Επιστήμονες έκαναν μια σημαντική ανακάλυψη στην κατανόηση του γιατί μερικά καρκινικά κύτταρα γίνονται ανθεκτικά στη χημειοθεραπεία. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Sheffield έχουν εντοπίσει μια συγκεκριμένη τροποποίηση σε πρωτεΐνες που τυλίγονται γύρω από το DNA των καρκινικών κυττάρων, και προστατεύοντας τα από την χημειοθεραπεία. Οι περισσότεροι τύποι χημειοθεραπείας κατά του καρκίνου σκοτώνουν τα κύτταρα προκαλώντας πολλές διακοπές στο DNA – το σχέδιο που φέρει τις πληροφορίες που χρειάζονται για να παραχθούν πρωτεΐνες, και να επιβιώσουν τα κύτταρα.
Δυστυχώς, τα καρκινικά κύτταρα αντεπιτίθενται, προσπαθώντας να επιδιορθώσουν τις διακοπές στο DNA, μέσω μιας σειράς εξειδικευμένων εργαλείων, καταλήγοντας σε αντίσταση του καρκίνου στη θεραπεία. Ωστόσο, η ομάδα από το Ινστιτούτο Krebs στο Πανεπιστήμιο του Sheffield, διαπίστωσε ότι το κλειδί για την πρόληψη της αντίστασης σε μια κοινή τάξη χημειοθεραπευτικών που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του καρκίνου του μαστού και του παχέος εντέρου είναι να αλλάξει η ταχύτητα με την οποία τα καρκινικά κύτταρα επιδιορθώνουν τη βλάβη στο DNA τους με την έναρξη της χημειοθεραπείας.
Ο Καθηγητής Sherif El-Khamisy, επικεφαλής της έρευνας, δήλωσε: «Αν μπορούμε να βρούμε έναν τρόπο να επισκιάσουμε την επιδιόρθωση και την επισκευή στην εργαλειοθήκη του καρκίνου και να την καταστήσουμε λιγότερο αποτελεσματική, τότε μπορούμε να ανατρέψουμε την ισορροπία υπέρ του θανάτου των καρκινικών κυττάρων αντί για την επιβίωσή τους και συνεπώς να αποτρέψουμε την αντίσταση στη χημειοθεραπεία. «Έχουμε ανακαλύψει ότι η αντίσταση σε μια κοινή τάξη χημειοθεραπευτικών, που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του καρκίνου του παχέος εντέρου και του καρκίνου του μαστού, είναι συνάρτηση των αλλαγών στην ταχύτητα με την οποία οι παράγοντες επιδιόρθωσης του DNA ταξιδεύουν προς τις τοποθεσίες των διακοπών του DNA. “Οι ερευνητές μας ήταν σε θέση να προσδιορίσουν μια μεταβολή σε ένα συγκεκριμένο σήμα στις πρωτεΐνες που τυλίγουν τα DNA – που ονομάζεται ιστόνες – κατά τέτοιο τρόπο, που καθιστά την επισκευή πολύ ταχύτερη στα καρκινικά κύτταρα, αυξάνοντας την αντοχή τους στη θεραπεία.” Ο καθηγητής El-Khamisy, έχει ασχοληθεί με αυτήν την έρευνα τα τελευταία τέσσερα έτη.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν την Παρασκευή στο περιοδικό Nucleic Acids Research. «Η αλλαγή που εντοπίστηκε δεν είναι γενετική – αλλά επιγενετική», δήλωσε ο καθηγητής El-Khamisy. “Αυτό σημαίνει ότι οι ιστόνες διευθετούν και σημαδεύουν πρωτεΐνες όπως ο σκηνοθέτης μια ταινία. Το σενάριο της ταινίας παραμένει το ίδιο, αλλά ο σκηνοθέτης αλλάζει, και μπορεί να επιλέξει να εξαλειφθούν, να επιβραδυνθούν ή να επιταχυνθούν ορισμένες σκηνές ή διάλογοι, αλλάζοντας την ταινία για το καλύτερο – το θάνατο των καρκινικών κυττάρων – ή το χειρότερο -.την επιβίωση των καρκινικών κυττάρων». Και πρόσθεσε: “Η ομάδα ήταν σε θέση να αναστείλει τη δράση του ενζύμου που ελέγχει τη «σκηνή» εξασφαλίζοντας ότι η ταινία έχει πάντα αίσιο τέλος – αντιστρέφοντας την αντίσταση των καρκινικών κυττάρων. “Αυτό σημαίνει ότι οι ασθενείς που αναπτύσσουν αντίσταση σε ορισμένες κατηγορίες χημειοθεραπευτικών μπορούν να επωφεληθούν από φάρμακα που ρυθμίζουν τη σηματοδότηση των ιστονών, όπως οι αναστολείς της αποακετυλάσης ιστονών, μερικά από τα οποία έχουν ήδη εγκριθεί από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων. “Έχουμε επικεντρωθεί μόνο σε μία κατηγορία χημειοθεραπείας που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του καρκίνου του παχέος εντέρου και του καρκίνου του μαστού που ονομάζονται αναστολείς τοποϊσομεράσης Ι. Είναι πιθανό ότι ο ίδιος μηχανισμός ισχύει και για άλλες κατηγορίες χημειοθεραπευτικών.”