Το Κέντρο για την Υγιή Γήρανση του Πανεπιστημίου Murdoch εντοπίζει νέες παρεμβάσεις για τη θεραπεία του τρόμου ηρεμίας σε άτομα με νόσο του Πάρκινσον. Ο τρόμος στη νόσο του Πάρκινσον διαφέρει από τους περισσότερους άλλους τρόμους καθώς εμφανίζεται κυρίως όταν το άτομο είναι σε ηρεμία. Συνήθως ξεκινά από το χέρι, το πόδι ή το πόδι και επηρεάζει έως και το 80% των ατόμων με τη νόσο.
Μια μελέτη με επικεφαλής την αναπληρώτρια καθηγήτρια Ann-Maree Vallence και το Murdoch University Ph.D. Η απόφοιτος Δρ. Brittany Rurak ερεύνησε τη συνδεσιμότητα μεταξύ των περιοχών του εγκεφάλου που είναι σημαντικές για τον εκούσιο έλεγχο της κίνησης σε άτομα με νόσο του Πάρκινσον, τόσο εντός όσο και εκτός φαρμακευτικής αγωγής ντοπαμίνης. Η μελέτη, με τίτλο «Η συνδεσιμότητα του φλοιού-φλοιού επηρεάζεται από τη λεβοντόπα στη νόσο του Πάρκινσον που κυριαρχεί στον τρόμο», δημοσιεύεται στο Neurobiology of Disease.
Αυτή ήταν η πρώτη μελέτη που διερεύνησε τη συνδεσιμότητα μεταξύ αυτών των κινητικών περιοχών στον εγκέφαλο χρησιμοποιώντας μια προηγμένη μη επεμβατική τεχνική διέγερσης του εγκεφάλου που ονομάζεται διακρανιακή μαγνητική προσομοίωση διπλής θέσης, σε άτομα με νόσο του Πάρκινσον.
“Η μελέτη μας έδειξε ότι όταν τα άτομα με νόσο του Πάρκινσον έπαιρναν λεβοντόπα, ένα φάρμακο ντοπαμίνης, η συνδεσιμότητα μεταξύ των περιοχών του εγκεφάλου – τα μονοπάτια για τη νευρική επικοινωνία – ενισχύθηκε. Και αυτή η ενισχυμένη συνδεσιμότητα συσχετίστηκε με τη σοβαρότητα του συμπτώματος του τρόμου τους”, δήλωσε η αναπληρώτρια καθηγήτρια Ann. -είπε η Maree Valence.
«Εξετάσαμε δύο βασικές περιοχές του εγκεφάλου για κίνηση – τη συμπληρωματική κινητική περιοχή και τον πρωτεύοντα κινητικό φλοιό. «Αυτές οι περιοχές επικοινωνούν μεταξύ τους για να επιτρέψουν τις εξειδικευμένες και ελεγχόμενες κινήσεις μας. «Ο τρόμος, ο οποίος περιλαμβάνει ακούσιες και ρυθμικές κινήσεις, είναι το πιο κοινό εμφανιζόμενο κινητικό σύμπτωμα στη νόσο του Πάρκινσον και ο τρόμος αναπτύσσεται νωρίς στη νόσο.
“Η φαρμακευτική αγωγή λεβοντόπα χρησιμοποιείται ήδη ευρέως στη νόσο του Πάρκινσον, αλλά αυτή η έρευνα μας βοηθά να κατανοήσουμε τις νευρικές συνδέσεις που μεταβάλλονται από το φάρμακο και πώς αυτό σχετίζεται με τον τρόμο. Στο μέλλον, αυτό θα μπορούσε να παρέχει τα στοιχεία που χρειαζόμαστε για να αναπτύξουμε νέες παρεμβάσεις.” Τα ευρήματα από τη μελέτη υποδηλώνουν ότι η φαρμακευτική αγωγή με λεβοντόπα μεταβάλλει τη συνδεσιμότητα μεταξύ της συμπληρωματικής κινητικής περιοχής και του πρωτογενούς κινητικού φλοιού.
Το αποτέλεσμα αυτού του φαρμάκου είναι ότι επιτρέπει στις περιοχές του εγκεφάλου να επικοινωνούν πιο ελεύθερα. «Μόλις λάμβανα το φάρμακο, υπήρξε συσχέτιση μεταξύ της σοβαρότητας του τρόμου και της συμπληρωματικής κινητικής περιοχής και της συνδεσιμότητας του πρωτογενούς κινητικού φλοιού, με αποτέλεσμα τη μείωση του τρόμου», είπε ο Δρ Rurak.