Ερευνητές στο UT Southwestern Medical Center, Τέξας, βρήκαν ότι διαλείπουσα νηστεία αναστέλλει την ανάπτυξη και την εξέλιξη του πιο κοινού τύπου λευχαιμίας της παιδικής ηλικίας. Αυτή η στρατηγική δεν ήταν αποτελεσματική, ωστόσο, σε έναν άλλο τύπο αιματολογικής κακοήθειας που εμφανίζεται συνήθως τους ενήλικες.
«Αυτή η μελέτη – χρησιμοποιώντας μοντέλα ποντικών – δείχνει ότι η επίδραση της νηστείας επί των αιματολογικών καρκίνων εξαρτάται από τον τύπο της κακοήθειας και παρέχει μια πλατφόρμα για τον εντοπισμό νέων στόχων για θεραπείες λευχαιμίας,” ανέφερε ο Δρ Chengcheng “Alec” Zhang, Αναπληρωτής Καθηγητής Φυσιολογίας στο UT Southwestern Medical Center, και κύριος συγγραφέας της μελέτης, που δημοσιεύθηκε στο Nature Medicine . «Εντοπίσαμε επίσης ένα μηχανισμό που ευθύνεται για τη διαφορετική ανταπόκριση στη νηστεία”, πρόσθεσε.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η νηστεία αναστέλλει την έναρξη και αντιστρέφει την εξέλιξη των δύο υποτύπων οξείας λεμφοβλαστικής λευχαιμίας (ALL) από Β-κύτταρα (Β-ALL) και Τ-κύτταρα (Τ-ALL). Η ίδια μέθοδος δεν απέδωσε στην οξεία μυελοειδή λευχαιμία (AML), ο τύπος που είναι πιο κοινός στους ενήλικες.
Οι λευχαιμίες εμφανίζονται με μέση συχνότητα 5/100,000 άτομα ανά χρόνο. Κατά μείζονα λόγο οι λευχαιμίες οφείλονται σε υπέρμετρη ενεργοποίηση γονιδίων που προάγουν τον κυτταρικό πολλαπλασιασμό ή γονιδίων που αναστέλλουν την απόπτωση (προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος). Η ενεργοποίηση των γονιδίων είναι απότοκη χρωμοσωμικών μεταθέσεων, που οδηγούν στην δημιουργία υβριδικών γονιδίων με ανώμαλη/υπέρμετρη έκφραση που οδηγεί στην λευχαιμογένεση, ή μεταλλάξεων σε γονίδια που είναι κρίσιμα για τον πολλαπλασιασμό/διαφοροποίηση της κοκκιώδους σειράς. Η ALL, ο πιο κοινός τύπος λευχαιμίας των παιδιών, μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία.
Οι τρέχουσες θεραπείες είναι αποτελεσματικές περίπου στο 90 % στα παιδιά, αλλά πολύ λιγότερο συχνά σε ενήλικες, δήλωσε ο Zhang. Τόσο στην ALL όσο και στην AML, τα καρκινικά κύτταρα παραμένουν άωρα αλλά πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα. Αυτά τα κύτταρα μετατοπίζουν τα υγιή κύτταρα του αίματος, οδηγώντας σε αναιμία και ευπάθεια σε λοίμωξη. Μπορούν επίσης να διεισδύσουν στους ιστούς. Οι ερευνητές δημιούργησαν διάφορα μοντέλα οξείας λευχαιμίας σε ποντικούς και δοκίμασαν διάφορες περιοριστικές διατροφικές προσεγγίσεις. Χρησιμοποίησαν πράσινες ή κίτρινες πρωτεΐνες φθορισμού για να σηματοδοτήσουν τα καρκινικά κύτταρα ώστε να μπορούν να τα εντοπίσουν και να καθορίσουν εάν τα επίπεδά τους αυξήθηκαν ή μειώθηκαν σε ανταπόκριση στη θεραπεία νηστείας, εξήγησε ο Zhang.