Η τερηδόνα προσβάλλει τα άτομα σε ποσοστό μέχρι και 95% και η εμφάνιση της συνδέεται με το επίπεδο πολιτισμού και διατροφικών συνηθειών .
Η κατανάλωση ζάχαρης , κατεργασμένων τροφών, έτοιμων τροφών και αλκοολούχων ποτών , συμβάλλουν στην δημιουργία της τερηδόνας . Η ανάπτυξη της τερηδόνας απαιτεί τη συμμετοχή τριών ομάδων παραγόντων : 1. Των υδατανθράκων , των μικροβίων , του δοντιού. Η συμμετοχή των παραγόντων αυτών διαφέρει από άτομο σε άτομο. Τα μικρόβια που φυσιολογικά διαβιούν στην στοματική κοιλότητα προσλαμβάνουν τους ζυμώσιμούς υδατάνθρακές (άμυλο , ζαχαρόζη , γλυκόζη ) των τροφών και τους μεταβολίζουν παράγοντας οργανικά οξέα. Τα οξέα αυτά έχουν την ικανότητα να απεσβεστιώνουν την αδαμάντινη και την οδοντίνη του δοντιού καταστρέφοντας το δόντι και δημιουργώντας μια κοιλότητα. Αν η κοιλότητα αυτή δεν καθαριστεί και φτάσει στο νεύρο του δοντιού και να έντονο πόνο και η ανάγκη ενδοδοντικής θεραπείας(απονεύρωση) Σχετικά με τους υδατάνθρακες, βλαπτική επίδραση έχει η συχνότητα λήψης , η ικανότητα προσκόλλησης στην επιφάνεια του δοντιού (οι κοιλλώδεις τρόφες ΄ποως σοκόλατες και καραμέλες προσκολλούνται) και η φυσική σύσταση (η στερεά τροφή εμφανίζει μεγαλύτερη βλαπτική επίδραση ) Τα μικρόβια εξασκούν την δράση τους μέσω της οδοντικής πλάκας μικροβιακής μάζας που προσκολλάται και αναπτύσσεται πάνω στην οδοντική επιφάνεια σε περιοχές που δεν καθαρίζονται.
Σε σχέση με τις συνθήκες της στοματικής κοιλότητας βασικό ρόλο παίζει η σύσταση του σάλιου Η άφθονη έκρκρισή σάλιου μπορεί να ουδετεροποιήσει τα οξέα , ενώ αντίθετα η μειωμένη έκκριση όπως σε περιπτώσεις λήψεις φαρμάκων μπορεί αν οδηγήσει σε έντονη τερηδόνα .
