Ο σκληρότερος ιστός του μαστού δημιουργεί ένα περιβάλλον πιο επιρρεπές στον καρκίνο, επιτρέποντας στην ασθένεια να παρεμβαίνει στα γύρω υγιή κύτταρα, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Biomaterials.
Οι επιστήμονες που μελετούν την ανάπτυξη όγκων και μετάσταση στο Πανεπιστήμιο της Notre Dame κατασκευάζουν ένα μοντέλο ανθρώπινου ιστού για να εξετάσουν πώς αλληλεπιδρούν τα καρκινικά κύτταρα με τον συνδετικό ιστό στο μαστό. Το μοντέλο επέτρεψε στην ομάδα να ελέγξει την ακαμψία του ιστού, με το να μιμηθεί τόσο τις υγιείς όσο και τις καρκινικές δομές ιστού του μαστού. Βρήκαν ότι ο χειρισμός των λιπωδών κυττάρων εξαρτάται από τη δυσκαμψία.
“Ένα από τα ενδιαφέροντα πράγματα που εξετάζουμε είναι πώς αλληλεπιδρά ο καρκίνος με τα γύρω κύτταρα και πώς χειρίζεται αυτά τα κύτταρα προς όφελός του”, δήλωσε ο Pinar Zorlutuna, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Αεροδιαστημικής και Μηχανολογίας και στο Harper Cancer Research Institute στο Πανεπιστήμιο Notre Dame. “Ο στόχος αυτών των μοντέλων καρκίνου του ιστού είναι να μιμηθούν το φυσιολογικό περιβάλλον του όγκου, έτσι μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε ως πλατφόρμα για τη μελέτη του καρκίνου του μαστού στο μικροπεριβάλλον του ανθρώπινου ιστού”.
Τα λιπώδη κύτταρα, οι ίνες κολλαγόνου και τα επιθηλιακά κύτταρα αποτελούν το μικροπεριβάλλον του ιστού του μαστού. Ο καρκίνος εμφανίζεται συνήθως γύρω από τα επιθηλιακά κύτταρα. Προηγούμενες μελέτες που εξετάζουν τις διαφορές μεταξύ υγιούς και καρκινικού ιστού, διαπίστωσαν ότι ο καρκινικός ιστός διέφερε από δυσκαμψία. Σύμφωνα με τη μελέτη του Zorlutuna, ο άκαμπτος ιστός μπορεί να παρουσιάσει ένα μικροπεριβάλλον ευαίσθητο στην ανάπτυξη του όγκου, επιτρέποντας στα καρκινικά κύτταρα να διαμορφώνουν τα περιβάλλοντα κύτταρα του συνδετικού ιστού.
“Εάν έχετε ένα πιο σκληρό περιβάλλον, το καρκινικό κύτταρο μπορεί να χειραγωγήσει περισσότερο το άμεσο μικροπεριβάλλον του”, δήλωσε ο Zorlutuna. “Το μοντέλο μας επέτρεψε να μελετήσουμε διάφορα επίπεδα δυσκαμψίας στον ιστό.Σε ιστούς με φυσιολογική δυσκαμψία, τα καρκινικά κύτταρα δεν παρεμβαίνουν στην κατάσταση των περιβαλλόντων στρωματικών κυττάρων.Σε τεστ όπου ο ιστός ήταν πιο σκληρός, ο καρκίνος σταμάτησε τη διαδικασία διαφοροποίησης των περιβαλλόντων βλαστοκυττάρων, ευνοώντας μια κατάσταση που μοιάζει περισσότερο με βλαστοκύτταρα και δημιουργεί ένα μικροπεριβάλλον που ευνοεί την ανάπτυξη του όγκου».
Οι ερευνητές έχουν συνήθως διεξάγει παρόμοιες μελέτες χρησιμοποιώντας μοντέλα ζώων. Ενώ αυτά τα τεστ μπορούν να βοηθήσουν στην προώθηση της κατανόησης της νόσου, ο Zorlutuna είπε ότι θα μπορούσαν επίσης να αποτελέσουν πρόκληση. “Τα ζώα και οι άνθρωποι είναι αρκετά διαφορετικοί”, είπε. “Αν κοιτάζετε το περιβάλλον των ιστών, την κινητικότητα και το ανοσοποιητικό σύστημα, τα μοντέλα ποντικών, για παράδειγμα, είναι διαφορετικά από τα ανθρώπινα μοντέλα, όπως το πάγκρεας στον πνεύμονα”.
Αυτά τα μοντέλα μπορούν επίσης να αποτελέσουν πρόκληση για την ανακάλυψη φαρμάκων. Ένα κλάσμα των φαρμάκων που έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά σε ποντίκια γίνεται μέσω κλινικών δοκιμών όταν δοκιμάζονται σε ανθρώπους, είπε ο Zorlutuna. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην περίπτωση των ανθρώπινων μοντέλων και να χρησιμοποιηθούν ως μέρος μιας παράλληλης προσέγγισης για τον έλεγχο φαρμάκων πριν από τη χορήγηση αυτών των φαρμάκων σε κλινικές δοκιμές.