Ομάδα επιστημόνων εντόπισε έναν αλγόριθμο που μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της θεραπείας για ορισμένους ασθενείς με νευροβλάστωμα ενδιάμεσου κινδύνου, διατηρώντας παράλληλα την καλή κλινική έκβαση του ασθενούς.
Σύμφωνα με την επικεφαλής ερευνήτρια Clare Twist, MD, από το Roswell Park Comprehensive Cancer Center, τα ευρήματα της μελέτης είναι ιδιαίτερα σημαντικά επειδή υποδηλώνουν ότι πολλά βρέφη και μικρά παιδιά με αυτή την ασθένεια μπορεί να απαλλαγούν από τις δυσάρεστες παρενέργειες της παρατεταμένης θεραπείας.
Τι είναι το νευροβλάστωμα
Όπως εξηγούν οι επιστήμονες, το νευροβλάστωμα είναι ο συνηθέστερος κακοήθης κακοήθης στερεός όγκος της παιδικής ηλικίας. Αφορά κυρίως βρέφη και παιδιά ηλικίας έως 5 ετών αλλά μπορεί να εμφανιστεί σε μεγαλύτερα παιδιά και νέους ενήλικες.
Η νόσος ταξινομείται ως υψηλού κινδύνου ή μη υψηλού κινδύνου με βάση την ηλικία του ασθενούς στη διάγνωση, την έκταση της και τα ιδιαίτερα γενετικά χαρακτηριστικά των κυττάρων του όγκου.
Η θεραπεία του νευροβλαστώματος υψηλού κινδύνου περιλαμβάνει πολύ εντατική θεραπεία, αλλά για ασθενείς με νευροβλάστωμα μη υψηλού κινδύνου, πρόσφατες κλινικές δοκιμές έχουν δείξει ότι η θεραπεία συχνά μπορεί να μειωθεί λόγω των γενικά εξαιρετικών προγνωστικών για αυτούς τους ασθενείς.
Η προοπτική μελέτη φάσης ΙΙΙ συμπεριέλαβε 404 παιδιά σε τρεις ομάδες σε όλη τη Βόρεια Αμερική με ενδιάμεσο κίνδυνο νευροβλαστώματος. Οι ερευνητές ανέπτυξαν και στη συνέχεια εξέτασαν έναν αλγόριθμο βασισμένο στη βιολογία του όγκου και την αναμενόμενη απόκριση στη θεραπεία και σχεδίασαν να μειώσουν τη θεραπεία για τους ασθενείς χωρίς να διακυβεύονται τα ποσοστά συνολικής επιβίωσης. Επικεντρώθηκαν σε ασθενείς των οποίων η ασθένεια προσδιορίστηκε ότι έχουν ευνοϊκά κλινικά και βιολογικά χαρακτηριστικά.
Όπως εξηγεί η Δρ Clare Twist, καθηγήτρια Ογκολογίας και διευθύντρια Παιδιατρικής Πειραματικής Θεραπευτικής στο Τμήμα Παιδιατρικής Ογκολογίας στο Roswell Park, προκειμένου να εντοπιστούν υποομάδες ασθενών για τους οποίους θεωρήθηκε ασφαλής η μείωση της θεραπείας, εξέτασαν τους όγκους των ασθενών για συγκεκριμένες γενετικές αλλοιώσεις που μερικές φορές υπάρχουν σε κύτταρα νευροβλαστώματος που προβλέπουν ποιοι όγκοι διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο επανεμφάνισης. Από την εξέταση αυτή διαπίστωσαν ότι θα μπορούσαν να μειώσουν τη θεραπεία είτε του συνολικού αριθμού κύκλων χημειοθεραπείας που χορηγήθηκε είτε μείωσης της έκτασης της χειρουργικής επέμβασης που απαιτήθηκε, σε μερικές περιπτώσεις εξαλείφοντας την ανάγκη για χειρουργική αφαίρεση του πρωτοπαθούς όγκου.