Τα γλοιοβλαστώματα, ο πιο θανατηφόρος τύπος όγκου στον εγκέφαλο σε ενήλικες, προσελκύουν “στρώματα”. Αυτά είναι μακροφάγα, ένας τύπος ανοσοκυττάρου, που προάγουν την εξέλιξη του όγκου και αποκρύπτουν τους όγκους από την εξέταση του ανοσοποιητικού συστήματος. Για να κατανοήσουμε καλύτερα τα κύτταρα που προσλαμβάνουν οι όγκοι του εγκεφάλου, οι επιστήμονες με επικεφαλής της Dolores Hambardzumyan, Ph.D., ανέπτυξαν προηγμένες τεχνικές απεικόνισης των μακροφάγων που βρέθηκαν στους εγκεφαλικούς όγκους των ζωντανών ποντικών. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν στο PNAS.
Οι ερευνητές κατέδειξαν ότι ανάλογα με το πού προέκυψαν αυτοί οι μακροφάγοι, η εμφάνιση και η συμπεριφορά τους διαφέρουν σημαντικά. Η Hambardzumyan και οι συνεργάτες της υποστηρίζουν ότι τα αποτελέσματά τους παρέχουν υποστήριξη για μια στρατηγική που θα εμποδίσει τη διείσδυση των μακροφάγων σε εγκεφαλικούς όγκους ως μέρος της θεραπείας του καρκίνου.
“Αυτή η έρευνα παρέχει στην επιστημονική κοινότητα ένα νέο μοντέλο για να μελετήσει τους πληθυσμούς των μακροφάγων που σχετίζονται με το γλοιοβλάστωμα τόσο ξεχωριστά όσο και μαζί”, λέει ο Hambardzumyan. “Τα αποτελέσματά μας δείχνουν επίσης την αποτελεσματικότητα του αποκλεισμού της διείσδυσης των μακροφάγων και ζητά τη χρήση συνδυαστικών θεραπειών για την ενίσχυση της επιβίωσης των ασθενών”.
Η Hambardzumyan είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια παιδιατρικής στο Ινστιτούτο Καρκίνου Winship του Πανεπιστημίου Emory. Οι μακροφάγοι που σχετίζονται με τον όγκο προέρχονται από δύο διαφορετικές πηγές. Μπορούν να προέρχονται από την προμήθεια περιφερικού αίματος ή μπορεί να είναι μικρογλοία : κύτταρα που είναι ήδη μόνιμα εντός του εγκεφαλικού ιστού. Το εργαστήριο της Hambardzumyan έχει επιδείξει προηγουμένως μακροφάγα που προέρχονται από το αίμα είναι πολύ πιο διαδεδομένα σε αριθμό και επιθετικά στη συμπεριφορά, σε σύγκριση με μακροφάγα που προέρχονται από τον εγκέφαλο.
“Προκειμένου να αναπτυχθούν αποτελεσματικότερες ανοσοθεραπείες για τη θεραπεία του γλοιοβλαστώματος, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε τις ιδιότητες καθενός από αυτούς τους πληθυσμούς μακροφάγων μεμονωμένα αντί να τις αντιμετωπίσουμε ως μία ομοιογενή οντότητα”, λέει ο Zhihong (“Z”) Chen, Ph.D. μεταδιδακτορικός εκπαιδευτής και ο πρώτος συντάκτης της εργασίας.
