πριν). Ένα δίκλινο δωμάτιο φτάνει τα 82.000 δολάρια (2,3% πιο ακριβό από ό,τι πέρυσι).

Το όνειρο όλων των ασθενών είναι η επιστροφή στο σπίτι. Το οικείο περιβάλλον, τα συγγενικά και φιλικά πρόσωπα στο πλευρό τους, ο δικός τους χώρος, όλα συνηγορούν σε αυτό. Η κατ’ οίκον νοσηλεία διευκολύνει την ανάρρωση σε οικείο περιβάλλον, μειώνει τις χρονοβόρες μετακινήσεις, εκπαιδεύει τους οικείους στη φροντίδα του ασθενούς, μειώνει τον κίνδυνο ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων και επανεισαγωγών στο νοσοκομείο, εξασφαλίζει τη συνεχή παρακολούθηση και την ενημέρωση του θεράποντος ιατρού και βελτιώνει την ψυχική διάθεση και την ποιότητα ζωής του ασθενούς».

Έχει παρατηρηθεί ταχύτερη ψυχοκινητική ανάρρωση, κυρίως ηλικιωμένων και χρονίως ασθενών, μειωμένη θνησιμότητα ασθενών με αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, μειωμένα ποσοστά κατάθλιψης και λιγότερες αρνητικές συνέπειες για την οικογένεια. Επίσης οι γιατροί και οι νοσηλευτές νιώθουν μεγαλύτερη ικανοποίηση και άνεση στη δουλειά τους, ενώ αναπτύσσεται μεγαλύτερο αίσθημα εμπιστοσύνης των ασθενών και των συγγενών προς αυτούς.