Το ροχαλητό μπορεί να είναι ένα απλό σύμπτωμα κρυολογήματος, αλλά όταν εξακολουθεί να υφίσταται για καιρό και δυσκολεύει τα παιδιά στον ύπνο, θα πρέπει να απευθυνθείτε σε γιατρό, για να ψάξετε καλύτερα το θέμα, γιατί μπορεί να πρόκειται για άπνοια ύπνου.
Το ροχαλητό συμβαίνει σε περίπου 20% των παιδιών και είναι πιο συχνό μεταξύ παιδιών ηλικίας 2 και 6, είπε ο Δρ. Marcel Deray, ένα παιδιατρικός νευρολόγος και διευθυντής του Κέντρου Διαταραχών του Ύπνου στο Nicklaus Children’s Hospital στο Μαϊάμι. Περίπου το 10% των παιδιών που υποφέρουν από το ροχαλητό έχουν κάποιο είδος αποφρακτικής άπνοιας του ύπνου, μια διαταραχή του ύπνου, που οδηγεί σε παύσεις της αναπνοής, όλη τη νύχτα. Εκτός από δυνατό ροχαλητό, τα παιδιά μπορεί να φαίνονται ανήσυχα στον ύπνο τους, να μιλούν στον ύπνο τους, να παίρνουν ανώμαλες θέσεις ή να υπνοβατούν. Τα παιδιά μπορεί επίσης να αρχίσουν να βρέχουν και πάλι το κρεβάτι, ενώ είχαν να το κάνουν μήνες. Όλες αυτές οι νυχτερινές συμπεριφορές είναι σημάδια ότι ένα παιδί μπορεί να χρειαστεί θεραπεία για το ροχαλητό του και ότι θα μπορούσε να είναι άπνοια ύπνου. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, τα παιδιά που πάσχουν από άπνοια ύπνου μπορεί να ξυπνούν κουρασμένα, οξύθυμα, κυκλοθυμικά και με πονοκεφάλους. Επίσης, οι εκπαιδευτικοί μπορεί να παρατηρήσουν ότι τους παίρνει ο ύπνος μέσα στην τάξη ή έχουν δυσκολία να επιστήσουν την προσοχή τους στο μάθημα.
Περιβαλλοντικοί παράγοντες και αλλεργιογόνα μπορεί επίσης να συμβάλουν στο ροχαλητό. Τα παιδιά που εκτίθενται στο κάπνισμα μπορεί να ροχαλίζουν περισσότερο. Η παχυσαρκία μπορεί επίσης να κάνει τα παιδιά πιο επιρρεπή σε ροχαλητό, γιατί ένα παχύσαρκο άτομο μπορεί να έχει δυσκολία στην αναπνοή. Τα παιδιά με σύνδρομο Down ή ανωμαλίες του προσώπου είναι πιο πιθανό να υποφέρουν από άπνοια ύπνου, επειδή έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν κατάρρευση των αεραγωγών. Εάν ένας γιατρός διαπιστώσει ότι το ροχαλητό μπορεί να είναι ένα πρόβλημα για ένα παιδί, το επόμενο βήμα είναι να δοκιμάσει την εφαρμογή αλλαγών στον τρόπο ζωής και να δει αν το παιδί έχει ένα κρύωμα, κάποια ιογενής λοίμωξη ή αλλεργίες. Ορισμένες αλλαγές στον τρόπο ζωής που συνιστά ο Δρ. Nivia Vazquez, παιδίατρος στο Baptist Health, της Νότιας Φλόριντα, είναι το παιδί να τρώει πιο υγιεινά, να ασκείται, μείωση έκθεσης του σε περιβαλλοντικές ερεθιστικές ουσίες και αποφυγή από τους καπνιστές. Αν αυτές οι αλλαγές δεν βελτιώσουν τον ύπνο ή τα συμπτώματα που σχετίζονται με το ροχαλητό ενός παιδιού, ένας γιατρός θα συστήσει μια πολυσωματοκαταγραφική μελέτη ύπνου, σε ένα εργαστήριο ύπνου. Αυτή η μελέτη μετράει τη δραστηριότητα του εγκεφάλου, τις κινήσεις των ματιών, του καρδιακού ρυθμού, της αρτηριακής πίεσης, των επιπέδων οξυγόνου, την κίνηση του αέρα και τις κινήσεις του θώρακα. Μετά τον προσδιορισμό ότι ένα παιδί έχει άπνοια ύπνου, το επόμενο βήμα είναι να προσδιοριστεί η αιτία της κατάστασης. Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, η άπνοια ύπνου προκαλείται από διευρυμένες αδενοειδείς εκβλαστήσεις μαλακού ιστού πίσω από τις ρινικές κοιλότητες και διευρυμένες αμυγδαλές. Για να διορθώσουν την κατάσταση, οι γιατροί θα αφαιρέσουν τις αδενοειδείς εκβλαστήσεις και τις αμυγδαλές σε μια χειρουργική διαδικασία που ονομάζεται αμυγδαλεκτομή και αδενοειδεκτομή. «Αν η άπνοια ύπνου αγνοείται και δεν ληφθεί κάποιο μέτρο, το παιδί μπορεί να καταλήξει να έχει μόνιμες δυσμενείς επιπτώσεις, στην υγεία, τη συμπεριφορά ή μαθησιακά προβλήματα, που θα μπορούσαν να αποφευχθούν», δήλωσε ο Vasquez.
