«Δεν υπήρχε πρόβλεψη για το ποιος θα ανήκε σε ποια κατηγορία πριν δοκιμάσουμε [τους συμμετέχοντες], αρχικά πιστεύαμε ότι όλοι θα ανταποκρινόταν παρόμοια», είπε η Ελένη Πατελάκη, βιοϊατρική μηχανικός Ph.D. φοιτήτρια στην Ιατρική και Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ στο Εργαστήριο Γνωσιακής Νευροφυσιολογίας Frederick J. and Marion A. Schindler και πρώτη συγγραφέας της μελέτης. “Ήταν έκπληξη το γεγονός ότι για ορισμένα άτομα ήταν ευκολότερο να κάνουν περισσότερες από μία εργασίες. Αυτό ήταν ενδιαφέρον και απροσδόκητο επειδή οι περισσότερες μελέτες στον τομέα δείχνουν ότι όσο περισσότερες εργασίες πρέπει να κάνουμε ταυτόχρονα τόσο χαμηλότερη είναι η απόδοσή μας».
Βελτίωση σημαίνει αλλαγές στον εγκέφαλο
Χρησιμοποιώντας το σύστημα Mobile Brain/Body Imaging, ή MoBI, οι ερευνητές παρακολούθησαν την εγκεφαλική δραστηριότητα, την κινηματική και τη συμπεριφορά 26 υγιών ατόμων ηλικίας 18 έως 30 ετών καθώς έβλεπαν μια σειρά από εικόνες, είτε ενώ κάθονταν σε μια καρέκλα είτε περπατούσαν σε ηλεκτρικό διάδρομο. Οι συμμετέχοντες έλαβαν οδηγίες να κάνουν κλικ σε ένα κουμπί κάθε φορά που άλλαζε η εικόνα. Εάν εμφανιζόταν η ίδια εικόνα, τους ζητήθηκε να μην κάνουν κλικ. Η απόδοση κάθε συμμετέχοντα, ενώ καθόταν θεωρήθηκε η προσωπική του «βασική γραμμή» συμπεριφοράς. Όταν το περπάτημα προστέθηκε στην εκτέλεση της ίδιας εργασίας, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι εμφανίστηκαν διαφορετικές συμπεριφορές, με μερικούς ανθρώπους να έχουν χειρότερη απόδοση από την αρχική-όπως αναμενόταν με βάση προηγούμενες μελέτες- αλλά και με κάποιους να βελτιώνονται σε σύγκριση με την αρχική καθιστή θέση.
Τα δεδομένα από το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα ή EEG έδειξαν ότι οι 14 συμμετέχοντες που βελτιώθηκαν στην εργασία ενώ περπατούσαν είχαν μια αλλαγή στη μετωπιαία εγκεφαλική λειτουργία η οποία απουσίαζε στους 12 συμμετέχοντες που είχαν χαμηλότερη απόδοση. Αυτή η αλλαγή της εγκεφαλικής δραστηριότητας σε όσους βελτιώθηκαν στην εργασία, ενώ περπατούσαν, υποδηλώνει αυξημένη ευελιξία ή αποτελεσματικότητα στον εγκέφαλο. “Με γυμνό μάτι, δεν υπήρχαν διαφορές μεταξύ των συμμετεχόντων. Μόλις αρχίσαμε να αναλύουμε τη συμπεριφορά και τη δραστηριότητα του εγκεφάλου τους, βρήκαμε την εκπληκτική διαφορά στη νευρική υπογραφή της ομάδας και τι τους κάνει να χειρίζονται διαφορετικά περίπλοκες διεργασίες διπλής εργασίας. ” εξηγεί η Πατελάκη. «Αυτά τα ευρήματα έχουν τη δυνατότητα να επεκταθούν και να μεταφραστούν σε πληθυσμούς όπου γνωρίζουμε ότι η ευελιξία των νευρικών πόρων τίθεται σε κίνδυνο».
