Ο υδράργυρος χρησιμοποιείται στην οδοντιατρική σχεδόν έναν αιώνα, ωστόσο ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προειδοποιεί πως τα ασημένια σφραγίσματα είναι η μεγαλύτερη πηγή ρύπανσης και μόλυνσης.
Παλαιότερες έρευνες είχαν δείξει πως τα οδοντικά αμαλγάματα, όπως είναι η επιστημονική ονομασία για τα ασημένια σφραγίσματα, δεν ενέχουν κινδύνους για την υγεία εκτός από τον κίνδυνο αλλεργικών αντιδράσεων. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο, έχει αποδειχθεί πως ο υδράργυρος μπορεί να έχει νευροτοξικές επιπτώσεις στο νευρικό σύστημα παιδιών και εμβρύων. Επιπλέον, σημειώνεται πως την ώρα της τοποθέτησης και της αφαίρεσης των σφραγισμάτων από αμάλγαμα, απελευθερώνονται ατμοί υδραργύρου, που απορροφούνται μέσω της εισπνοής από τους πνεύμονες. Η εισπνοή πολύ υψηλών συγκεντρώσεων υδραργύρου μπορεί να προκαλέσει βρογχίτιδα και πνευμονία και να επηρεάσει το κεντρικό σύστημα.
«Η μακροπρόθεσμη έκθεση», αναφέρουν οι επιτροπές, «μπορεί να επηρεάσει τα νεφρά και το εσωτερικό του στόματος», προειδοποιώντας πως οι οδοντίατροι είναι οι περισσότερο εκτεθειμένοι στον υδράργυρο. Διευκρινίζουν ωστόσο πως «η ποσότητα που απελευθερώνεται από τα οδοντικά αμαλγάματα είναι πολύ χαμηλότερη από τα επιτρεπόμενα όρια έκθεσης στους χώρους εργασίας».
Κάποιες έρευνες έχουν συσχετίσει τον υδράργυρο που περιέχουν τα οδοντικά αμαλγάματα με υπέρταση, στειρότητα, κόπωση, διαταραχές του κεντρικού νευρικού συστήματος, Αλτσχάιμερ, ακόμα και σκλήρυνση κατά πλάκας.
Η Νορβηγία και η Δανία έχουν ήδη απαγορεύσει τη χρήση των ασημένιων σφραγισμάτων, η Φινλανδία και η Ιαπωνία έχουν επιβάλει σημαντικούς περιορισμούς, ενώ η Σουηδία έχει μειώσει τη χρήση του την τελευταία δεκαετία κατά 90%. Παγκοσμίως υπολογίζεται πως πάνω από 180 εκατομμύρια άτομα έχουν σφραγίσματα και πως σχεδόν 1,4 δισεκατομμύρια δόντια έχουν «επισκευαστεί» με υδράργυρο.
