Πανεπιστήμιο Vanderbilt: Η ενασχόληση των βρεφών με ένα τραγούδι παρέχει ένα έτοιμο μέσο για την υποστήριξη της κοινωνικής ανάπτυξης και αλληλεπίδρασης, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (Proceedings of the National Academy of Sciences). Οι ερευνητές του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Vanderbilt (VUMC), του Κέντρου Αυτισμού Marcus, του Children’s Healthcare of Atlanta και της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Emory συμπεριέλαβαν 112 βρέφη που ήταν είτε 2 μηνών είτε 6 μηνών. Η μελέτη παρακολούθησε το βλέμμα των βρεφών από στιγμή σε στιγμή για να αποκαλύψει ότι ο ρυθμός του τραγουδιού των φροντιστών προκαλεί το βλέμμα των βρεφών να συγχρονίζεται ή να συμπαρασύρεται στα κοινωνικά συνθήματα των φροντιστών σε υποδευτερόλεπτες χρονικές κλίμακες.
Ήδη από την ηλικία των 2 μηνών, όταν τα βρέφη εμπλέκονται για πρώτη φορά με τους άλλους με διαδραστικό τρόπο, τα βρέφη είχαν δύο φορές περισσότερες πιθανότητες να κοιτάξουν τα μάτια των τραγουδιστών χρονικά συνδεδεμένα με τον μουσικό ρυθμό απ’ ό,τι θα αναμενόταν τυχαία. Μέχρι την ηλικία των 6 μηνών, όταν τα βρέφη έχουν μεγάλη εμπειρία σε μουσικά παιχνίδια πρόσωπο με πρόσωπο και αναπτύσσουν όλο και πιο εξελιγμένες ρυθμικές και επικοινωνιακές συμπεριφορές, όπως η φλυαρία, ήταν περισσότερο από τέσσερις φορές πιο πιθανό να κοιτάξουν τα μάτια των τραγουδιστών συγχρονισμένα με τους μουσικούς ρυθμούς. “Το τραγούδι στα βρέφη μοιάζει με μια τόσο απλή πράξη, αλλά είναι γεμάτη πλούσιες και σημαντικές κοινωνικές πληροφορίες”, δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Miriam Lense, Ph.D., επίκουρη καθηγήτρια Ωτορινολαρυγγολογίας και συνδιευθύντρια του Εργαστηρίου Μουσικής Γνώσης στο VUMC. “Εδώ δείχνουμε ότι όταν οι φροντιστές τραγουδούν στα βρέφη τους, δομούν διαισθητικά τη συμπεριφορά τους για να υποστηρίξουν τον κοινωνικό δεσμό φροντιστή-βρέφους και την κοινωνική μάθηση του βρέφους”.
Κατά τη διάρκεια των δοκιμών, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τεχνολογία ανίχνευσης των ματιών για να μετρήσουν κάθε κίνηση των ματιών κάθε βρέφους, ενώ παρακολουθούσαν βίντεο με ανθρώπους που τα απασχολούσαν με τραγούδι. “Για τη μελέτη αυτή, χρησιμοποιήσαμε βίντεο με τραγούδια και όχι ζωντανό τραγούδι για να διασφαλίσουμε ότι οποιαδήποτε αλλαγή στη συμπεριφορά του βρέφους που κοιτάζει οφειλόταν στο βρέφος και όχι στον τραγουδιστή που προσαρμόζεται στο βρέφος”, δήλωσε ο Lense. “Τα βρέφη μπορούσαν να κοιτάζουν οπουδήποτε ενώ παρακολουθούσαν τα βίντεο, αλλά διαπιστώσαμε ότι η συμπεριφορά του βλέμματός τους δεν ήταν τυχαία”.
