Ογκολογία

Νέα επιστημονική προσέγγιση για τη στόχευση καρκινικών κυττάρων

Νέα επιστημονική προσέγγιση για τη στόχευση καρκινικών κυττάρων
της Γεωργίας Αθ. Σκιτζή Μια ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, Riverside, έχει καταλήξει σε μια νέα προσέγγιση στοχεύοντας σε καρκινικά κύτταρα που παρακάμπτει μια πρόκληση που αντιμετωπίζουν τα διαθέσιμα φάρμακα κατά του καρκίνου. Ένας στόχος κατά του καρκίνου είναι συχνά μια παρωχημένη πρωτεΐνη που σηματοδοτεί τα καρκινικά κύτταρα να πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα και να εισβάλλουν σε […]

της Γεωργίας Αθ. Σκιτζή

Μια ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, Riverside, έχει καταλήξει σε μια νέα προσέγγιση στοχεύοντας σε καρκινικά κύτταρα που παρακάμπτει μια πρόκληση που αντιμετωπίζουν τα διαθέσιμα φάρμακα κατά του καρκίνου. Ένας στόχος κατά του καρκίνου είναι συχνά μια παρωχημένη πρωτεΐνη που σηματοδοτεί τα καρκινικά κύτταρα να πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα και να εισβάλλουν σε όργανα. Σύγχρονα φάρμακα για τον καρκίνο έχει αποδειχθεί ότι δουλεύουν με το χτύπημα ενός στενού δεσμού μεταξύ του φαρμάκου και ενός συγκεκριμένου αμινοξέος που ονομάζεται κυστεΐνη, ένα από τα 20 φυσικά αμινοξέα που αποτελούν τις πρωτεΐνες μας. Η κυστεΐνη είναι μοναδική στο ότι μπορεί να αντιδράσει με συγκεκριμένες οργανικές λειτουργικές ομάδες για να σχηματίσει ισχυρό μοριακό δεσμό.

Μόνο μερικά νέα φάρμακα για τον καρκίνο που στοχεύουν στην κυστεΐνη έχουν εγκριθεί πρόσφατα από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA). Μια πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι ερευνητές του καρκίνου είναι ότι η κυστεΐνη σπανίως απαντάται σε θέσεις δέσμευσης για τους στόχους για τον καρκίνο, περιορίζοντας την εφαρμογή αυτής της προσέγγισης σε λίγους μόνο στόχους φαρμάκων.

Η ερευνητική ομάδα του UC Riverside έχει πλέον αντιμετωπίσει αυτή την πρόκληση διερευνώντας την ανάπτυξη φαρμάκων που στοχεύουν άλλα δυνητικά αντιδραστικά αμινοξέα, όπως η λυσίνη, η τυροσίνη ή η ιστιδίνη, τα οποία εμφανίζονται συχνότερα στο σημείο δέσμευσης του στόχου. Οι ερευνητές αντιμετώπισαν επίσης μια άλλη πρόκληση: Ο στόχος που χρησιμοποίησαν για την απόδειξη της έννοιας ήταν μια αλληλεπίδραση πρωτεΐνης-πρωτεΐνης, ή PPI, στόχος. Οι PPI αντιπροσωπεύουν μια μεγάλη κατηγορία πιθανών θεραπευτικών στόχων για τους οποίους είναι ιδιαίτερα δύσκολη η σχεδίαση αποτελεσματικών φαρμάκων. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι PPI δεν διαθέτουν έναν καλά καθορισμένο και βαθιά δεσμευτικό θύλακα επί του οποίου τα φάρμακα μπορούν να σχεδιαστούν ώστε να δεσμεύονται στενά.

“Μέχρι σήμερα, υπάρχει μόνο ένα φάρμακο που έχει εγκριθεί από τον FDA, το οποίο σχεδιάστηκε για να ανταγωνιστεί – ή να εμποδίσει – έναν στόχο του PPI”, δήλωσε ο Maurizio Pellecchia, καθηγητής βιοϊατρικών επιστημών στη Σχολή Ιατρικής, που ηγήθηκε της έρευνας. Οι προσεγγίσεις μας παρέχουν νέες και αποτελεσματικές κατευθύνσεις για την παραγωγή ισχυρών και εκλεκτικών ανταγωνιστών της ΡΡΙ με το σχεδιασμό φαρμάκων που μπορούν να αντιδράσουν με υπολείμματα λυσίνης, τυροσίνης ή ιστιδίνης που είναι πανταχού παρόν σε διεπαφές δέσμευσης των ΡΡΙ ».