Ο ομαλός λειχήνας είναι ένα σύνηθες χρόνιο αυτοάνοσο νόσημα του δέρματος και των βλεννογόνων με διαρκείς υφέσεις και εξάρσεις., που επηρεάζει το εσωτερικό του στόματος
Κλινικά, ο ομαλός λειχήνας εμφανίζει διάφορες μορφές (π.χ πομφολυγώδης, ατροφική, υπερτροφική, μελαγχρωματική), όμως οι κυριότερες είναι η δικτυωτή και η ελκωτική μορφή.
Προσβάλλει συχνά το στοματικό βλεννογόνο, ακόμη και χωρίς να αναπτύσσονται απαραίτητα δερματικές βλάβες. Παρατηρείται συνηθέστερα σε γυναίκες άνω των 50 ετών και αναπτύσσεται κυρίως αμφοτερόπλευρα στις παρειές, σε ποσοστό που αγγίζει το 80% και ακολουθούν η γλώσσα και τα χείλη.
Στη δικτυωτή μορφή, που συνήθως δεν προκαλεί συμπτώματα, παρατηρούνται βλατίδες, δηλαδή μικρές λευκές περιοχές του στόματος, οι οποίες δεν αποκολλώνται και σχηματίζουν χαρακτηριστικό δίκτυο γραμμώσεων.
Η ελκωτική μορφή χαρακτηρίζεται από επώδυνες ελκώσεις (πληγές), ποικίλου μεγέθους και σχήματος, στην περιφέρεια των οποίων παρατηρούνται συνήθως οι χαρακτηριστικές γραμμοειδείς βλατίδες της νόσου. Οι ασθενείς με ελκωτικό ομαλό λειχήνα συνήθως παραπονούνται για έντονο πόνο που προκαλεί δυσφαγία και επηρεάζει την ποιότητα της ζωής τους. Επίσης, σε ορισμένες περιπτώσεις ο λειχήνας μπορεί να εντοπίζεται στα ούλα με τη μορφή της αποφλοιοτικής ουλίτιδας.
Τότε, τα ούλα γίνονται εξέρυθρα και συχνά επώδυνα χωρίς όμως αυτό να μπορεί να αποδοθεί σε πλημμελή στοματική υγιεινή και στην παρουσία οδοντικής μικροβιακής πλάκας.
Επίσης, έχει παρατηρηθεί ότι ο ομαλός λειχήνας συνυπάρχει συχνά με άλλες παθήσεις, όπως είναι η κίρρωση του ήπατος, η ηπατίτιδα C, η μυασθένεια Gravis, το θύμωμα και η ελκώδης κολίτιδα.
Μάλιστα, το 50% των περιπτώσεων ομαλού λειχήνα εμπλέκεται με είδη μυκήτων Candida πιθανά ως αποτέλεσμα της κορτιζονοθεραπείας που λαμβάνουν οι ασθενείς.