Οι ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα πρώιμου σταδίου ζουν περισσότερο όταν υποβληθούν σε λοβεκτομή παρά μια λιγότερο εκτεταμένη επέμβαση ή ακτινοθεραπεία, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στην ιατρική επιθεώρηση The Annals of Thoracic Surgery. “Τα δεδομένα μας δείχνουν ότι όσο πιο επιθετικά αντιμετωπίζουμε τον πρώιμο καρκίνο του πνεύμονα, τόσο καλύτερα είναι το αποτέλεσμα”, δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Alex Bryant, BS, της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο.
“Αυτή η μελέτη είναι μια από τις καλύτερες και λεπτομερέστερες αναλύσεις μέχρι σήμερα και υποδηλώνει ότι η λοβεκτομή εξακολουθεί να είναι η προτιμώμενη θεραπεία αυτής της νόσου για τους περισσότερους ασθενείς”. Χρησιμοποιώντας την Υποδομή Υπολογιστικής και Πληροφορικής των Βετεράνων (VINCI), ο Bryant, ο James D. Murphy, MD και οι συνεργάτες τους εντόπισαν ασθενείς που είχαν διαγνωστεί με μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα (NSCLC) πρώιμου σταδίου μεταξύ 2006 και 2015 και οι οποίοι υποβλήθηκαν σε θεραπεία, είτε χειρουργική είτε με ακτινοβολία.
Συνολικά συμπεριλήφθηκαν 4.069 ασθενείς: 73% (2.986) υποβλήθηκαν σε λοβεκτομή, 16% (634) έκαναν τμηματεκτομή και 11% (449) έλαβαν θεραπεία στερεοτακτικής ακτινοβολίας σώματος (SBRT). Η λοβεκτομή αφορά την αφαίρεση ολόκληρου λοβού του πνεύμονα ενώ η τμηματεκτομή είναι μια λιγότερο εκτεταμένη επέμβαση. Στην SBRT χορηγούνται πολύ υψηλές δόσεις ακτινοβολίας σε σύντομο χρονικό διάστημα (συνήθως 1-2 εβδομάδες), στοχεύοντας ακριβώς τον όγκο. Οι ερευνητές περιέγραψαν το VINCI ως μια “εξαιρετικά πλούσια πηγή πληροφοριών για την υγεία” από την οποία μπόρεσαν να συλλέξουν λεπτομερή στοιχεία σχετικά με μια μεγάλη ομάδα βετεράνων.
Η βάση δεδομένων περιλαμβάνει ειδικά για τον ασθενή δεδομένα που σχετίζονται με την προεγχειρητική πνευμονική λειτουργία, το ιστορικό καπνίσματος και τη σταδιοποίηση των όγκων. Παράγοντες όπως αυτοί συχνά δεν είναι διαθέσιμοι και δεν έχουν αντιμετωπιστεί με συνέπεια σε προηγούμενες μελέτες, γεγονός που κάνει την τρέχουσα μελέτη να ξεχωρίζει, σύμφωνα με τον Dr. Bryant. Στις αναλύσεις τους, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η πενταετής συχνότητα εμφάνισης θανάτου από καρκίνο ήταν χαμηλότερη στην ομάδα της λοβεκτομής στο 23%, με την ομάδα της τμηματεκτομής στο 32% και τους ασθενείς με SBRT στο 45%. Η SBRT συσχετίστηκε επίσης με 45% αυξημένο κίνδυνο θανάτου από καρκίνο σε σύγκριση με τη λοβεκτομή.
Η χειρουργική επέμβαση, ωστόσο, δεν ήταν χωρίς κινδύνους. Η μελέτη έδειξε ότι και οι δύο χειρουργικές ομάδες είχαν μεγαλύτερη άμεση θνησιμότητα. Η θνησιμότητα 30 ημερών ήταν 1,9% για την λοβεκτομή, 1,7% για την τμηματεκτομή και 0,5% για την SBRT. Όμως όσο περνούσε ο χρόνος και με μεγαλύτερη παρακολούθηση, οι χειρουργικές ομάδες επέδειξαν υπεροχή έναντι της SBRT, με τη μακροχρόνια επιβίωση να ευνοεί τη χειρουργική επέμβαση, ειδικά την λοβεκτομή, έναντι της ακτινοβολίας. Το συνολικό ποσοστό πενταετούς επιβίωσης για τους ασθενείς με λοβεκτομή ήταν 70%, ακολουθούμενο από την ομάδα της τμηματεκτομής βλάχιο στο 56% και της SBRT στο 44%.