Με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο περιγράφει ο Λάκης Γαβαλάς τις συνθήκες ζωής του μέσα στην φυλακή, τις γνωριμίες του εκεί, αλλά και το παράπονο για την αντιμετώπιση που είχε από την Δικαιοσύνη.
«Κανένα κατσαριδοκτόνο δεν σκοτώνει τις κατσαρίδες, γιατί αυτές δεν είχαν ποτέ τόσο καλή παρέα σαν τη δική µου. Οι καλύτεροί µου φίλοι είναι τώρα οι κατσαρίδες και οι κατσαρίδοι» λέει ο γνωστός επιχειρηματίας σε συνέντευξη που έδωσε στο Koolnews.gr
Τον ρωτάω για αυτό που πιστεύει ο πιο πολύς κόσμος ότι παρά την οικονοµική του καταστροφή και τον εγκλεισµό του, ο ίδιος, όπως και άλλοι µεγάλοι επιχειρηµατίες που βρίσκονται στη θέση του, είναι αποκατεστηµένος, µε χρήµατα σε τραπεζικούς λογαριασµούς του εξωτερικού. Γελάει κοιτώντας και βάζοντας κι εµένα να κοιτάξω καλύτερα το γραφείο της φυλακής που καθόµαστε. «Προκαλώ τον οιονδήποτε να βρει αυτόν το λογαριασµό. ∆εν υπάρχει κάτι τέτοιο. Αν όντως είχα βγάλει χρήµατα στο εξωτερικό θα είχα πληρώσει µε αυτά το χρέος µου και δεν θα βρισκόµουν έγκλειστος εγώ και η αδελφή µου η Νότα, που βρίσκεται επίσης στη φυλακή χωρίς να φταίει, ενώ είναι µητέρα µικρών παιδιών που τη χρειάζονται», λέει ο Λάκης Γαβαλάς.
«Ασχολούµαι εντατικά µε την καθαριότητα του κελιού µου, όπως άλλωστε έκανα κάθε µέρα µε το χώρο µου και πριν τον εγκλεισµό µου. Θα ήθελα να φροντίζω το σώµα µου και την υγεία µου όπως πριν, όµως αυτό δεν είναι δυνατό, κάνω όµως ό,τι µπορώ. Με ανησυχεί η κατάσταση της υγείας µου. Εδώ δεν υπάρχει καµία υγειονοµική περίθαλψη και οι συνθήκες υγιεινής είναι πολύ κακές. Γυµνάζοµαι στο προαύλιο, ασχολούµαι µε τα βιβλία µου και το βασικό προνόµιό µου είναι ότι µία φορά την εβδοµάδα επισκέπτοµαι τον ψυχολόγο της φυλακής…» μας λέει σκιαγραφώντας την καθημερινότητά του πίσω από τα σίδερα της φυλακής.
«Θα προτιµούσα να µου είχε στείλει ο Θεός µια µεγάλη αρρώστια και να έφευγα έτσι. Εάν το κράτος και η δικαιοσύνη επιµείνουν ότι είµαι φοροφυγάς και όχι φοροοφειλέτης, καθώς είµαι ήδη έγκλειστος εννιά µήνες και προβλέπεται να παραµείνω εδώ για άλλους τέσσερις ακόµη στην καλύτερη των περιπτώσεων, αυτό που θα ήταν ιδανικό για µένα θα ήταν να µε πάνε σε κάποιο σωφρονιστικό κατάστηµα όπως οι αγροτικές φυλακές, προκειµένου να ζήσω τη δύση µου µε αξιοπρέπεια και να φύγει η ταπείνωση από επάνω µου», λέει με παράπονο για τον τρόπο που τον αντιμετώπισε η Δικαιοσύνη.
