Πανεπιστήμιο της Σεβίλλης: Όταν η θερινή ώρα ορίζεται από τις αρχές Απριλίου έως τις αρχές Οκτωβρίου, η έναρξη της ανθρώπινης δραστηριότητας πραγματοποιείται στο φως της ημέρας και καθυστερεί το πολύ 01 h 51 min από την ανατολή του ήλιου. Η πρόταση αυτή σημειώνεται με συμπαγείς γραμμές. Η μετατόπιση των ρολογιών προς τα εμπρός δεν επηρεάζει τη διάρκεια της ημερήσιας φωτεινής περιόδου -ένα φυσικό φαινόμενο που δεν ελέγχεται από τον άνθρωπο- αλλά μάλλον καθιστά δυνατή τη βελτιστοποίηση της χρήσης της με τη χρήση του πρωινού φωτός για δραστηριότητες και έτσι την απόλαυση περισσότερων ωρών ελεύθερου χρόνου κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Αυτή είναι η ουσία του άρθρου που μόλις δημοσίευσαν οι José María Martín-Olalla και Jorge Mira Pérez, λέκτορες στο Πανεπιστήμιο της Σεβίλλης και στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγο ντε Κομποστέλα, στο περιοδικό Sleep, όπου αναλύουν τη φυσικότητα και τη χρησιμότητα της προώθησης των ρολογιών, ως απάντηση σε ένα μανιφέστο της Εταιρείας Έρευνας του Ύπνου που ζητά την κατάργησή τους στις Ηνωμένες Πολιτείες και την υιοθέτηση μόνιμης χειμερινής ώρας. Όσον αφορά την αλλαγή της ώρας που πρόκειται να πραγματοποιηθεί στις ΗΠΑ στις 12 Μαρτίου, οι ερευνητές πιστεύουν ότι “η ακύρωση της αλλαγής της ώρας δεν θα βελτιώσει το σημερινό σκηνικό στο εύρος των γεωγραφικών πλατών όπου βρίσκονται οι Ηνωμένες Πολιτείες”. Ωστόσο, πιστεύουν ότι η αλλαγή της ανοιξιάτικης ώρας πραγματοποιείται πολύ νωρίς στις Ηνωμένες Πολιτείες και η αλλαγή της φθινοπωρινής ώρας πολύ αργά, γεγονός που επηρεάζει ιδιαίτερα τους ανθρώπους που εργάζονται νωρίτερα κατά τη διάρκεια της εργάσιμης ημέρας. Κατά την άποψη των ερευνητών, αν γίνει δεκτό ότι οι ημερομηνίες των αλλαγών της ώρας πρέπει να προσαρμόζονται προς όφελος των ανθρώπων, η αλλαγή της εαρινής ώρας θα πρέπει να γίνεται μετά την ισημερία, στις αρχές Απριλίου, όπως συνέβαινε στις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι το 2007.
“Ομοίως, αν η αλλαγή της φθινοπωρινής ώρας γινόταν στις αρχές Οκτωβρίου, όπως συνέβαινε μέχρι το 1954, πολλοί εργαζόμενοι και μαθητές δεν θα υπέφεραν πλέον από το αγχωτικό λυκόφως των πρωινών ωρών του Οκτωβρίου”, εξηγούν οι συγγραφείς στο έγγραφό τους. Οι ερευνητές συνεχίζουν υποστηρίζοντας ότι οι σύγχρονες κοινωνίες, που διέπονται από προκαθορισμένα χρονοδιαγράμματα, μπορούν να ρυθμίζουν εποχιακά τις δραστηριότητές τους μόνο με βήματα μιας ώρας, όπως με την τρέχουσα αλλαγή. Η προσωρινή διαταραχή, σύμφωνα με τους ειδικούς, αντισταθμίζεται από την καλύτερη ευθυγράμμιση του χρόνου έναρξης των δραστηριοτήτων των ανθρώπων και της ανατολής του ήλιου. Στο έγγραφό τους επισημαίνουν ότι, στην πράξη, οι άνθρωποι δεν αλλάζουν το πρόγραμμά τους μετά τις αλλαγές, γεγονός που αποτελεί ένδειξη της επιτυχίας του μέτρου, σύμφωνα με τους Jorge Mira Pérez και José María Martín Olalla. “Δεν είναι εύκολο να τηρούμε ένα αυστηρό πρόγραμμα όλον τον χρόνο, όταν οι ώρες ανατολής του ήλιου αλλάζουν από τον χειμώνα στο καλοκαίρι, ανακουφίζουμε αυτή την ανάγκη με τις εποχικές αλλαγές της ώρας, και αν δεν το κάναμε, θα αλλάζαμε το ωράριο εργασίας εποχιακά”, λένε.
