Οι περισσότεροι άνθρωποι με τραυματισμό του νωτιαίου μυελού παραλύονται από το σημείο τραυματισμού, ακόμα και όταν το καλώδιο δεν έχει αποκοπεί εντελώς. Γιατί δεν συνεχίζουν να δουλεύουν τα χαμένα τμήματα του νωτιαίου μυελού; Οι ερευνητές στο Νοσοκομείο Παιδιών της Βοστόνης παρέχουν τώρα μια εικόνα για το γιατί αυτές οι νευρικές οδούς παραμένουν ήσυχοι. Δείχνουν επίσης ότι μια ένωση μικρού μορίου, που δίνεται συστηματικά, μπορεί να αναζωογονήσει αυτά τα κυκλώματα σε παραλυμένους ποντικούς, αποκαθιστώντας την ικανότητά τους να περπατούν.
Η μελέτη, με επικεφαλής τον Zhigang He, Ph.D., στο Κέντρο Νευροβιολογίας FM Kirby για τα παιδιά της Βοστώνης, δημοσιεύθηκε στις 19 Ιουλίου στο περιοδικό Cell . «Για αυτό το αρκετά σοβαρή μορφή του νωτιαίου μυελού τραυματισμό , αυτή είναι η πιο σημαντική λειτουργική αποκατάσταση γνωρίζουμε», λέει ο ίδιος. «Είδαμε το 80 τοις εκατό των ποντικών που έλαβαν θεραπεία με αυτή την ένωση να ανακτήσουν την ικανότητα ενίσχυσης τους».
Πολλές μελέτες σε ζώα που προσπαθούν να αποκαταστήσουν τη βλάβη του νωτιαίου μυελού έχουν επικεντρωθεί στην αποκατάσταση των νευρικών ινών ή των νευραξόνων ή στην εμφάνιση νέων νευρώσεων από τους υγιείς. Ενώ έχουν επιτύχει εντυπωσιακή αναγέννηση και βλάστηση του νευρικού συστήματος, από το εργαστήριο του He και από άλλους, οι επιπτώσεις τους στην κινητική λειτουργία των ζώων μετά από σοβαρό τραυματισμό είναι λιγότερο ξεκάθαρες. Ορισμένες μελέτες έχουν δοκιμάσει τη χρήση νευροδιαμορφωτών όπως τα σεροτονεργικά φάρμακα για την προσομοίωση των κυκλικών νωτιαίων μυών, αλλά έχουν πάρει μόνο μεταβατική, ανεξέλεγκτη κίνηση των άκρων.
Ο ίδιος και οι συνάδελφοί του υιοθέτησαν μια άλλη προσέγγιση, εμπνευσμένη από την επιτυχία των στρατηγικών που βασίζονται στην επισκληρίδιο ηλεκτρική διέγερση, τη μόνη θεραπεία που είναι γνωστή ότι είναι αποτελεσματική σε ασθενείς με τραυματισμό της σπονδυλικής στήλης. Αυτή η επεξεργασία εφαρμόζει ρεύμα στο κατώτερο τμήμα του νωτιαίου μυελού. σε συνδυασμό με την εκπαίδευση αποκατάστασης, επέτρεψε σε ορισμένους ασθενείς να ανακτήσουν την κυκλοφορία.
“Η επιδημική διέγερση φαίνεται να επηρεάζει τη διέγερση των νευρώνων”, λέει ο ίδιος. “Ωστόσο, σε αυτές τις μελέτες, όταν απενεργοποιείτε τη διέγερση, η επίδραση εξαφανίζεται. Προσπαθήσαμε να βρούμε μια φαρμακολογική προσέγγιση για να μιμηθούμε την διέγερση και να καταλάβουμε καλύτερα πώς λειτουργεί».
Αυτός, ο πρώτος συγγραφέας Bo Chen και οι συνάδελφοί του επέλεξαν μια χούφτα ενώσεων που είναι ήδη γνωστό ότι αλλάζουν τη διέγερση των νευρώνων και είναι σε θέση να διασχίσουν τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό. Έδωσαν κάθε ένωση σε παραλυμένους ποντικούς σε ομάδες των 10 μέσω ενδοπεριτοναϊκής ένεσης. Όλα τα ποντίκια είχαν σοβαρή βλάβη του νωτιαίου μυελού, αλλά με κάποια νεύρα άθικτα. Κάθε ομάδα (συν μια ομάδα ελέγχου που έλαβε εικονικό φάρμακο) υποβλήθηκε σε θεραπεία για οκτώ έως δέκα εβδομάδες.
