Μια νέα μελέτη του Yale μπόρεσε να καταγράψει την εκπληκτικά διαδεδομένη νευρωνική απόκριση σε πολλαπλές περιοχές του εγκεφάλου όταν τα μάτια δύο ατόμων συναντώνται και συμβαίνει η κοινωνική αλληλεπίδραση με το βλέμμα, όπως αναφέρουν οι ερευνητές στις 10 Μαΐου στο περιοδικό Neuron. “Υπάρχουν ισχυρά ισχυρά σήματα στον εγκέφαλο που είναι υπογραφές μιας διαδραστικής κοινωνικής ματιάς”, είπε ο Steve Chang του Yale, αναπληρωτής καθηγητής ψυχολογίας και νευροεπιστήμης, μέλος του Ινστιτούτου Wu-Tsai και του Ινστιτούτου Kavli για τη Νευροεπιστήμη και ο ανώτερος συγγραφέας της μελέτης. Το φαινόμενο της εξαγωγής νοήματος στο βλέμμα μεταξύ δύο ανθρώπων έχει τεκμηριωθεί στην τέχνη και τη λογοτεχνία εδώ και χιλιετίες, αλλά οι επιστήμονες δυσκολεύτηκαν να ανακαλύψουν πώς ο εγκέφαλος καταφέρνει ένα τόσο λεπτό επίτευγμα. Έχουν μελετήσει εκτενώς τη νευροβιολογία της κοινωνικής αντίληψης, συνήθως δίνοντας σαρώσεις εγκεφάλου σε άτομα καθώς παρουσιάζονται με συγκεκριμένες στατικές εικόνες, όπως θυμωμένα ή χαρούμενα πρόσωπα ή άμεσα ή αποτρεπτικά βλέμματα.
Ωστόσο, οι αλληλεπιδράσεις δύο μεμονωμένων μυαλών καθώς εξάγουν δυναμικά και αμοιβαία πληροφορίες ο ένας από τα μάτια του άλλου είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Το εργαστήριο του Τσανγκ ξεπέρασε αυτό το εμπόδιο παρακολουθώντας την εγκεφαλική δραστηριότητα των πιθήκων ενώ ταυτόχρονα παρακολουθούσε τις θέσεις των ματιών δύο ζώων. Αυτό τους επέτρεψε να καταγράψουν μια μεγάλη σειρά νευρώνων καθώς τα ζώα κοιτούσαν αυθόρμητα το ένα το άλλο. “Επιπλέκονταν αυθόρμητα σε κοινωνικές αλληλεπιδράσεις ενώ εξετάζαμε τη νευρική πυροδότηση”, είπε ο Τσανγκ. “Το σημαντικό είναι ότι δεν επιβάλλαμε κανένα καθήκον, επομένως ήταν στο χέρι τους να αποφασίσουν πώς και πότε θα αλληλεπιδράσουν”. Διαπίστωσαν ότι συγκεκριμένα σύνολα κοινωνικά συντονισμένων νευρώνων εκτοξεύονταν σε πολλές περιοχές του εγκεφάλου σε διαφορετικές χρονικές στιγμές κατά τη διάρκεια της αμοιβαίας οπτικής επαφής.
Για παράδειγμα, ένα σύνολο νευρώνων πυροδοτήθηκε όταν το ένα άτομο ξεκίνησε την αμοιβαία οπτική επαφή, αλλά όχι όταν το άτομο αυτό ακολουθούσε το βλέμμα του άλλου. Ένα άλλο σύνολο νευρώνων ήταν ενεργό όταν οι πίθηκοι ήταν στη διαδικασία να αποφασίσουν εάν θα ολοκληρώσουν την αμοιβαία οπτική επαφή που είχε ξεκινήσει ο άλλος. Και είναι ενδιαφέρον ότι, όταν κολλούσαν ένα βλέμμα σε ένα άλλο άτομο, ορισμένοι νευρώνες σημείωσαν την απόσταση σε σχέση με τα μάτια του άλλου, αλλά όταν λάμβαναν ένα βλέμμα, ένα άλλο σύνολο νευρώνων σηματοδοτούσε πόσο κοντά ήταν το άλλο άτομο. Οι περιοχές του εγκεφάλου στις οποίες έλαβε χώρα η νευρωνική ενεργοποίηση παρείχαν υποδείξεις για το πώς ο εγκέφαλος αξιολογεί το νόημα του βλέμματος. Παραδόξως, μέρος του δικτύου που ενεργοποιήθηκε κατά την αλληλεπίδραση με το κοινωνικό βλέμμα περιελάμβανε τον προμετωπιαίο φλοιό, την έδρα της ανώτερης τάξης μάθησης και λήψης αποφάσεων, καθώς και την αμυγδαλή, το κέντρο συναισθημάτων και αποτίμησης.
“Πολλαπλές περιοχές στον προμετωπιαίο φλοιό, εκτός από την αμυγδαλή, στρατολογούνται για τον υπολογισμό επιλεκτικών πτυχών της διαδραστικής κοινωνικής ματιάς, υποδηλώνοντας τη σημασία ενός πιο στοχαστικού ρόλου κατά την αλληλεπίδραση με το κοινωνικό βλέμμα”, είπε ο Chang. Αυτές οι περιοχές στα δίκτυα προμετωπιαίας-αμυγδαλής που ενεργοποιούνται κατά την επεξεργασία της αλληλεπίδρασης κοινωνικού βλέμματος είναι επίσης γνωστό ότι διαταράσσονται σε περιπτώσεις άτυπων κοινωνικών καταστάσεων, όπως ο αυτισμός. Αυτό επιβεβαιώνει τη σημασία τους για την επίτευξη συναισθημάτων κοινωνικής σύνδεσης, είπε. Η αλληλεπίδραση του κοινωνικού βλέμματος πιθανότατα διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση της κοινωνικής σύνδεσης, πρόσθεσε, και τα δίκτυα προμετωπιαίας αμυγδαλής μπορεί να το κάνουν να συμβεί. “Το γεγονός ότι οι διαδραστικοί νευρώνες κοινωνικής ματιάς βρίσκονται ευρέως στον εγκέφαλο μιλά επίσης για την ηθολογική σημασία της αλληλεπίδρασης με το κοινωνικό βλέμμα”, είπε ο Τσανγκ.