Οι συγγραφείς τονίζουν το γεγονός ότι οι χειμερινές ημέρες είναι σύντομες, γεγονός που επηρεάζει την ανθρώπινη δραστηριότητα, ενώ οι καλοκαιρινές νύχτες είναι επίσης πιο σύντομες, γεγονός που επηρεάζει την ικανότητα των ανθρώπων να κοιμηθούν, είτε αλλάζει η ώρα είτε όχι. “Τονίζουμε το γεγονός ότι η ανατολή του χειμώνα και η δύση του καλοκαιριού απέχουν δώδεκα ώρες μεταξύ τους, ανεξάρτητα από το γεωγραφικό πλάτος. Εάν η ανθρώπινη δραστηριότητα ξεκινά με την ανατολή του χειμερινού ήλιου και εφαρμόζεται εποχιακή ρύθμιση της ώρας, τότε η έναρξη της ανθρώπινης δραστηριότητας το καλοκαίρι και η δύση του καλοκαιρινού ήλιου απέχουν έντεκα ώρες, οι οποίες είναι πιθανώς επαρκείς για επαρκή ύπνο. Όσοι ξεκινούν τις δραστηριότητές τους νωρίτερα από την ώρα ανατολής του χειμερινού ήλιου μπορεί να διαπιστώσουν ότι οι αλλαγές του ρολογιού είναι λιγότερο κατάλληλες το καλοκαίρι. Αλλά είναι αξιοσημείωτο ότι οι ίδιες οι αλλαγές έχουν συμβάλει στο να μην πραγματοποιείται η ανθρώπινη δραστηριότητα πριν από την ανατολή του χειμερινού ήλιου”, εξηγούν. “Το καλοκαίρι, είτε πέφτεις για ύπνο νωρίς, αμέσως μετά το σούρουπο, είτε ξυπνάς αργά, πολύ μετά την αυγή”, εξηγεί ο Jorge Mira, ο οποίος ήταν μέλος της επιτροπής της ισπανικής κυβέρνησης για την εξέταση της επίσημης ώρας. Ο José María Martín Olalla, ο οποίος ερευνά τις κοινωνικές χρήσεις του χρόνου, με ιδιαίτερη έμφαση στην προσαρμογή του ανθρώπου στον εποχιακό κύκλο του φωτός και του σκότους, προσθέτει: “Γνωρίζουμε τα μειονεκτήματα του να βάζουμε τα ρολόγια μπροστά, δηλαδή την ενόχληση να αλλάζουμε το ρολόι δύο φορές τον χρόνο- ξεχνάμε τα οφέλη του και δεν γνωρίζουμε τα μειονεκτήματα τού να μην το έχουμε κάνει”. Η μεγαλύτερη ανησυχία της χρονοβιολογικής κοινότητας και της κοινότητας του ύπνου έγκειται στους κινδύνους που εγκυμονεί η μετατόπιση των ρολογιών προς τα εμπρός. Έτσι, οι συγγραφείς προτείνουν την προληπτική προσαρμογή, αλλάζοντας, για παράδειγμα, την ώρα του ξυπνητηριού τις εβδομάδες που προηγούνται της μετάθεσης του ρολογιού προς τα εμπρός την άνοιξη κατά τέσσερα βήματα των 15 λεπτών, τρία των 20 λεπτών ή δύο των 30 λεπτών. Στην Ευρώπη, η αλλαγή της ώρας θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 26 Μαρτίου, ενώ στη Νέα Ζηλανδία, την Αυστραλία και τη Χιλή την Κυριακή 3 Απριλίου.
