Η επανάληψη – η υπολογιστική ικανότητα ενσωμάτωσης στοιχείων μέσα σε στοιχεία του ίδιου είδους – έχει επαινεθεί ως ο πνευματικός ακρογωνιαίος λίθος της γλώσσας, της χρήσης εργαλείων και των μαθηματικών. Μια πολυ-θεσμική ομάδα ερευνητών δείχνει για πρώτη φορά ότι αυτή η ικανότητα μοιράζεται σε ηλικία, είδη και πολιτιστικές ομάδες σε μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science Advances.
“Η αναδρομή είναι ένας τρόπος οργάνωσης πληροφοριών που επιτρέπει στους ανθρώπους να βλέπουν μοτίβα σε πληροφορίες που είναι πλούσιες και περίπλοκες, και ίσως πέρα από αυτό που βλέπουν τα άλλα είδη”, δήλωσε η Τζέσικα Καντλόν, η Ronald J. και η Mary Ann Zdrojkowski, καθηγήτρια Αναπτυξιακής Νευροεπιστήμης στο CMU και ανώτερη συγγραφέας. «Προσπαθούμε να εντοπίσουμε την προέλευση των πολύπλοκων και πλούσιων πνευματικών μας δραστηριοτήτων σε κάτι στο εξελικτικό μας παρελθόν για να καταλάβουμε τι κάνει τη σκέψη μας παρόμοια και ξεχωριστή από άλλα είδη».
Η ομάδα δημιούργησε μια σειρά πειραμάτων με ενήλικες των ΗΠΑ, ενήλικες από αυτόχθονες ομάδες στη Βολιβία που στερούνται σε μεγάλο βαθμό επίσημη εκπαίδευση , παιδιά των ΗΠΑ και πρωτεύοντα πλην του ανθρώπου . Μετά την εκπαίδευση σχετικά με την εργασία, οι ερευνητές παρείχαν σε κάθε ομάδα ακολουθίες κατά σειρά. Μελέτησαν πώς κάθε ομάδα διεξήγαγε αυτό το καθήκον, είτε με αναδρομικό είτε μη αναδρομικό τρόπο (καταχώριση) και κοίταξε να δει ποια σειρά φυσικά επέλεξε.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι συμμετέχοντες από όλες τις ηλικίες και τις πολιτιστικές ομάδες παρήγγειλαν αυθόρμητα περιεχόμενο από μια αναδρομική προσέγγιση δημιουργώντας ένθετες δομές. Τα πρωτεύοντα εκτός του ανθρώπου χρησιμοποίησαν πιο συχνά μια απλούστερη στρατηγική καταχώρισης, αλλά με επιπλέον έκθεση άρχισαν να χρησιμοποιούν την αναδρομική στρατηγική, καταλήγοντας τελικά στο εύρος των επιδόσεων των παιδιών.
«Αυτή η ικανότητα να αναπαριστά αναδρομικές δομές υπάρχει σε παιδιά ηλικίας τριών ετών, κάτι που υποδηλώνει ότι υπάρχει ακόμη και πριν το χρησιμοποιήσουν στη γλώσσα», δήλωσε ο Stephen Ferrigno, μεταδιδακτορικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και πρώτος συγγραφέας. “Είδαμε επίσης αυτήν την ικανότητα σε ανθρώπους από πολύ διαφορετικούς ανθρώπινους πολιτισμούς. Τα πρωτεύοντα πλην του ανθρώπου έχουν επίσης την ικανότητα να αντιπροσωπεύουν αναδρομικές ακολουθίες, δεδομένης της σωστής εμπειρίας. Αυτά τα αποτελέσματα διαλύουν τη μακροχρόνια πεποίθηση ότι μόνο οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να χρησιμοποιούν αυτόν τον κανόνα”.
Η ομάδα διαπίστωσε ότι η λειτουργική μνήμη ήταν ένας σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει τις ικανότητες αλληλουχίας των συμμετεχόντων. Υπάρχει ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της μνήμης εργασίας και της χρήσης της ιεραρχικής στρατηγικής. “Μερικά από τα σφάλματα οφείλονταν στη μνήμη εργασίας, επειδή οι συμμετέχοντες έπρεπε να θυμούνται ποια αντικείμενα πήγαν πρώτα και να τα συσχετίσουν με άλλα αντικείμενα αργότερα στη λίστα”, δήλωσε ο Ferrigno. “Τα παιδιά και τα πρωτεύοντα πλην του ανθρώπου είχαν περισσότερα σφάλματα, τα οποία μπορεί να οφείλονται στη χαμηλότερη ικανότητα μνήμης εργασίας.”
Οι συγγραφείς σημειώνουν ότι αυτή η εργασία προσφέρει μια απλοποιημένη έκδοση μιας αναδρομικής εργασίας χρησιμοποιώντας οπτικές ενδείξεις. Μια πιο περίπλοκη σειρά εργασιών ενδέχεται να μην έχει τα ίδια αποτελέσματα. “Υπάρχει κάτι καθολικό του να είσαι άνθρωπος που επιτρέπει στον εγκέφαλό μας να σκέφτεται αυθόρμητα με αυτόν τον τρόπο, αλλά τα πρωτεύοντα έχουν την ικανότητα να το μάθουν σε κάποιο βαθμό”, δήλωσε ο Cantlon. “[Αυτή η έρευνα] μας δίνει πραγματικά την ευκαιρία να διαχωρίσουμε τις εξελικτικές και αναπτυξιακές συνεισφορές στη σύνθετη σκέψη.”