Επιστημονικά Νέα

Πλαστικά Σωματίδια: Όχι μόνο τα χημικά πρόσθετα, μπορούν να αλλάξουν τις ορμόνες του φύλου

Πλαστικά Σωματίδια: Όχι μόνο τα χημικά πρόσθετα, μπορούν να αλλάξουν τις ορμόνες του φύλου
"Δυστυχώς, υπάρχουν πολύ λίγα που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι για να μειώσουν την έκθεση αυτή τη στιγμή", δήλωσε ο Stapleton. "Μπορείτε να προσέχετε το δάπεδό σας, να φοράτε φυσικές ίνες και να αποφεύγετε την αποθήκευση τροφίμων σε πλαστικά δοχεία, αλλά αόρατα μικρά σωματίδια πλαστικού είναι πιθανό να βρίσκονται σχεδόν σε κάθε αναπνοή μας".

Your browser does not support the video tag. https://grx-obj.adman.gr/grx/creatives/sanofi/20876/better-understanding-insulin.mp4

Πλαστικά Σωματίδια: Εν μέσω αυξανόμενων ενδείξεων ότι τα πρόσθετα που έχουν σχεδιαστεί για τη βελτίωση των πλαστικών διαταράσσουν επίσης τις ορμόνες του φύλου, μια εργαστηριακή δοκιμή του Rutgers δείχνει ότι το ίδιο το πλαστικό μπορεί να κάνει το ίδιο όταν εισπνέεται σε μέτρια επίπεδα. Προηγούμενες μελέτες επικεντρώθηκαν σε χημικές ουσίες όπως η δισφαινόλη-Α (BPA) που κάνουν τα πλαστικά πιο σκληρά ή πιο εύκαμπτα. Τα ευρήματα αυτά ώθησαν τις συνεχιζόμενες προσπάθειες για την εξεύρεση ασφαλέστερων πλαστικών προσθέτων. Η μελέτη του Rutgers έδειξε ότι τα μικροσκοπικά και νανοσκοπικά σωματίδια (MNPs) του πολυαμιδίου, ενός κοινού πλαστικού, γνωστότερου ως νάιλον, παρήγαγαν ενδοκρινικές διαταραχές όταν εισπνεύστηκαν από θηλυκούς εργαστηριακούς αρουραίους σε συγκεντρώσεις που βιώνουν οι άνθρωποι. Η διαταραχή των ορμονών του φύλου που παρέχονται από το ενδοκρινικό σύστημα θα μπορούσε να συμβάλει στην εξήγηση ζητημάτων υγείας όπως η αυξανόμενη παχυσαρκία και η μειωμένη γονιμότητα. “Οι προηγούμενες έρευνες έχουν επικεντρωθεί σχεδόν αποκλειστικά στα χημικά πρόσθετα”, δήλωσε η Phoebe Stapleton, επίκουρη καθηγήτρια στη Φαρμακευτική Σχολή Ernest Mario του Rutgers και επικεφαλής συγγραφέας της νέας μελέτης που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ‘Τοξικολογία σωματιδίων και ινών’. “Αυτή είναι μία από τις πρώτες μελέτες που δείχνουν ενδοκρινικές διαταραχές από το ίδιο το πλαστικό σωματίδιο, όχι με βάση την έκθεση στο χημικό προϊόν πλαστικοποίησης”.


“Η άλλη καινοτομία ήταν η μέθοδος έκθεσης”, δήλωσε ο Stapleton. “Οι προηγούμενες μελέτες έκαναν ενέσεις στα ζώα με τα υπό μελέτη σωματίδια ή τα τάιζαν με αυτά. Βρήκαμε πώς να αερολύσουμε τα μικροσκοπικά και νανοσκοπικά σωματίδια MNP για να τα εισπνεύσουμε όπως ακριβώς τα αναπνέουμε στην πραγματική ζωή. Αναμένουμε ότι πολλά εργαστήρια θα χρησιμοποιήσουν αυτή τη μέθοδο για πειράματα στο μέλλον, καθώς μιμείται καλύτερα την πραγματική έκθεση”. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια εξαιρετικά λεπτή, εμπορικά διαθέσιμη, νάιλον σκόνη τροφίμων ως μοντέλο μικροσκοπικών και νανοσκοπικών σωματιδίων MNP. Στη συνέχεια τοποθέτησαν τη σκόνη πάνω σε ένα ελαστικό μαξιλάρι και έβαλαν το μαξιλάρι πάνω σε ένα ηχείο μπάσων. Ο παλμός μπάσου έστειλε τα μικρότερα σωματίδια νάιλον στον αέρα και τα ρεύματα αέρα εντός του συστήματος τα παρέδωσαν στους αρουραίους. Στόχος της μελέτης ήταν να εκτιμηθούν οι τοξικολογικές συνέπειες μιας εφάπαξ 24ωρης έκθεσης σε μικροσκοπικά και νανοσκοπικά σωματίδια MNPs σε θηλυκούς αρουραίους εν θερμώ. Μετά την έκθεση, οι ερευνητές εκτίμησαν τις πνευμονικές εναποθέσεις των μικροσκοπικών και νανοσκοπικών σωματιδίων MNPs και μέτρησαν τον αντίκτυπό τους στην πνευμονική φλεγμονή, την καρδιαγγειακή λειτουργία, τη συστηματική φλεγμονή και την ενδοκρινική διαταραχή. Τα αποτελέσματα που θεωρητικοποιήθηκαν μέσω πνευμονικής μοντελοποίησης υπέδειξαν ότι τα εισπνεόμενα σωματίδια εναποτέθηκαν σε όλες τις περιοχές των πνευμόνων των αρουραίων χωρίς να προκαλέσουν σημαντική πνευμονική φλεγμονή. Ωστόσο, οι ερευνητές παρατήρησαν εξασθένιση της αγγειακής λειτουργίας και μείωση των επιπέδων της αναπαραγωγικής ορμόνης 17 β-οιστραδιόλης.

Τα πλαστικά χρησιμοποιούνται ευρέως από λίγο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σύμφωνα με προηγούμενη έρευνα του Rutgers, οι κατασκευαστές έχουν κατασκευάσει περίπου 9 δισεκατομμύρια μετρικούς τόνους πλαστικού τα τελευταία 60 χρόνια. Περίπου το 80% αυτού εκτίθεται στις ατμοσφαιρικές δυνάμεις που αποκόπτουν αόρατα μικρά σωματίδια τα οποία αιωρούνται στον αέρα που αναπνέουμε. Η ανησυχία ότι αυτά τα μικροπλαστικά και τα νανοπλαστικά σωματίδια θα μπορούσαν να επηρεάσουν την ανθρώπινη υγεία διαταράσσοντας τις ορμόνες μας είναι σχετικά νέα, δήλωσε ο Stapleton. Παρόλα αυτά, πολυάριθμες μελέτες έχουν παράσχει αποδείξεις ότι τα χημικά πρόσθετα των πλαστικών μπορούν να έχουν τέτοια επίδραση. “Δυστυχώς, υπάρχουν πολύ λίγα που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι για να μειώσουν την έκθεση αυτή τη στιγμή”, δήλωσε ο Stapleton. “Μπορείτε να προσέχετε το δάπεδό σας, να φοράτε φυσικές ίνες και να αποφεύγετε την αποθήκευση τροφίμων σε πλαστικά δοχεία, αλλά αόρατα μικρά σωματίδια πλαστικού είναι πιθανό να βρίσκονται σχεδόν σε κάθε αναπνοή μας”.