“Κρίσιμο είναι ότι ο προβλέψιμος ρυθμός του τραγουδιού είναι απαραίτητος για αυτή την εμπεδωμένη κοινωνική αλληλεπίδραση. Όταν χειραγωγούμε πειραματικά το τραγούδι έτσι ώστε να μην έχει πλέον έναν προβλέψιμο ρυθμό, η συμπαράσυρση διαταράσσεται και τα βρέφη δεν συγχρονίζουν πλέον με επιτυχία το κοίταγμα των ματιών τους με τα κοινωνικά συνθήματα των φροντιστών”, πρόσθεσε. Οι ερευνητές επιβεβαίωσαν τα ευρήματά τους σε μια διαφορετική ομάδα βρεφών ηλικίας 6 μηνών, τα οποία παρακολούθησαν τόσο τα αρχικά βίντεο με το τραγούδι, όσο και βίντεο που είχαν υποστεί χειραγώγηση ώστε να είναι τρεμάμενα, ώστε ο ρυθμός τους να μην είναι πλέον προβλέψιμος.
Ενώ τα βρέφη εμφάνιζαν και πάλι συσπειρωμένο βλέμμα στα πρωτότυπα βίντεο όταν το τραγούδι ήταν ρυθμικά προβλέψιμο, αυτό το φαινόμενο του συσπειρωμένου στο χρόνο βλέμματος δεν ήταν πλέον παρόν όταν ο προβλέψιμος ρυθμός είχε διαταραχθεί. “Αυτό είναι σημαντικό επειδή αποκαλύπτει μια αξιοσημείωτη φυσική σύζευξη μεταξύ της συμπεριφοράς του φροντιστή και της εμπειρίας του βρέφους”, δήλωσε ο Warren Jones, Ph.D., κύριος συγγραφέας της μελέτης και διακεκριμένη έδρα Nien στον αυτισμό στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Emory. “Χωρίς συνειδητή επίγνωση, κάτι τόσο απλό και διαισθητικό όπως το τραγούδι του φροντιστή θέτει σε κίνηση έναν ολόκληρο καταρράκτη συμπεριφορών που μεταβάλλει τις εμπειρίες των βρεφών”. “Αν και το τι εκφράζει ο φροντιστής είναι σημαντικό, το πότε και πώς εκφράζει τα κοινωνικά συνθήματα είναι ιδιαίτερα κρίσιμο για την επικοινωνία βρέφους-φροντιστή”, πρόσθεσε η Lense. “Η ρυθμική προβλεψιμότητα -ένα καθολικό χαρακτηριστικό του τραγουδιού- αποτελεί αναπόσπαστο μηχανισμό για τη δόμηση των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων και την υποστήριξη της κοινωνικής ανάπτυξης των βρεφών”.
Η Reyna Gordon, Ph.D., αναπληρώτρια καθηγήτρια Ωτορινολαρυγγολογίας και συνδιευθύντρια του Εργαστηρίου Μουσικής Γνώσης στο VUMC, δήλωσε ότι η μελέτη υπογραμμίζει ότι η μουσική δεν αφορά μόνο την ψυχαγωγία: η μουσική αποτελεί βασική πτυχή της πρώιμης κοινωνικο-συναισθηματικής ανάπτυξης. “Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτά τα βρέφη ουσιαστικά παρακολουθούν τον ρυθμό της μουσικής με τα μάτια τους, ρυθμίζοντας την οπτική τους επαφή με τα μάτια του τραγουδιστή γύρω από τον ρυθμό (ή τον παλμό) του τραγουδιού”, δήλωσε ο Gordon, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη. “Τα ευρήματα αυτά αποτελούν ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός στην κατανόηση του βαθμού στον οποίο τα πολύ μικρά παιδιά είναι ευαίσθητα στον μουσικό ρυθμό, γεγονός που υποδηλώνει ότι η έμφυτη διάθεση για μουσική είναι συνυφασμένη με την πρώιμη κοινωνική δέσμευση”, πρόσθεσε. Η μελέτη χρηματοδοτήθηκε από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (National Institute of Mental Health, National Center for Complementary and Integrative Health, National Institute for Deafness and Communication Disorders) και το Ίδρυμα GRAMMY. Η Lense δήλωσε ότι η ομάδα της έχει τώρα επεκτείνει την έρευνα για να μελετήσει τον συγχρονισμό στον αυτισμό στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας Sound Health, μιας συνεργασίας μεταξύ των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας (NIH) και του John F. Kennedy Center for the Performing Arts, σε συνεργασία με το National Endowment for the Arts.