Εξατομικευμένες θεραπείες μπορεί ενδεχομένως να βελτιώσουν την έκβαση των ασθενών με καρκίνο του πνεύμονα με τον καλύτερο τρόπο.
Μια ομάδα επιστημόνων από το Baylor College of Medicine και το Πανεπιστήμιο του Τέξας ανέλυσε ένα τεράστιο όγκο μοριακών δεδομένων από ένα σύνολο πάνω από 1.000 περιστατικών μη μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα. Αυτό τους επέτρεψε να διακρίνουν τους καρκίνους σε διακριτούς υπότυπους, ο καθένας με το δικό του μοριακό προφίλ και πιθανώς διαφορετική ανταπόκριση στη θεραπεία. Τα αποτελέσματα εμφανίζονται στην ιατρική επιθεώρηση Oncogene. “Ο κόσμος θεωρεί τον καρκίνο του πνεύμονα ως μία ενιαία νόσο, όμως στην πραγματικότητα αποτελείται από διάφορους υπότυπους κυττάρων και κάθε υπότυπος μπορεί να ανταποκρίνεται διαφορετικά στη θεραπεία” σημειώνει ο κύριος συγγραφέας της μελέτης Dr.ChadCreighton, αναπληρωτής καθηγητής ιατρικής στο BaylorCollegeofMedicine. Με τη χρήση μοριακών δεδομένων – τα οποία δίνουν πληροφορίες στους επιστήμονες πχ για τα γονίδια και τις πρωτεΐνες που εκφράζονται από τον καρκίνο καθώς και τις αλλαγές στο DNA – επιχειρείται να δοθεί έμφαση σε διαφορετικούς υπότυπους ώστε να μορφοποιείται ένα πιο εκλεπτυσμένο σύστημα ταξινόμησης για τον μη-μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα. “Κάθε καρκίνος του πνεύμονα μπορεί να έχει πολύ διαφορετικό μοριακό προφίλ», είπε ο Creighton. “Κάποιος έχει ορισμένα γονίδια που ενεργοποιούνται και παράγουν ορισμένες πρωτεΐνες ενώ άλλος έχει διαφορετικά γονίδια που ενεργοποιούνται και εκφράζουν διαφορετικές πρωτεΐνες. Αυτό σημαίνει ότι ένας υπότυπος του καρκίνου μπορεί να είναι πιο ευάλωτος σε συγκεκριμένες θεραπείες, ενώ άλλος θα μπορούσε να είναι πιο πιθανό να ανταποκρίνεται σε άλλες θεραπείες “. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι όγκοι είναι πολύπλοκοι με περισσότερους από έναν τρόπους: λόγω της ποικιλομορφίας των αλλαγών που υφίστανται τα καρκινικά κύτταρα αλλά και λόγω της ποικιλίας των μη-καρκινικών κυττάρων που συμμετέχουν στο μικροπεριβάλλον του όγκου. “Ένα μεγάλο μέρος της μελέτης ήταν να προσπαθήσουμε να δώσουμε έμφαση στα μη-καρκινικά κύτταρα που περικλείονται στον όγκο», είπε ο Creighton. «Αυτά τα κύτταρα περιλαμβάνουν λεμφοκύτταρα – ένα είδος κυττάρων του ανοσοποιητικού που προσπαθούν να επιτεθούν στον καρκίνο. Μόνο συγκεκριμένοι υπότυποι καρκίνου του πνεύμονα επιδείχνουν πραγματικά έντονη διείσδυση λεμφοκυττάρων. Πολλοί καρκίνοι έχουν μάθει μερικά «κόλπα», έτσι μπορούν να ενεργοποιήσουν ή να απενεργοποιήσουν συγκεκριμένα γονίδια ή πρωτεΐνες που τους επιτρέπουν να αποφύγουν την ανοσολογική απόκριση.» Με αναλύσεις οι ερευνητές ταυτοποίησαν ειδικά υποσύνολα καρκινικών κυττάρων που μπορεί να ανταποκρίνονται περισσότερο στην ανοσοθεραπεία – θεραπεία δηλαδή μέσω της ενίσχυσης της φυσικής άμυνας του οργανισμού για την καταπολέμηση του καρκίνου.