Ερευνητές έκαναν μια πρωτοποριακή ανακάλυψη που σχετίζεται με τη νόσο του Αλτσχάιμερ, χάρη σε έναν ανώνυμο Κολομβιανό ασθενή από μια οικογένεια γνωστή για την ευαισθησία του στην πάθηση. Συνήθως, τα μέλη αυτής της οικογένειας αρχίζουν να εμφανίζουν σημάδια Αλτσχάιμερ στα 40 τους, εξελίσσοντας γρήγορα σε άνοια και θάνατο στα 60 τους. Ωστόσο, αυτός ο συγκεκριμένος ασθενής αψήφησε τις προσδοκίες και δεν παρουσίασε γνωστική έκπτωση μέχρι την ηλικία των 67 ετών. Παρόλο που τελικά διαγνώστηκε με ήπια γνωστική εξασθένηση στα 70, απεικονιστικές σαρώσεις που έγιναν στα 73 αποκάλυψαν την παρουσία των πλακών αμυλοειδούς και τα μπερδέματα ταυ χαρακτηριστικών του Αλτσχάιμερ.
Έρευνα για τη νόσο του Αλτσχάιμερ
Περαιτέρω έρευνα μετά τον θάνατό του αποκάλυψε ότι ο ασθενής έφερε μια συγκεκριμένη μετάλλαξη σε ένα γονίδιο που είναι υπεύθυνο για τη ρύθμιση της ρελίνης, μιας πρωτεΐνης ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη των εγκεφαλικών κυττάρων. Η μετάλλαξη ενίσχυσε τη λειτουργία της ρελίνης, η οποία φυσικά εμποδίζει τη διαδικασία που προκαλεί τη συσσώρευση των πρωτεϊνών ταυ σε μπερδέματα, εμποδίζοντας έτσι τη λειτουργία του εγκεφάλου. Αυτή η μετάλλαξη κέρδους-λειτουργίας φάνηκε να έχει μειώσει τη συσσώρευση μπερδέματος ταυ στον ενδορινικό φλοιό του ασθενούς, μια περιοχή του εγκεφάλου ζωτικής σημασίας για τη μνήμη και τη μάθηση. Η ταυτοποίηση αυτού του προστατευτικού γονιδίου ρεελίνης και της στοχευμένης περιοχής του εγκεφάλου του παρουσιάζει μια πολλά υποσχόμενη οδό στη μάχη κατά του Αλτσχάιμερ, συμπληρώνοντας τις τρέχουσες προσπάθειες που επικεντρώνονται στην πρόληψη των πλακών πρωτεΐνης βήτα αμυλοειδούς.
Αυτό το πρωτοποριακό εύρημα βασίζεται στη συνεχιζόμενη έρευνα μιας κολομβιανής οικογένειας 6.000 ατόμων με μια γενετική παραλλαγή γνωστή ως μετάλλαξη «Paisa», η οποία αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο πρώιμης έναρξης του Αλτσχάιμερ. Το 2019, μια άλλη προστατευτική γενετική μετάλλαξη ανακαλύφθηκε σε μια γυναίκα από την ίδια οικογένεια που παρέμεινε ανέπαφη μέχρι τα 70 της. Έφερε δύο αντίγραφα μιας παραλλαγής γνωστής ως APOE3-Christchurch, η οποία επίσης αναστέλλει την ανάπτυξη μπερδέματος ταυ. Η πρόσφατα εντοπισμένη μετάλλαξη ρεελίνης αντιπροσωπεύει τον δεύτερο σημαντικό προστατευτικό παράγοντα σε αυτήν την οικογένεια που σχετίζεται με πρώιμη έναρξη του Αλτσχάιμερ.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η ίδια η ρελίνη θα μπορούσε ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί ως θεραπεία για να μπλοκάρει ένα από τα μονοπάτια μέσω των οποίων εξελίσσεται η νόσος του Αλτσχάιμερ. Με τη χορήγηση περισσότερης ρελίνης, ο στόχος είναι να εξουδετερωθεί η συσσώρευση μπερδέματος ταυ. Τα ευρήματα υπογραμμίζουν τη σημασία της μελέτης του tau ως παράγοντα που συμβάλλει στη νόσο του Αλτσχάιμερ, καθώς συνδέεται στενά με την εκδήλωση και το χρόνο των συμπτωμάτων. Η στόχευση του tau για θεραπεία και η τροποποίηση της επιβάρυνσης του tau θα μπορούσαν να προσφέρουν μια πολλά υποσχόμενη προσέγγιση για την καταπολέμηση της νόσου.
Αυτή η σημαντική ανακάλυψη όχι μόνο ρίχνει φως σε πιθανές θεραπευτικές στρατηγικές, αλλά υπογραμμίζει επίσης τη σημασία της κατανόησης των γενετικών παραγόντων που εμπλέκονται στη νόσο του Αλτσχάιμερ. Αποκαλύπτοντας τους μηχανισμούς και τις προστατευτικές μεταλλάξεις που σχετίζονται με τη νόσο, οι ερευνητές μας φέρνουν πιο κοντά στο ξεκλείδωμα νέων θεραπειών και ενδεχομένως στην πρόληψη ή τον μετριασμό των καταστροφικών επιπτώσεων του Αλτσχάιμερ.