Μια σημαντική ανακάλυψη δίνει το πράσινο φως σε μια πιθανή θεραπεία κατά της λευχαιμίας, βάσει της οποίας τα λευχαιμικά κύτταρα μπορούν να αλληλοκαταστρέφονται.
Συγκεκριμένα, επιστήμονες από το Ερευνητικό Ίδρυμα Scripps (TSRI) έχουν βρει έναν τρόπο να μετατρέψουν τα λευχαιμικά κύτταρα σε κύτταρα του ανοσοποιητικού λευχαιμικά ικανά να καταστρέφουν τα λευχαιμικά κύτταρα. Το εύρημα έκπληξη θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια ισχυρή νέα θεραπεία για τη λευχαιμία και πιθανώς άλλων καρκίνων.
«Είναι μια εντελώς νέα προσέγγιση για τον καρκίνο, και δουλεύουμε για να το δοκιμάσουμε σε ανθρώπους ασθενείς, το συντομότερο δυνατόν», δήλωσε ο ανώτερος ερευνητής Richard A. Λέρνερ, καθηγητής και η Lita Annenberg Hazen καθηγήτρια Ανοσοχημείας στο TSRI.
Τα ευρήματα, που δημοσιεύονται αυτή την εβδομάδα στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, προκύπτουν από την ανακάλυψη ενός σπάνιου ανθρώπινου αντισώματος.
Το εργαστήριο του Lerner πρωτοστάτησε ώστε να παράγουν πολύ μεγάλες βιβλιοθήκες αντισωμάτων (μόρια του ανοσοποιητικού συστήματος), χρησιμοποιώντας τη δύναμη των μεγάλων αριθμών ώστε να ανακαλυφθούν θεραπευτικά αντισώματα που δεσμεύονται σε ένα επιθυμητό στόχο.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων, ο Lerner και η ομάδα του κατάφεραν τον προσδιορισμό ενός αριθμού αντισωμάτων που ενεργοποιούν τους υποδοχείς κυττάρων μυελού. Κατά τη διαδικασία, οι επιστήμονες απαρατήρησαν ότι ορισμένα από αυτά τα αντισώματα έχουν απροσδόκητες επιπτώσεις στα κύτταρα του μυελού, προκαλώντας τα να ωριμάσουν σε ριζικά διαφορετικούς τύπους κυττάρων, όπως νευρικά κύτταρα.
Ενώ το γιατί αυτό που συμβαίνει είναι ένα ανεπίλυτο ζήτημα, η ανακάλυψη οδήγησε την ομάδα του να αναρωτιέται αν θα μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιούν τη μέθοδο για να μετατρέψουν τα καρκινικά κύτταρα του μυελού (λευχαιμικά κύτταρα) σε μη-καρκινικά κύτταρα.
Ο Lerner και η ομάδα του εξέτασαν 20 αντισώματα που ενεργοποιούνται έναντι της οξείας μυελοειδούς λευχαιμίας. Ένα από αυτά τα αντισώματα αποδείχθηκε ότι έχει μια εξαιρετική επίδραση στην οξεία μυελοειδή λευχαιμία.
Όταν το αντίσωμα εφαρμόστηκε σε υγιή κύτταρα του μυελού, προκάλεσε την ωρίμανση τους σε κύτταρα του αίματος των αιμοπεταλίων. Ωστόσο, όταν το αντίσωμα εφαρμόσθηκε σε οξεία μυελογενή λευχαιμικά κύτταρα, αυτό μεταβλήθηκε σε πολύ διαφορετικά κύτταρα τα γνωστά ως δενδριτικά κύτταρα, κύτταρα – κλειδί στο ανοσοποιητικό σύστημα.
Από μόνη της, αυτή θα μπορούσε να είναι μια πολύτιμη θεραπευτική στρατηγική, αλλά δεν ήταν το τέλος της ιστορίας. Η ομάδα Λέρνερ διαπίστωσε ότι, τα επαγόμενα δενδριτικά κύτταρα μπορούν να αναπτυχθούν περαιτέρω, σε κύτταρα που έμοιαζαν πολύ με τα κύτταρα «φυσικοί φονείς» (ΝΚ).
Τα ΝΚ κύτταρα αντιπροσωπεύουν μία από τις δυνάμεις ταχείας αντίδρασης του ανοσοποιητικού συστήματος. Μπορούν να είναι αποτελεσματικά ενάντια στους ιούς και τα βακτήρια –αλλά και καρκινικά κύτταρα- έστω και χωρίς προηγούμενη έκθεση σε αυτά.
Δεν έχουν ειδικούς υποδοχείς για την αναγνώριση μεμονωμένων στόχων, όπως κάνουν τα Τ-κύτταρα, αλλά αντ ‘αυτού είναι ικανά να ανιχνεύουν, κατά γενικό τρόπο, όταν ένα κοντινό κύτταρο είναι μολυσμένο ή καρκινικό.