Η σωματική δραστηριότητα έχει πολλά οφέλη για την υγεία. Συχνά, το φυσικό περιβάλλον κάποιου ή ο τρόπος με τον οποίο κάποιος αντιλαμβάνεται το περιβάλλον του μπορεί να επηρεάσει την απόφασή του να ασχοληθεί με σωματική δραστηριότητα. Οι επιστήμονες αναφέρονται στη λειτουργική σχέση ενός ατόμου και στα συναισθήματά του απέναντι σε ένα μέρος ως «προσκόλληση σε μια θέση».
Η προσκόλληση στον τόπο προκύπτει από τις αλληλεπιδράσεις ενός ατόμου, με την πάροδο του χρόνου, με το περιβάλλον του. Περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως:
- η ποιότητα της στέγασης,
- η προσβασιμότητα στους προορισμούς,
- και η ασφάλεια,
ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να σχηματίσουν προσκολλήσεις. Αυτοί οι παράγοντες υποδηλώνουν ότι, μακροπρόθεσμα, η προσκόλληση στο μέρος μπορεί να επηρεάσει θετικά την καθημερινή ρουτίνα των ανθρώπων. Για να το κατανοήσουν περαιτέρω, οι ερευνητές με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Mohammad Javad Koohsari από το Ιαπωνικό Ινστιτούτο Επιστήμης και Τεχνολογίας διεξήγαγαν μια διερευνητική μελέτη για να διερευνήσουν πώς η προσκόλληση σε θέση που συνδέεται με την οικιστική τους γειτονιά επηρεάζει την τάση των ανθρώπων να συμμετέχουν σε υπαίθρια σωματική δραστηριότητα.
Για τους σκοπούς της μελέτης τους, οι ερευνητές εξέτασαν 1.800 ενήλικες που ζούσαν στο Κάλγκαρι του Καναδά. Χρησιμοποιούσαν το περπάτημα για μετακίνηση ή αναψυχή και την έντονη σωματική άσκηση ως υποκατάστατα για σωματική δραστηριότητα. Οι ερευνητές μέτρησαν επίσης «χτισμένα» χαρακτηριστικά των γειτονιών, όπως η αντιληπτή «βατότητα» (η αυτοαναφερόμενη ευκολία με την οποία ένας συμμετέχων μπορεί να περπατήσει σε μια καθορισμένη περιοχή), για να ελέγξουν αν διαμορφώνουν τη σχέση μεταξύ της προσκόλλησης σε ένα μέρος και της υπαίθριας σωματικής δραστηριότητας.
Διαπίστωσαν ότι η σωματική δραστηριότητα, ειδικά το περπάτημα για μεταφορά και αναψυχή, σχετίζεται θετικά με την προσκόλληση των συμμετεχόντων στον τόπο. Επιπλέον, η πιθανότητα εμπλοκής σε αυτές τις δραστηριότητες εβδομαδιαία και ο συνολικός χρόνος που αφιερώθηκε σε αυτές συνδέονταν με την προσκόλληση σε θέση. «Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν ότι η προσκόλληση σε μέρος είναι ένας σχετικός συσχετισμός της φυσικής δραστηριότητας που βασίζεται στη γειτονιά, και επομένως οι μελλοντικές παρεμβάσεις θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη την προσκόλληση σε τόπο κατά τη διερεύνηση των σχέσεων μεταξύ του δομημένου περιβάλλοντος και της φυσικής δραστηριότητας», εξηγεί ο Δρ Koohsari.
Στη μελέτη, οι ερευνητές μέτρησαν δύο πτυχές ή «διαστάσεις» της προσκόλλησης σε ένα μέρος – την ταυτότητα του τόπου και την εξάρτηση από τον τόπο. Ενώ η ταυτότητα του τόπου αντικατοπτρίζει τη σημασία ενός τόπου στη ζωή ενός ατόμου, η εξάρτηση από τον τόπο δείχνει τον βαθμό στον οποίο ένα άτομο εξαρτάται από ένα μέρος για να συμμετάσχει σε ρουτίνες που απολαμβάνει. Τα αποτελέσματα της μελέτης υποδηλώνουν ότι και οι δύο διαστάσεις συνδέονται θετικά με την πιθανότητα ο συμμετέχων να περπατά γύρω από την οικιστική γειτονιά του σε εβδομαδιαία βάση και με το συνολικό χρόνο που αφιερώνει σε αυτή τη δραστηριότητα.