Πανεπιστημιακή Έρευνα: Η διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά προάγει τη συσσώρευση ώριμων λιποκυττάρων στο δέρμα και μειώνει την αντίστασή του έναντι της λοίμωξης από S. aureus. Ο κατάλογος των ασθενειών και καταστάσεων που περιπλέκονται από την παχυσαρκία είναι μακρύς. Περιλαμβάνει καρδιακές παθήσεις, καρκίνο, διαβήτη και μειωμένη επούλωση πληγών, καθώς και δερματικές λοιμώξεις. Δεν είναι πάντοτε σαφές με ποιο τρόπο προκαλείται αυτή η επιπλοκή.
Νέα έρευνα από τη Σχολή Φαρμακευτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Xiamen και το εργαστήριο Gallo στο UC San Diego School of Medicine, που δημοσιεύθηκε τον περασμένο μήνα στο Science Translational Medicine, αποκάλυψε τους μηχανισμούς που συνδέουν την παχυσαρκία και τις δερματικές λοιμώξεις και εντόπισε μια θεραπευτική επιλογή που σύντομα θα δοκιμαστεί σε μια κλινική δοκιμή Φάσης 2. Η εργασία επικεντρώνεται στην ανακάλυψη δεσμών μεταξύ της νόσου και του επιθηλιακού μικροβίου – δηλαδή, των φυσιολογικών βακτηρίων που ζουν στο δέρμα μας – και πώς το σύστημα άμυνας του δέρματος μπορεί να βελτιστοποιηθεί για τη θεραπεία ή την πρόληψη ασθενειών.
Σε αυτήν τη μελέτη ο στόχος ήταν να προσδιοριστεί πώς η παχυσαρκία συμβάλλει σε υψηλότερα ποσοστά βακτηριακών λοιμώξεων. «Η παχυσαρκία σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης του δέρματος, αλλά το πώς η παχυσαρκία βλάπτει το ανοσοποιητικό μας σύστημα δεν είναι σαφές», εξηγεί ο Δρ Ling-juan Zhang, της Σχολής Φαρμακευτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Xiamen και επικεφαλής ερευνητής της μελέτης. «Διαπιστώσαμε ότι όταν τα ποντίκια τρέφονται με τροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά και γίνονται παχύσαρκα, τα λιποκύτταρα του δέρματος διευρύνονται και χάνουν την ικανότητα να καταπολεμούν τη βακτηριακή εισβολή κατά τη διάρκεια μιας δερματικής λοίμωξης». Τα ευρήματα αποκάλυψαν ότι ένας αυξημένος αριθμός ώριμων λιποκυττάρων αυξάνει τη σηματοδότηση του ΤΟΡ β, γεγονός που με τη σειρά του μειώνει τον αριθμό των προγόνων δερματικών λιποκυττάρων που παράγουν ένα αντιμικροβιακό πεπτίδιο που ονομάζεται κατελικιδίνη. Αυτή η απουσία αφήνει την επιδερμίδα ευάλωτη σε λοίμωξη από κοινά βακτήρια όπως το Staphylococcus aureus.
Σε άπαχα άτομα (ποντίκια και ανθρώπους σε αυτή τη μελέτη), το μικρόβιο του δέρματος ήταν επιτυχές στην πρόληψη λοιμώξεων από Staph, καθώς ο αριθμός των ώριμων λιποκυττάρων ήταν ανεπαρκής για να διαταράξει τις φυσιολογικές λειτουργίες του δερματικού λίπους που κρατούν αυτές τις λοιμώξεις. “Κανονικά, τα λιποκύτταρα του δέρματος μπορούν να ανταποκριθούν γρήγορα στα εισερχόμενα βακτήρια και να παράγουν ένα μόριο που ονομάζεται αντιμικροβιακό πεπτίδιο, το οποίο είναι το αντιβιοτικό που παράγεται από τα δικά μας κύτταρα, για να σκοτώσει τα βακτήρια. Ωστόσο, κατά την παχυσαρκία, τα διευρυμένα λιποκύτταρα του δέρματος χάνουν την ικανότητα παραγωγής αντιμικροβιακών πεπτιδίων, και αυτό προκαλείται από μια πρωτεΐνη σηματοδότησης κυττάρων που μετατρέπει τον αυξητικό παράγοντα βήτα ή τον ΤΟΡ β, ο οποίος παράγεται από τα διευρυμένα λιπώδη κύτταρα και επηρεάζει αρνητικά τα αντιμικροβιακά πεπτίδια κατά τη διάρκεια της παχυσαρκίας “, λέει ο Δρ Zhang.
